Με μία αναδρομή στις μαθητικές και φοιτητικές μάχες που έχει δώσει ο Αλέξης Τσίπρας, το Bloomberg δικαιολογεί την παράλογη, όπως τη χαρακτηρίζει, τακτική του πρωθυπουργού, σε ένα πολύ σκληρό άρθρο.«Οι απότομες αλλαγές του Ελληνα πρωθυπουργού, οι εκρήξεις θυμού και τα αιφνίδια ξεσπάσματα εμπρηστικής ρητορικής φαίνονται παράλογα και κάνουν τους σοβαρούς άνδρες και γυναίκες που εκπροσωπούν τους δανειστές της Ελλάδας να μην τον εμπιστεύονται. Ολα ταιριάζουν όμως, αν κάποιος αποδεχθεί ότι ο Τσίπρας δεν διοικεί την ελληνική κυβέρνηση. Την έχει καταλάβει, με τον τρόπο που οι διαδηλωτές καταλαμβάνουν ένα δημόσιο κτίριο», γράφει ο Λέονιντ Μπερσίντσκι, που επικαλείται κάτι που πρόσφατα είχε γράψει ο Αλεξάντερ Μπαούνοφ, του Moscow Carnegie Center, που υπηρέτησε κάποτε ως διπλωμάτης στην Ελλάδα.
«Το πρώτο που ένας νεαρός Ελληνας πολιτικός, ένας αριστερός Ελληνας ακτιβιστής, μαθαίνει στο πανεπιστήμιο, ακόμη και στο σχολείο, είναι η κατάληψη. Οι φοιτητικοί ηγέτες, δυσαρεστημένοι από το συμβούλιο του πανεπιστημίου, το πρόγραμμα, τους καθηγητές, τον πρύτανη, το κόστος του δωματίου στους ξενώνες, την ποιότητα των δωρεάν φοιτητικών γευμάτων, μπορούν να κηρύξουν κατάληψη. Σφραγίζουν τις εισόδους και εξόδους, τις τάξεις και το γραφείο του πρύτανη, γεμίζουν τους τοίχους με συνθήματα και δεν γίνονται μαθήματα μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματα. Αυτοί που επιζητούν τη γνώση, είναι προδότες για τον κοινό σκοπό», έγραψε ο Ρώσος.
«Αυτή είναι μία υπερβολική, σαρκαστική περιγραφή (ο Μπαούνοφ έχει ελάχιστη συμπάθεια για τους αριστερούς), αλλά η φοιτητική διαμαρτυρία έχει μία ισχυρή παράδοση στην Ελλάδα και οι πολιτικές αρχές του Τσίπρα είναι ριζωμένες σε αυτή», σχολιάζει ο Μπερσίντσκι.
«Η πολιτική καριέρα του Τσίπρα ξεκίνησε στο σχολείο, όταν εντάχθηκε στην Κομμουνιστική νεολαία. Στα 16 του, ηγήθηκε της κατάληψης του σχολείου σε διαμαρτυρία για μία μεταρρύθμιση στην Παιδεία που πρότεινε η κεντροδεξιά κυβέρνηση, η οποία απαιτούσε οι μαθητές να πληρώνουν για τα σχολικά βιβλία, μεταξύ άλλων. Επίσης, βοήθησε στη διαπραγμάτευση για την απόσυρση της μεταρρύθμισης. Μετά από την τραγωδία του Πολυτεχνείου, οι ελληνικές κυβερνήσεις ήταν προσεκτικές στο να μην κάνουν χρήση βίας ενάντια σε φοιτητές που καταλαμβάνουν σχολές. Η Ελλάδα θέσπισε μέχρι και νόμους το 1982, στους οποίους ορίζεται το ακαδημαϊκό άσυλο. Ο Τσίπρας διακρίθηκε στη διαμαρτυρία ως φοιτητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείου, στα τέλη της δεκαετίας του '90. Η εκπαίδευσή του ως μηχανικός δεν πρέπει να ήταν η προτεραιότητά του. Μετά από την αποφοίτηση έκανε μόνο μία χλιαρή προσπάθεια να κερδίσει τα προς το ζην ως πολιτικός μηχανικός, σε μία μικρή επιχείρηση που δημιούργησε με τον ξάδελφό του. Το 2006 και 2007 η επιχείρηση του απέφερε 9.500 και 11.174 ευρώ αντίστοιχα».
