Στην τηλεόραση ακούγεται –δεν βλέπεται πια- η αβάσταχτη ελαφρότητα μιας ανύπαρκτης πολιτικής επικαιρότητας. Ένα ατελείωτο μπλά-μπλά χωρίς νόημα, με λόγια που δεν έχουν σημασία και υποσχέσεις που όλοι γνωρίζουν ότι δεν θα τηρηθούν. Στην αγορά όλα είναι νεκρά.
Τα μαγαζιά ανοίγουν μόνον από συνήθεια, στα γραφεία επικρατεί η σιωπή της υπομονής, οι εργαζόμενοι διεκπεραιώνουν νωχελικά γραφειοκρατικές υποχρεώσεις, οι προϊστάμενοι κάνουν λογαριασμούς απελπισίας ακόμη και την ώρα που κοιμούνται.
Οι τράπεζες απενεργοποιημένες, καθημερινά διαχειρίζονται τη μιζέρια της αποσύνθεσης του παραγωγικού ιστού.
Όλοι ξεκινούν τη μέρα , με μια κρυφή ελπίδα: «μπορεί αύριο κάτι να αλλάξει». Όλοι όμως γνωρίζουν ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει αφού ένας λαός ολόκληρος επιμένει να πιστεύει στους μύθους του παρελθόντος.
Παλαιά, ξεπερασμένα παγκοσμίως, αριστερίστικα σύνδρομα της μεταπολεμικής περιόδου, αναβιώνουν στους φιλικούς διαξιφισμούς της ταβέρνας και του καφενείου. Όταν κάποιος επιχειρεί να αλλάξει θέμα συζήτησης με κάτι πιο ανθρώπινο, περισσότερο αισιόδοξο και συγκεκριμένο, γρήγορα διαπιστώνει ότι η αβεβαιότητα για το μέλλον ακυρώνει το όνειρο και τα σχέδια για το αύριο…
Απελπισμένοι άνθρωποι αποζητούν την ανανέωση αλλά επιμένουν να χρησιμοποιούν υλικό του παρελθόντος για να δημιουργήσουν τη συνταγή του μέλλοντος.
Ο παλιά βολικός διαχωρισμός των Ελλήνων, σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, δεν εξυπηρετεί πλέον τις επιφανειακές αναλύσεις που πάντα κατέληγαν σε φρούδες ελπίδες και ανύπαρκτους παραδείσους. Οι άνθρωποι που ήρθαν να αλλάξουν την κοινωνία αποδείχθηκαν υποδεέστεροι των περιστάσεων και καθολικά ανεπαρκείς. Η ελπίδα ήρθε πριν από 7 μήνες αλλά δεν καταδέχθηκε να μείνει.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη από νέους ανθρώπους, με νέα αναλυτικά εργαλεία και νέες προσεγγίσεις. Το ψευδεπίγραφο δίλημμα Ευρώ ή Δραχμή ήρθε να καλύψει το κενό που δημιούργησε η κατάρρευση ενός άλλου εξίσου αβάσιμου και ανιστόρητου Μύθου με το Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο.
Όλοι όμως γνωρίζουν ότι το πρόβλημα της Ανάπτυξης, του εξορθολογισμού των δαπανών, της παραγωγικής ανασυγκρότησης δεν αφορά το νόμισμα της χώρας. Αφορά το σχέδιο που ουδείς καταδέχεται να καταρτίσει.
Επειδή όμως αυτή η συζήτηση είναι περίπλοκη, οι υποψήφιοι μιλούν ακατάπαυστα για όλα τα ανούσια μικροζητήματα ελπίζοντας ότι και αυτός ο προεκλογικός μήνας, θα περάσει και θα ξεχαστεί….
Χρήστος Κώνστας
http://www.paraskhnio.gr/enas-akomi-anoysios-minas-sti-zoi-ma/