Είναι σαφές πλέον ότι είναι κοινοβουλευτικά αδόκιμο και ιστορικά επικίνδυνο ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας να διαπραγματεύεται μόνος του την τεράστια εθνική και πολιτισμική επιλογή που αφορά την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη και την Ευρώπη.
Και θα αναφέρω τους ακόλουθους σημαντικούς λόγους που ενδυναμώνουν τη θέση τούτη:
1. Ο πρωθυπουργός δεν έχει διενεργήσει ποτέ την ιδεολογική «ομογενοποίηση» του χώρου του και σήμερα είναι πλήρως «εξαρτημένος» από τις οπισθοδρομικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, μερικές εκ των οποίων είχαν πάντοτε μια κρυστάλλινη στρατηγική ρήξης με την «καπιταλιστική Ευρώπη» ( χωρίς ποτέ όμως να μας λένε, αν υποστηρίζουν ιδεολογικά ένα αντιδημοκρατικό και απομονωμένο παραγωγικό μοντέλο κατά το πρότυπο του Ενβέρ Χότζα της Αλβανίας, γιατί έξω από το δυτικό σύστημα καταμερισμού της εργασίας- τουλάχιστον σήμερα- δεν υπάρχει τίποτε άλλο)!
Είναι ενδεικτική, μάλιστα, των παραπάνω παράδοξων ιδεολογικών τάσεων η πρόσφατη άποψη του βουλευτή Κώστα Λαπαβίτσα στο αμερικανικό περιοδικό Jacobin , η οποία συνηγορεί ευθέως για μια «συμπεφωνημένη έξοδο» από την ευρωζώνη (negotiated exit) .
Γιατί; Γιατί μια αποχώρηση μετά από σύγκρουση με την επίσημη ευρωπαική ελιτ θα παρήγαγε μια χαοτική κατάσταση και θα οδηγούσε σε εθνικοποίηση των τραπεζών και σε διανομή δελτίων τροφίμων (!) («Jacobin, Badgen- Lapavitsas, Greece, 12/6/2015») .
Επομένως, είναι δυνατό να εμπιστευτούμε τις τύχες της χώρας σε μια τόσο αντιφατική και απρόβλεπτη κοινοβουλευτική ομάδα, η οποία μας οδηγεί σε αχαρτογράφητες εθνικές προοπτικές (και όπου ο πρωθυπουργός μάλλον δεν ελέγχει τις εξελίξεις , φοβούμενος
ενδεχόμενα την παταγώδη καταψήφιση μιας συμφωνίας από τους ίδιους τους βουλευτές του);
2. Επίσης υφίσταται και ένα άλλο σημαντικό κοινοβουλευτικό δεδομένο . Δηλαδή η ιδεολογική εντολή που έλαβε ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου δεν αφορούσε σε καμία περίπτωση την έξοδο από την ευρωζώνη , αλλά τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους, ώστε να τερματιστεί η λιτότητα και η έντονη φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας (εντός όμως του ευρωπαικού πλαισίου, γεγονός που επιβεβαιώνεται σταθερά και από όλες τις πρόσφατες δημοσκοπικές έρευνες).
3. Αν ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας έχει μια οποιαδήποτε σχέση με την Αριστερά ,τότε πρέπει να αποδεχθεί – όπως λέει και ο γερμανός φιλόσοφος Χάμπερμας- την άποψη , «ότι οι εθνικές ταυτότητες διαμορφώνονται μέσα από τη ροή των διαλόγων της διαβουλευόμενης κοινωνίας των πολιτών».
Υπό αυτήν την έννοια η Ευρώπη ( και ο ευρωπαϊκός πολιτισμός) είναι σύνθετα και ιστορικά μεγέθη τα οποία «επηρεάζουν» την εθνική μας ταυτότητα. Γιατί;
Γιατί υποδηλώνουν και εμπεριέχουν εν ολίγοις τη δυτική δημοκρατία, τη διάκριση των εξουσιών, το Ηabeas corpus, την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, το κράτος πρόνοιας , τα Συντάγματα , το καθολικό δικαίωμα της ψήφου και πολλά άλλα («George Susan, Εμείς οι λαοί της Ευρώπης»).
Έτσι, είναι απαραίτητο να «ερωτηθεί»- καθ΄ οιονδήποτε τρόπο- ο ίδιος ο ελληνικός λαός αν θέλει να αλλάξει την ευρωπαική του πορεία!
Και βεβαίως πρέπει να γίνει και μια –άτυπη έστω- σύσκεψη όλων των πολιτικών αρχηγών .
Το συμπέρασμα; Μόνο εθνικά ενωμένοι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα καινούργια πλήρως «υφεσιακά» μέτρα που προτείνουν οι δανειστές και μόνο εθνικά ενωμένοι μπορούμε να παραμείνουμε μέσα στην Ευρώπη ( που σήμερα διέπεται από την ακατανόητη φιλοσοφία της λιτότητας της καγκελαρίου Μέρκελ, αλλά αύριο μπορεί να διέπεται από μια άλλη φιλοσοφία, η οποία θα δίνει
μεγαλύτερο βάρος στο καλύτερο επίπεδο ζωής των πιο φτωχών στρωμάτων των ευρωπαικών κοινωνιών)!
Καλφέλης Γρηγόρης
Καθηγητής της Νομικής Σχολής στο ΑΠΘ
kalfelis@law.auth.gr
ΤΟ ΒΗΜΑ