[Μπα τι βλέπω στη φώτο; Ο Πανάρας γελάει με τον Τσίπρα μετά την χθεσινή έγκριση της πρότασης παρότι πριν στο λόγο του έλεγε ότι ντρέπεται που ψηφίζει; Μάλλον φωτομοντάζ θα είναι...]
Πως τα φέρνει η ζωή η μπαμπέσα...
Πως τα φέρνει η ζωή η μπαμπέσα. Ο Διαμαντόπουλος βρέθηκε α λα μπρατσέτα με τον Άδωνι και τον Κυριάκο. Απλά, για λόγους ιδεολογικής συνέπειας, παρήγγειλε μαυροκόκκινο ντουλαμά, για να ξεχωρίζει από τους δεξιούς «γερμανοτσολιάδες» και στο φάριον του θα προσθέσει δίπλα από το σήμα της ΕΚΤ κι ένα μικρούλι κόκκινο αστεράκι. Τον βλέπω και guest στις εκπομπές του Αδώνιδος. Έκλαψε κι η πως την λένε, την ξέχασα, για το «ηθικό βάρος», που δεν το σκεφτόταν όταν κι αυτή έταζε παπάτζες στους απελπισμένους κι ύστερα τράβηξε ένα ΝΑΙ πολύ σπέσιαλ.
Η ομιλία της Κλάραμπελ ήταν απευθείας σύνδεση με τη Φωλιά του Κούκου. Θέλει, λέει, να είναι χρήσιμη στις ερχόμενες γενιές και στις κοινωνίες της Ευρώπης! Σαν τον Κολοκοτρώνη, την μαντάμ Κιουρί, τον Τζων Λένον κλπ. Κάπου μακριά έκλαιγε το πολιτικό της αίσθημα, η Ραχήλ. Τόσο κάγκελο καβαλήσανε μαζί για τον «αγώνα», που πήγε άκλαυτος στα σαλόνια του Eurogroup.
Αυτός όμως που ήταν να τον κλαίνε οι ρέγγες, ήταν ο ακομβίωτος Στρατάρχης. Η πιο γκροτέσκα φιγούρα αρχηγού της μεταπολίτευσης, έκανε μια τοποθέτηση doggy memorandum style, κάνοντας γαργάρα όλες τις ψευτοηρωϊκές αερολογίες, τις προσβολές και τις ύβρεις που μοίραζε αβέρτα, για να γίνει βοηθητικός του Τσίπρα. Με ύφος μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες, χωρίς δάκρυα κορόμηλο και ρουθουνισμούς. Double black σκέτο, χωρίς Κούγκι. Έλεγε πως αυτός θα παραιτηθεί αλλά μνημόνιο δεν ψηφίζει. Last year, Πανούλη. Ευγενείς οι νεοδημοκράτες. Κανείς δεν σηκώθηκε να του πει «στα 4 Χ 3 Πανάρα, μόνο 12 δις Μνημόνιο ψηφίζεις». Ούτε μπουλντόζα της ΜΟΜΑ δεν μπορεί να ξεκολλήσει τον πρόεδρα του Χαϊκάλη και της Ξουλίδου από την καρέκλα του. Πού αλλού θα βρει τόσα αληθινά στρατιωτάκια να παίζει και να πληρώνεται γι’ αυτό;
Ο Τσακαλώτος όμως ήταν χάρμα. Τόσο χαριτωμένος και συμπαθής, όταν ζουπάει τις λέξεις, περδικλώνει τον τονισμό, που θες να τον πάρεις σπίτι, να του ζεστάνεις μπάμιες από το μεσημέρι. Όμως μην ανησυχείτε. Στα Queens English είναι γλωσσοκοπάνα, άνευ σφάλματος. Γαζώνει φωνάζοντας, σαν πολυβόλο MAG 7,62 mm. Αυτός είναι αυθεντικός αντικομφορμιστής, δεν κοιτάει τις κάμερες σαν ερωτευμένη γκόμενα, όπως ο απελθών που μας χαρόκαψε κι έκανε τον έρπη του πρωθυπουργού να κοντεύει να φτάσει στο κούτελο. Με τον Ευκλείδη, που δεν είναι καβαλημένο καλάμι, κάπως συνεννοούνται κι ίσως μετά από καιρό ξεχαστεί η ψωνάρα που κόντεψε να ανατινάξει τη χώρα. Μοιάζει σαν να κοιμήθηκε με τα ρούχα αλλά είναι συμπαθής φυσιογνωμία, τόσο, που τον κοιτάνε και θέλουν αμέσως να μας στείλουν ανθρωπιστική βοήθεια.
