Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Πίσω κουτόφραγκοι που τολμάτε να ζητάτε να επιστρέψουμε όσα μας δανείσατε, που ξεφτιλίσατε τον Γιάν(ν)η μας, που αρνείστε να δώσετε κι άλλα λεφτά χωρίς μέτρα. Τι νομίζετε γατάκια των Βρυξελλών ότι είναι εδώ; Λουξεμβούργο ή Γερμανία για να μασήσουμε και να υποταχτούμε; This is… SPARTA!
Ο Αλέξης Τσίπρας άλλωστε ως άλλος Leonidas, το έδωσε ξεκάθαρα το μήνυμα μέσω του χθεσινού άρθρου του στην Εφημερίδα των Συντακτών. Δεν υποχωρούμε. Μολών λαβέ. Και όχι μόνο για πάρτη μας... ". Κουβαλάμε στις πλάτες μας την αξιοπρέπεια ενός λαού, αλλά και την ελπίδα των λαών της Ευρώπης. Είναι πολύ βαρύ το φορτίο για να το αγνοήσουμε. Δεν είναι ζήτημα ιδεολογικής εμμονής. Είναι ζήτημα δημοκρατίας".
Να λοιπόν που βρεθήκαμε μαχόμενοι για να αλλάξουμε την Ευρώπη. Σας το έχω ξαναπεί. Ο κ. Τσίπρας έχει προφανώς δει την ταινία "Το ποντίκι που βρυχάται" με τον αξέχαστο Πίτερ Σέλερς και οραματίζεται τη δική του νίκη κατά της αυτοκρατορίας, που στο δικό του όραμα, ακούει στο όνομα "διεθνής καπιταλισμός". Ο Αλέξης και η παρέα του προφανώς οραματίζονται την Ελλάδα ως μία Κούβα της Μεσογείου. Μόνο που θέλουν να το κάνουν αυτό την ώρα που ακόμα και η ίδια η Κούβα περνά στο άλλο... στρατόπεδο.
Και τώρα, ένα βήμα πριν την καταστροφή, επιχειρεί να ρίξει το βάρος της ευθύνης μόνο στους "απέναντι", επιχειρώντας τι; Μια ηρωική έξοδο; Μα εδώ μιλάμε για μία χώρα ολόκληρη. Για το μέλλον γενιών ολόκληρων οι οποίες κινδυνεύουν να ζήσουν σε συνθήκες πολύ χειρότερες και από αυτές που βίωσε ο ελληνικός λαός την τελευταία πενταετία. Και με ορατό τον κίνδυνο πλέον, μετά από όλα όσα έχουν γίνει και τις ευκαιρίες που έχουν χαθεί, να απωλεσθεί κάθε ακτίνα φωτός και ελπίδας για τη χώρα, ακόμη και αν υποθετικά μπορέσει να βρεθεί μία χρυσή τομή με τους εταίρους...
Ειλικρινά δεν ξέρω τι πρέπει να πιστέψει κανείς. Τι αλήθεια είναι ο Αλέξης Τσίπρας; Ένας άπειρος νεαρός πολιτικός που η συγκυρία τον έφερε σε μία θέση ευθύνης όπου το φορτίο είναι πολύ βαρύ για τους δικούς του ώμους; Είναι η ιδεοληψία που οδήγησε τα πράγματα ως εδώ; Ο ίδιος επιχειρεί να το ξορκίσει αυτό, αλλά όχι ιδιαίτερα πειστικά. Έχει παίξει άθελά του τον ρόλο του "χρήσιμου ηλίθιου" για διεθνή συμφέροντα που κερδοσκοπούν αξιοποιώντας τα ρήγματα που επιφέρει η ελληνική υπόθεση στο ευρώ; Τον έχουν χρησιμοποιήσει και αδειάσει επίδοξοι σύμμαχοι και χρηματοδότες, με σκοπό να προωθήσουν τα δικά τους γεωπολιτικά συμφέροντα;
Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με ακρίβεια. Και πολύ φοβάμαι ότι ανεξάρτητα από τους λόγους για τους οποίους βρέθηκε στη θέση αυτή, πλέον και ο ίδιος ενδιαφέρεται μόνο για το πώς θα διαχειριστεί το προσωπικό του πολιτικό αδιέξοδο. Γι' αυτό και επιστρατεύει πλέον απονενοημένα διαβήματα όπως η χθεσινή δήλωσή του, για να κινητοποιήσει αντανακλαστικά στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και ίσως σε ορισμένα τμήματα της κοινωνίας, που θα του επιτρέψουν να διατηρήσει τον έλεγχο ανεξαρτήτως εξελίξεων στην διαπραγμάτευση. Ο κ. Τσίπρας έχει περάσει στην εσωστρέφεια και προετοιμάζει το επόμενο βήμα...
dimitris.papakonstantinou@capital.gr
Πίσω κουτόφραγκοι που τολμάτε να ζητάτε να επιστρέψουμε όσα μας δανείσατε, που ξεφτιλίσατε τον Γιάν(ν)η μας, που αρνείστε να δώσετε κι άλλα λεφτά χωρίς μέτρα. Τι νομίζετε γατάκια των Βρυξελλών ότι είναι εδώ; Λουξεμβούργο ή Γερμανία για να μασήσουμε και να υποταχτούμε; This is… SPARTA!