Ως πολιτικός ακτιβιστής ο Αλέξης Τσίπρας τα πήγαινε πολύ καλύτερα, τονίζει το Bloomberg. Στο Πανεπιστήμιο, έγινε ηγέτης της φοιτητικής ένωσης και του εθνικού συμβουλίου των φοιτητικών ενώσεων της Ελλάδας. Εως το 2008, ήταν στην κορυφή της ιεαρχίας του Συνασπισμού και το 2009 είχε μία έδρα στο κοινοβούλιο. «Αν αυτή η εμπειρία έμαθε κάτι στον Τσίπρα, είναι ότι απλά πρέπει να απαιτήσεις αυτό που θέλεις. Αν είσαι αρκετά επίμονος, θα το πάρεις. Οποια προσπάθεια να σε τιμωρήσουν για την συμπεριφορά σου θα είναι, τουλάχιστον, άδικη και πιθανώς παράνομη. Το 2011, αφότου η Ελλάδα έλαβε το πρώτο πακέτο διάσωσης, οι Ελληνες φοιτητές ξεκίνησαν να χρησιμοποιούν ξανά το σύνθημα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία», προσθέτοντας «Η Χούντα δεν τελείωσε το 1973», αλλά ο Τσίπρας ήταν ήδη στο επόμενο επίπεδο. Μπορούσε τώρα να χρησιμοποιήσει ό,τι είχε μάθε στο σχολείο για τους πολιτικούς των ενηλίκων».
Είναι σημαντικό, τονίζει ο Μπερσίντσκι, να καταλάβουμε ότι ο Τσίπρας δεν διαπραγματεύεται με τη συνήθη έννοια. «Οταν συμφωνεί σε ένα τεχνικό σημείο με τους δανειστές, αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Απλά παρατείνει την κατοχή του τόσο στο κτίριο της κυβέρνησης στην Αθήνα, όσο και στην αίθουσα διαπραγματεύσεων στις Βρυξέλλες. Οταν ξαφνικά υποστηρίζει μία πρόταση δανειστών που θα ζητούσε από τους ψηφοφόρους του να απορρίψουν και αμέσως μετά λέει στους Ελληνες να ψηφίσουν εναντίον της, απλά μάχεται για να αντέξει μία πολιορκία. Αν δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα για να πληρωθούν οι συντάξεις και οι τράπεζες δεν επιτρέπεται να δίνουν πάνω από 60 ευρώ την ημέρα στους Ελληνες πολίτες, αυτό γίνεται επειδή το κακό στον έξω κόσμο έχει συσπειρωθεί ενάντια σε εκείνον και τη θαρραλέα ομάδα του της κατάληψης», σημειώνει.
«Είναι δύσκολο, το καταλαβαίνει, οπότε ζήτησε από τους συντρόφους φοιτητές- συγνώμη, πολίτες- να ψηφίσουν το αν θέλουν να συνεχιστεί η κατάληψη. Αν ψηφίσουν να το διαλύσουν, θα σκύψει το κεφάλι του και θα φύγει. Αν ψηφίσουν να συνεχιστεί, θα είναι πεπεισμένος ότι ο πρύτανης- που προσωποποιείται στην Ανγκελα Μέρκελ, τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και τους ομοίους του- τελικά θα ενδώσουν και θα φέρουν πίσω το δωρεάν φαγητό. Ετσι γινόταν πάντα. Απλά δεν πρέπει να κάνει πίσω», καταλήγει το Bloomberg.