Άκουσα με προσοχή τον Τσίπρα και μπορώ να σας πω πίσω από αλήθειες και ψέματα που είπε, την γνώμη μου για το τι τελικά έχει συμβεί. Δεν είχαν ιδέα. Δεν ξέρανε που τους πάνε τα τέσσερα. Όντως νομίζανε, πως το ακραία τζογαδόρικο παιχνίδι του εκβιασμού με την ενδεχόμενη αυτοκτονία μας, θα τρομοκρατούσε τους πάντες και τελικά τρομοκράτησαν τον εαυτό τους. Κι είχαν όντως στο πίσω μέρος του μυαλού τους την δραχμή, ως ανομολόγητο Plan B, για το οποίο τώρα σφυρίζουν κλέφτικα κι έμειναν αμανάτι και κάτι φαρμακοτρίφτες. Γι’ αυτό καμωνόντουσαν ό,τι διαπραγματευόντουσαν, φέρνοντας τα πράγματα επί τούτου στην άκρη του γκρεμού, προκηρύσσοντας το σουρεαλιστικό και καταστροφικό δημοψήφισμα. Κι αναγκάστηκαν, από τις συνέπειες της ίδια τους της αφροσύνης, να κλείσουν τις τράπεζες, να στείλουν τον κόσμο στις ουρές και την αγορά στην εποχή των παγετώνων, με το Grexit να ανασαίνει στο σβέρκο μας, διότι ουδείς σκιάχτηκε από την εφηρμοσμένη θεωρία των παιγνίων του ανεκδιήγητου τύπου, που μας εξευτέλισε σε όλο τον πλανήτη. Κι ελπίζω να το εμπεδώσατε: η εκζήτηση στον άνδρα υποδηλώνει σοβαρά προβλήματα χαρακτήρος.
Ο Σαγιάς, ο γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου, γράμματα γνωρίζει. Αποκλείεται λοιπόν να μην επεσήμανε τεκμηριωμένα στον Τσίπρα για ποιους νομικούς λόγους κινδυνεύουν να πάνε φυλακή, ιδίως εάν οδηγήσουν την χώρα σε πτώχευση κι έξοδο από την ευρωζώνη. Κι ο Τσίπρας κατάλαβε και γι’ αυτό όλες αυτές τις μέρες κολυμπάει στην αδρεναλίνη και στην αγωνία. Όταν έγραψα πως «ο Αλέξης προβάρει το σακάκι του Γούναρη», το έγραψα ως ψυχρή διαπίστωση και δωρεάν νομική συμβουλή, όχι ως αντιπολιτευτική κακία. Ο Αλέξης ήθελε να γίνει λαϊκός ήρωας, όχι κατηγορούμενος και κρατούμενος. Λογικό. Γι’ αυτό την υστάτη, έχοντας και την ευθύνη 10.000.000 Ελλήνων έκανε διπλό loop παρά τις οιμωγές των παλαβών γύρω του και του λόμπυ της δραχμής. Κι έπραξε ορθά για την Πατρίδα και τον εαυτό του.
Το ζήτημα είναι πως χάσαμε πολύτιμο χρόνο, πήγαμε πολύ πίσω. Τελικά ο Τσίπρας κατάφερε να υλοποιήσει εν μέρει την υπόσχεση του. Έβαλε όντως την χώρα στην Μηχανή του Χρόνου. Αλλά δεν την πήγε πίσω στο 2007 ή στο 1997, στην εποχή της φραγκάτης αφασίας με δανεικά, δεν αποκατέστησε μισθούς και συντάξεις. Απλά μας πήγε πίσω στο 2010, στην αρχή της κρίσης και του Μνημονίου, με πολύ χειρότερους όρους και με αξιοπιστία παπατζή στην Ομόνοια, απέναντι στους εταίρους μας, την οποία με κόπο θα ανακτήσει, αν μπορέσει, που το εύχομαι.
