Και η ουσία είναι μία: Ο μεγαλομέτοχος κατασκευαστικής εταιρείας Αλέκος Φλαμπουράρης την χρονική στιγμή που συμφωνούσε να συμμετάσχουν στην διαγωνιστική διαδικασία της Περιφέρειας Πελοποννήσου ήταν κεντρικό πρόσωπο στο στενό προεδρικό κύκλο μέσα στον οποίο γινόταν η διαμόρφωση των πολιτικών επιλογών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αυτή είναι και η μόνη ουσία των πραγμάτων. Άρα, και η μόνη αλήθεια που καίει και ...ανατινάζει στο αέρα το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Άλλωστε, το τελευταίο δεν μπορεί πια να κρυφτεί πίσω από κάθε λογής νομικίστικα τεχνάσματα και ο βασιλιάς είναι εντελώς γυμνός. Μόνος με την Εξουσία και για την Εξουσία (και μαζί με αυτήν και το Χρήμα).
Λένε πολλοί – ένα κράμα αθώων του αίματος και αφελών της πολιτικής- πως ο Αλέκος Φλαμπουράρης ήταν και επαγγελματίας (εργολάβος δημοσίων έργων) και αριστερός (κομμουνιστής της ανανέωσης από την δεκαετία του ΄60 μετά την διάσπαση του ενιαίου ΚΚΕ). Αληθές πέρα για πέρα – αλλά αν μου επιτρέπεται με μια διαφορά: Τις προηγούμενες δεκαετίες ο σύντροφος Αλέκος ήταν ένα επαγγελματίας μηχανικός – εργολάβος δημοσίων έργων και υψηλόβαθμο στέλεχος σε ένα μικρό κόμμα της Αριστεράς.
Μπορεί να έπαιρνε δουλειές (συνήθως μικρές δουλειές) από το κράτος , να διέθετε λόγω της αναγνωρίσιμης κομματικής ιδιότητας σχέσεις και δικτυώσεις με υπουργούς των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας αλλά επ΄ουδενί συμμετείχε στις ...κουζίνες της εξουσίας εκεί που παρασκευάζεται το πολιτικό χρήμα. Μάλιστα, για μια πολύ μεγάλη περίοδο ο Φλαμπουράρης ακολουθούσε τον Γιάννη Μπανιά στην μοναχική πολιτική πορεία του.
Τα πράγματα δεν ήταν έτσι όμως μετά το 2012. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν το ΚΚΕ Εσ.- Αν.Αρ. και η ΑΚΟΑ του Γιάννη Μπανιά, ούτε καν ο Συνασπισμός της δεκαετίας του ΄90 που βολόδερνε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Ηταν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το ίδιο και ο σύντροφος Αλέκος. Άλλο πράγμα να είσαι ένα απλό μέλος στην ΚΕ ενός μικρού κόμματος της Αριστεράς και άλλο να είσαι ο «παππούς» των 2 γιών του μελλοντικού πρωθυπουργού της χώρας. Όλα αυτά για την περίοδο 2012-2014.
Μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου, την νίκη του «γιού» και την μετάβαση του «παππού» στο Μέγαρο Μαξίμου τα πράγματα αλλάζουν άρδην και οι συμπεριφορές παίρνουν άλλες διαστάσεις... Όχι μόνον γιατί απαγορεύονται οι μπίζνες μεταξύ συγγενών και φίλων αλλά και γιατί η απλή συναναστροφή με παράγοντες που πρωταγωνιστούν σε μπίζνες πολλές φορές καταλήγει σε ... δύσκολους αποχαιρετισμούς. Με την Αριστερά και το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα της να είναι τα πρώτα θύματα αυτών των αποχαιρετισμών.
Κώστας Τσαούσης
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