«Αν δεν αναλάβουμε πρωτοβουλίες και ευθύνη, θα έχουμε πλήρη καταστροφή, μιας και η συνέχεια διαχείρισης και διακυβέρνησης από τα μνημονιακά κόμματα, θα φέρει γενοκτονία στην ήδη εξαθλιωμένη κοινωνία μας.
Αυτό σημαίνει, όμως, ότι οφείλουμε να συμφωνήσουμε στα παρακάτω.
1. Η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, του μόνου κόμματος ελπίδας, είναι χειρότερο και από πτώση της Αριστεράς.
2. Είναι απαραίτητη η έμπρακτη συντροφικότητα, με αποδοχή της πλειοψηφούσας άποψης και όχι η αμφισβήτησή της.
3. Σαφώς και δεν πρέπει να έχουμε ποινικοποίηση της διαφορετικότητας.
4. Απαραίτητη αναθεώρηση άποψης, αν δεν υπάρξει πειστικός διαφορετικός λόγος.
5. Αποδοχή ότι το δημοψήφισμα α) διεθνοποίησε την θέση μας, β) μας έβγαλε την ταμπέλα του «τεμπέλη Έλληνα» που τα περιμένει όλα, γ) απέδειξε ότι η λιτότητα δεν είναι λύση και δ) υπήρξε νίκη έναντι του μιντιακού κατεστημένου και του παλιού και σάπιου πολιτικού συστήματος.
6. Η παράδοση της εξουσίας και ο αναχωρητισμός δεν μπορούν να συμβαίνουν στην αριστερά κ αι θα απογοητεύσουν τον λαό.
7. Αποδοχή ότι, όχι μόνο αποτύχαμε να χτίσουμε το ενιαίο κόμμα μελών, αλλά και παραδοχή ότι, μέλος που δεν ανήκει σε συνιστώσα δεν αντιπροσωπεύεται ισότιμα.
8. Δεν ανοίξαμε τις οργανώσεις και αυτοαναλωθήκαμε στην εσωστρέφεια μας.
9. Οφείλουμε να πείσουμε και να πειστούμε ότι υπάρχει αριστερή διακυβέρνηση, ανεξάρτητα του μνημονίου, με συγκεκριμένες πολιτικές ρήξεις.
10. Κανείς δεν πιστεύει και δεν θέλει μετάλλαξη, είτε σοσιαλδημοκρατική, είτε κεντροαριστερή. Η Αριστερά είναι σε όλους το ζητούμενο.
11. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι όσο παλεύουμε για χρέος και αντίβαρα, θα απειλούν με Grexit.
12. Σεβασμός στο καταστατικό του κόμματος και στις αποφάσεις των οργάνων του».