Χθες, το σκατό του Πάνου έφτασε στην κάλτσα, η κολλητή της Ραχήλ πήρε σασί και θέλει καλίμπρα, εξευτελίστηκαν δηλώσεις, κόκκινες παντιέρες και σκίστηκαν καλσόν αλλά ίσως, γιατί όλα είναι ανοιχτά, να την σκαπουλάρουμε. Ίσως πάρουμε πάλι την επώδυνη ανηφόρα, ξεκινώντας πολύ πιο πίσω από εκεί που μας είχε φέρει ο Σαμαράς. Όμως μέσα στο Ευρώ, έχοντας στον σβέρκο μας για καιρό τα capital controls αλλά με την ελπίδα να ανοίξουν οι τράπεζες και να αρχίσει να ομαλοποιείται η αγορά, η οποία, σημειωτέον, είναι οι Άνθρωποι, η καθημερινή μας ζωή, την οποία ξέσκισε ο κάθε Βαρουφάκης.
Το πώς θα περάσει τους εφαρμοστικούς νόμους ο Τσίπρας από τους δικούς του είναι μια πονεμένη ιστορία. Ή θα μετασχηματίσει το κόμμα το υ, υφιστάμενος μια διάσπαση ή θα πάει σε οικουμενική κι ύστερα εκλογές. Μάλλον όλα διαδοχικά.
Κι ύστερα έρχεται η συζήτηση για το μέλλον της φιλελεύθερης πατριωτικής παράταξης, που δεν μπορεί να γίνει χωρίς αληθινή κριτική κι αυτοκριτική, χωρίς τσάϊ και συμπάθεια. Αλλά γι’ αυτό δεν είναι τώρα ώρα. Προέχει να κάνουμε όλοι μαζί λίγα βήματα μακριά από τον γκρεμό. Και για να μην το ξεχάσω, εύγε Βαγγέλη παντελονάτε…
Πως τα φέρνει η ζωή η μπαμπέσα. Ο Διαμαντόπουλος βρέθηκε α λα μπρατσέτα με τον Άδωνι και τον Κυριάκο. Απλά, για λόγους ιδεολογικής συνέπειας, παρήγγειλε μαυροκόκκινο ντουλαμά, για να ξεχωρίζει από τους δεξιούς «γερμανοτσολιάδες» και στο φάριον του θα προσθέσει δίπλα από το σήμα της ΕΚΤ κι ένα μικρούλι κόκκινο αστεράκι. Τον βλέπω και guest στις εκπομπές του Αδώνιδος. Έκλαψε κι η πως την λένε, την ξέχασα, για το «ηθικό βάρος», που δεν το σκεφτόταν όταν κι αυτή έταζε παπάτζες στους απελπισμένους κι ύστερα τράβηξε ένα ΝΑΙ πολύ σπέσιαλ.
Η ομιλία της Κλάραμπελ ήταν απευθείας σύνδεση με τη Φωλιά του Κούκου. Θέλει, λέει, να είναι χρήσιμη στις ερχόμενες γενιές και στις κοινωνίες της Ευρώπης! Σαν τον Κολοκοτρώνη, την μαντάμ Κιουρί, τον Τζων Λένον κλπ. Κάπου μακριά έκλαιγε το πολιτικό της αίσθημα, η Ραχήλ. Τόσο κάγκελο καβαλήσανε μαζί για τον «αγώνα», που πήγε άκλαυτος στα σαλόνια του Eurogroup.