Ο Αλέξης Τσίπρας άλλωστε ως άλλος Leonidas, το έδωσε ξεκάθαρα το μήνυμα μέσω του χθεσινού άρθρου του στην Εφημερίδα των Συντακτών. Δεν υποχωρούμε. Μολών λαβέ. Και όχι μόνο για πάρτη μας... ". Κουβαλάμε στις πλάτες μας την αξιοπρέπεια ενός λαού, αλλά και την ελπίδα των λαών της Ευρώπης. Είναι πολύ βαρύ το φορτίο για να το αγνοήσουμε. Δεν είναι ζήτημα ιδεολογικής εμμονής. Είναι ζήτημα δημοκρατίας".
Να λοιπόν που βρεθήκαμε μαχόμενοι για να αλλάξουμε την Ευρώπη. Σας το έχω ξαναπεί. Ο κ. Τσίπρας έχει προφανώς δει την ταινία "Το ποντίκι που βρυχάται" με τον αξέχαστο Πίτερ Σέλερς και οραματίζεται τη δική του νίκη κατά της αυτοκρατορίας, που στο δικό του όραμα, ακούει στο όνομα "διεθνής καπιταλισμός". Ο Αλέξης και η παρέα του προφανώς οραματίζονται την Ελλάδα ως μία Κούβα της Μεσογείου. Μόνο που θέλουν να το κάνουν αυτό την ώρα που ακόμα και η ίδια η Κούβα περνά στο άλλο... στρατόπεδο.
Και τώρα, ένα βήμα πριν την καταστροφή, επιχειρεί να ρίξει το βάρος της ευθύνης μόνο στους "απέναντι", επιχειρώντας τι; Μια ηρωική έξοδο; Μα εδώ μιλάμε για μία χώρα ολόκληρη. Για το μέλλον γενιών ολόκληρων οι οποίες κινδυνεύουν να ζήσουν σε συνθήκες πολύ χειρότερες και από αυτές που βίωσε ο ελληνικός λαός την τελευταία πενταετία. Και με ορατό τον κίνδυνο πλέον, μετά από όλα όσα έχουν γίνει και τις ευκαιρίες που έχουν χαθεί, να απωλεσθεί κάθε ακτίνα φωτός και ελπίδας για τη χώρα, ακόμη και αν υποθετικά μπορέσει να βρεθεί μία χρυσή τομή με τους εταίρους...
Ειλικρινά δεν ξέρω τι πρέπει να πιστέψει κανείς. Τι αλήθεια είναι ο Αλέξης Τσίπρας; Ένας άπειρος νεαρός πολιτικός που η συγκυρία τον έφερε σε μία θέση ευθύνης όπου το φορτίο είναι πολύ βαρύ για τους δικούς του ώμους; Είναι η ιδεοληψία που οδήγησε τα πράγματα ως εδώ; Ο ίδιος επιχειρεί να το ξορκίσει αυτό, αλλά όχι ιδιαίτερα πειστικά. Έχει παίξει άθελά του τον ρόλο του "χρήσιμου ηλίθιου" για διεθνή συμφέροντα που κερδοσκοπούν αξιοποιώντας τα ρήγματα που επιφέρει η ελληνική υπόθεση στο ευρώ; Τον έχουν χρησιμοποιήσει και αδειάσει επίδοξοι σύμμαχοι και χρηματοδότες, με σκοπό να προωθήσουν τα δικά τους γεωπολιτικά συμφέροντα;
Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με ακρίβεια. Και πολύ φοβάμαι ότι ανεξάρτητα από τους λόγους για τους οποίους βρέθηκε στη θέση αυτή, πλέον και ο ίδιος ενδιαφέρεται μόνο για το πώς θα διαχειριστεί το προσωπικό του πολιτικό αδιέξοδο. Γι' αυτό και επιστρατεύει πλέον απονενοημένα διαβήματα όπως η χθεσινή δήλωσή του, για να κινητοποιήσει αντανακλαστικά στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και ίσως σε ορισμένα τμήματα της κοινωνίας, που θα του επιτρέψουν να διατηρήσει τον έλεγχο ανεξαρτήτως εξελίξεων στην διαπραγμάτευση. Ο κ. Τσίπρας έχει περάσει στην εσωστρέφεια και προετοιμάζει το επόμενο βήμα...
dimitris.papakonstantinou@capital.gr