Η συγκέντρωση "Μένουμε Ευρώπη" την προηγούμενη Πέμπτη ήταν εντυπωσιακή. Δεν ήταν πολύ μεγάλη, αλλά ξεπέρασε τις προσδοκίες και, το κυριότερο, είχε παλμό. Έβγαλε από τα σπίτια τους ανθρώπους που αγωνιούν για το ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας και αντιλαμβάνονται ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει υπαρξιακό δίλημμα. Είδα πολύ αγαπημένο μου καθηγητή που μού είπε ότι είχε 40 χρόνια να πάει σε συλλαλητήριο, αλλά αισθάνθηκε την ανάγκη να έρθει στο Σύνταγμα την Πέμπτη.
Είχα μαζί μου δύο ξένους, πολιτικούς επιστήμονες, που βρίσκονται στην Αθήνα αυτές τις μέρες και προσπαθούν να καταλάβουν πού πάει η χώρα. Τούς σύστησα σε πολύ κόσμο και είχαν την ευκαιρία να ανταλλάξουν απόψεις. Κατ'αρχάς, εντυπωσιάστηκαν με τη γλωσσομάθεια των συνομιλητών τους και, δεύτερον, άκουσαν πολύ συγκροτημένες τοποθετήσεις. Μετά τη συγκέντρωση πήγαμε σε ένα ταβερνάκι και αργήσαμε να παραγγείλουμε, γιατί το πρώτο εικοσάλεπτο έγραφαν τις εντυπώσεις τους στα μπλοκάκια τους.
Σημειώνω, επίσης, τον απόλυτα ειρηνικό και ενωτικό χαρακτήρα της εκδήλωσης. Ακούστηκαν πολλά συνθήματα υπέρ της Ελλάδας και της Ευρώπης και κανένα κατά της κυβέρνησης. Δεν είδα ούτε μούντζες, ούτε κρεμάλες, ούτε άκουσα κάτι το χυδαίο ή απρεπές. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, τί ακριβώς ενόχλησε τους υποστηρικτές της κυβέρνησης -πριν και μετά τη συγκέντρωση- και τί το "αντικυβερνητικό" βρήκαν σ’ αυτήν. Γιατί τόση χολή από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ; Νομίζω ότι η ενόχληση οφείλεται σε δύο λόγους - έναν τακτικό κι έναν στρατηγικό.
Σε ό,τι αφορά τον τακτικό λόγο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ γεννήθηκε στους δρόμους. Και τα δύο κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού ξεπήδησαν από τη μήτρα των Αγανακτισμένων που είχαν στρατοπεδεύσει στο Σύνταγμα το 2011. Ας θυμηθούμε ότι μέχρι τις αρχές του 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στο 4% και οι ΑΝΕΛ δεν υπήρχαν καν. Τα δύο αυτά κόμματα θεωρούν το δρόμο και το πεζοδρόμιο δικό τους προνομιακό χώρο. Η δε πλατεία Συντάγματος έχει ζήσει "ένδοξες" στιγμές με τις οδομαχίες και συμβολίζει τον αντιμνημονιακό αγώνα του υπερήφανου και αξιοπρεπούς ελληνικού λαού. Νομίζω, λοιπόν, ότι η συγκέντρωση "Μένουμε Ευρώπη" θεωρήθηκε περίπου ιεροσυλία από τους πρώην (και νυν) Αγανακτισμένους ή πιθανώς αισθάνθηκαν ότι χάνουν το μονοπώλιο επί της πλατείας.
Ο στρατηγικός λόγος για την ενόχληση των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ έχει να κάνει με την κατεύθυνση που θα πάρει η χώρα προσεχώς. Την Τετάρτη, πάλι στο Σύνταγμα, διοργανώθηκε συλλαλητήριο κατά της λιτότητας και υπέρ της "σκληρής διαπραγμάτευσης" με τους πιστωτές, άρα σε μεγάλο βαθμό με την ΕΕ και την Ευρωζώνη. Βομβαρδιζόμαστε κάθε μέρα με δηλώσεις υπουργών και βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας που τάσσονται υπέρ της εξόδου από το ευρώ, υπέρ της χρεοκοπίας (έστω κι αν περάσουμε μερικούς δύσκολους μήνες, κατά την άποψη του Κ. Λαπαβίτσα ή του Δ. Στρατούλη), κ.λπ, κ.λπ. Η συγκέντρωση της Πέμπτης είχε το ακριβώς αντίθετο πνεύμα - υπέρ της παραμονής στην Ευρώπη και κατά της χρεοκοπίας. Τελικά, η ενόχληση της κυβέρνησης είναι και κατανοητή και αναμενόμενη.
Το πρόβλημα, κατ’ εμέ, είναι η διαστρέβλωση της πραγματικότητας από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ - βάσει των non-papers του Μαξίμου. Αντί να παρουσιάζουν με σαφήνεια την ολοένα και πιο αντιευρωπαϊκή στάση της κυβέρνησης, εφευρίσκουν διάφορες δήθεν ταξικές διαφορές μεταξύ των φιλοευρωπαίων πολιτών και του "λαού". Διαβάζω σε ορισμένα ΜΜΕ ότι την Πέμπτη στο Σύνταγμα μαζεύτηκαν τα βόρεια και νότια προάστια, τα οποία προφανώς κατοικούνται από πεμπτοφαλαγγίτες, γερμανοτσολιάδες και, γενικώς, καπιτάλες. Δεν ξέρω πώς ακριβώς συνάγεται αυτό το συμπέρασμα, διότι εγώ δεν είδα ούτε φράκα, ούτε εξώπλατα φορέματα σ’ αυτήν τη συγκέντρωση. Φαίνεται πως οι καπιτάλες έχουν μάθει να καμουφλάρονται και να ντύνονται ως απλός λαουτζίκος, προκειμένου να επιτελέσουν με επιτυχία την αποστολή της πέμπτης φάλαγγας.
* Ο κ. Πλάμεν Τόντσεφ είναι Διεθνολόγος και Πολιτικός Αναλυτής
capital.gr