Αυτός όμως που ήταν να τον κλαίνε οι ρέγγες, ήταν ο ακομβίωτος Στρατάρχης. Η πιο γκροτέσκα φιγούρα αρχηγού της μεταπολίτευσης, έκανε μια τοποθέτηση doggy memorandum style, κάνοντας γαργάρα όλες τις ψευτοηρωϊκές αερολογίες, τις προσβολές και τις ύβρεις που μοίραζε αβέρτα, για να γίνει βοηθητικός του Τσίπρα. Με ύφος μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες, χωρίς δάκρυα κορόμηλο και ρουθουνισμούς. Double black σκέτο, χωρίς Κούγκι. Έλεγε πως αυτός θα παραιτηθεί αλλά μνημόνιο δεν ψηφίζει. Last year, Πανούλη. Ευγενείς οι νεοδημοκράτες. Κανείς δεν σηκώθηκε να του πει «στα 4 Χ 3 Πανάρα, μόνο 12 δις Μνημόνιο ψηφίζεις». Ούτε μπουλντόζα της ΜΟΜΑ δεν μπορεί να ξεκολλήσει τον πρόεδρα του Χαϊκάλη και της Ξουλίδου από την καρέκλα του. Πού αλλού θα βρει τόσα αληθινά στρατιωτάκια να παίζει και να πληρώνεται γι’ αυτό;
Ο Τσακαλώτος όμως ήταν χάρμα. Τόσο χαριτωμένος και συμπαθής, όταν ζουπάει τις λέξεις, περδικλώνει τον τονισμό, που θες να τον πάρεις σπίτι, να του ζεστάνεις μπάμιες από το μεσημέρι. Όμως μην ανησυχείτε. Στα Queens English είναι γλωσσοκοπάνα, άνευ σφάλματος. Γαζώνει φωνάζοντας, σαν πολυβόλο MAG 7,62 mm. Αυτός είναι αυθεντικός αντικομφορμιστής, δεν κοιτάει τις κάμερες σαν ερωτευμένη γκόμενα, όπως ο απελθών που μας χαρόκαψε κι έκανε τον έρπη του πρωθυπουργού να κοντεύει να φτάσει στο κούτελο. Με τον Ευκλείδη, που δεν είναι καβαλημένο καλάμι, κάπως συνεννοούνται κι ίσως μετά από καιρό ξεχαστεί η ψωνάρα που κόντεψε να ανατινάξει τη χώρα. Μοιάζει σαν να κοιμήθηκε με τα ρούχα αλλά είναι συμπαθής φυσιογνωμία, τόσο, που τον κοιτάνε και θέλουν αμέσως να μας στείλουν ανθρωπιστική βοήθεια.
Άκουσα με προσοχή τον Τσίπρα και μπορώ να σας πω πίσω από αλήθειες και ψέματα που είπε, την γνώμη μου για το τι τελικά έχει συμβεί. Δεν είχαν ιδέα. Δεν ξέρανε που τους πάνε τα τέσσερα. Όντως νομίζανε, πως το ακραία τζογαδόρικο παιχνίδι του εκβιασμού με την ενδεχόμενη αυτοκτονία μας, θα τρομοκρατούσε τους πάντες και τελικά τρομοκράτησαν τον εαυτό τους. Κι είχαν όντως στο πίσω μέρος του μυαλού τους την δραχμή, ως ανομολόγητο Plan B, για το οποίο τώρα σφυρίζουν κλέφτικα κι έμειναν αμανάτι και κάτι φαρμακοτρίφτες. Γι’ αυτό καμωνόντουσαν ό,τι διαπραγματευόντουσαν, φέρνοντας τα πράγματα επί τούτου στην άκρη του γκρεμού, προκηρύσσοντας το σουρεαλιστικό και καταστροφικό δημοψήφισμα. Κι αναγκάστηκαν, από τις συνέπειες της ίδια τους της αφροσύνης, να κλείσουν τις τράπεζες, να στείλουν τον κόσμο στις ουρές και την αγορά στην εποχή των παγετώνων, με το Grexit να ανασαίνει στο σβέρκο μας, διότι ουδείς σκιάχτηκε από την εφηρμοσμένη θεωρία των παιγνίων του ανεκδιήγητου τύπου, που μας εξευτέλισε σε όλο τον πλανήτη. Κι ελπίζω να το εμπεδώσατε: η εκζήτηση στον άνδρα υποδηλώνει σοβαρά προβλήματα χαρακτήρος.
Ο Σαγιάς, ο γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου, γράμματα γνωρίζει. Αποκλείεται λοιπόν να μην επεσήμανε τεκμηριωμένα στον Τσίπρα για ποιους νομικούς λόγους κινδυνεύουν να πάνε φυλακή, ιδίως εάν οδηγήσουν την χώρα σε πτώχευση κι έξοδο από την ευρωζώνη. Κι ο Τσίπρας κατάλαβε και γι’ αυτό όλες αυτές τις μέρες κολυμπάει στην αδρεναλίνη και στην αγωνία. Όταν έγραψα πως «ο Αλέξης προβάρει το σακάκι του Γούναρη», το έγραψα ως ψυχρή διαπίστωση και δωρεάν νομική συμβουλή, όχι ως αντιπολιτευτική κακία. Ο Αλέξης ήθελε να γίνει λαϊκός ήρωας, όχι κατηγορούμενος και κρατούμενος. Λογικό. Γι’ αυτό την υστάτη, έχοντας και την ευθύνη 10.000.000 Ελλήνων έκανε διπλό loop παρά τις οιμωγές των παλαβών γύρω του και του λόμπυ της δραχμής. Κι έπραξε ορθά για την Πατρίδα και τον εαυτό του.
Το ζήτημα είναι πως χάσαμε πολύτιμο χρόνο, πήγαμε πολύ πίσω. Τελικά ο Τσίπρας κατάφερε να υλοποιήσει εν μέρει την υπόσχεση του. Έβαλε όντως την χώρα στην Μηχανή του Χρόνου. Αλλά δεν την πήγε πίσω στο 2007 ή στο 1997, στην εποχή της φραγκάτης αφασίας με δανεικά, δεν αποκατέστησε μισθούς και συντάξεις. Απλά μας πήγε πίσω στο 2010, στην αρχή της κρίσης και του Μνημονίου, με πολύ χειρότερους όρους και με αξιοπιστία παπατζή στην Ομόνοια, απέναντι στους εταίρους μας, την οποία με κόπο θα ανακτήσει, αν μπορέσει, που το εύχομαι.
Χθες, το σκατό του Πάνου έφτασε στην κάλτσα, η κολλητή της Ραχήλ πήρε σασί και θέλει καλίμπρα, εξευτελίστηκαν δηλώσεις, κόκκινες παντιέρες και σκίστηκαν καλσόν αλλά ίσως, γιατί όλα είναι ανοιχτά, να την σκαπουλάρουμε. Ίσως πάρουμε πάλι την επώδυνη ανηφόρα, ξεκινώντας πολύ πιο πίσω από εκεί που μας είχε φέρει ο Σαμαράς. Όμως μέσα στο Ευρώ, έχοντας στον σβέρκο μας για καιρό τα capital controls αλλά με την ελπίδα να ανοίξουν οι τράπεζες και να αρχίσει να ομαλοποιείται η αγορά, η οποία, σημειωτέον, είναι οι Άνθρωποι, η καθημερινή μας ζωή, την οποία ξέσκισε ο κάθε Βαρουφάκης.
Το πώς θα περάσει τους εφαρμοστικούς νόμους ο Τσίπρας από τους δικούς του είναι μια πονεμένη ιστορία. Ή θα μετασχηματίσει το κόμμα το υ, υφιστάμενος μια διάσπαση ή θα πάει σε οικουμενική κι ύστερα εκλογές. Μάλλον όλα διαδοχικά.
Κι ύστερα έρχεται η συζήτηση για το μέλλον της φιλελεύθερης πατριωτικής παράταξης, που δεν μπορεί να γίνει χωρίς αληθινή κριτική κι αυτοκριτική, χωρίς τσάϊ και συμπάθεια. Αλλά γι’ αυτό δεν είναι τώρα ώρα. Προέχει να κάνουμε όλοι μαζί λίγα βήματα μακριά από τον γκρεμό. Και για να μην το ξεχάσω, εύγε Βαγγέλη παντελονάτε…
http://www.antinews.gr/Antitheseis/o-diamantopoulos-agkalia-me-ton-adoni/