H νίκη του Mauricio Macri στις προεδρικές εκλογές της Αργεντινής αύξησε τις προσδοκίες για μια μεγάλη αλλαγή στην πολιτική έπειτα από 12 χρόνια αριστερής διακυβέρνησης. Η ανταπόκριση στις ελπίδες αυτές δεν θα είναι εύκολη.
Το προβάδισμα του Macri ήταν μικρό και ο ίδιος καλείται να υπερκεράσει ορισμένα σημαντικά εμπόδια. Για να προωθήσει την οικονομική απελευθέρωση που έχει υποσχεθεί, ο νέος πρόεδρος θα πρέπει να επιλέξει έξυπνες τακτικές και να επιλέξει τους στόχους του με προσοχή.
Τα αποθεματικά της Αργεντινής βρίσκονται σε χαμηλά εννέα ετών και οι συναλλαγματικοί έλεγχοι που τέθηκαν σε εφαρμογή από την κυβέρνηση της Προέδρου Cristina Fernandez de Kirchner έχουν δημιουργήσει μια μαύρη αγορά που αποτιμά το δολάριο στα 15 πέσος, έναντι 9,7 της επίσημης ισοτιμίας. Η προεκλογική υπόσχεση του Macri να αφήσει ελεύθερη τη διακύμανση του πέσο θα προκαλούσε μεγάλη υποτίμηση και άμεση αστάθεια. Εύλογα, λοιπόν, επαναξιολογείται. Η πρώτη του προτεραιότητα θα πρέπει να είναι ένα πρόγραμμα που θα στοχεύει στην εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών και θα προετοιμάζει το έδαφος για μία νομισματική μεταρρύθμιση.
Ο Macri δεσμεύθηκε επίσης να καταργήσει τους φόρους επί των εξαγωγών που έχουν μετατρέψει τους παραγωγικούς αγρότες της Αργεντινής σε πρώτης τάξης αποθησαυριστές. Και αυτό έχει νόημα μόνο ως μεσοπρόθεσμος στόχος, καθως βραχυπρόθεσμα και χωρίς αντισταθμιστικά μέτρα, θα επιδεινώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας, το οποίο βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 30 ετών. Τα προσωρινά μέτρα ανακούφισης από το φόρο επί των εξαγωγών, εν αναμονή μιας πλήρους φορολογικής μεταρρύθμισης, είναι το καλύτερο επόμενο βήμα.
Ζωτικής σημασίας είναι η αποκατάσταση της πρόσβασης της Αργεντινής στις διεθνείς πιστωτικές αγορές. Αυτό απαιτεί μια συμφωνία με τους πιστωτές που αντάλλαξαν τα ομόλογά τους και περιμένουν να πληρωθούν στο ακέραιο -ή αλλιώς με τα "ληστρικά funds", όπως τους αποκάλεσε η Fernandez. Το κόμμα της ψήφισε ένα νόμο που απαιτεί η όποια συμφωνία να εγκρίνεται πρώτα από το νομοθετικό σώμα, το οποίο εξακολουθεί να κυριαρχείται από μέλη του κόμματος της Fernandez και άλλους Περονιστές.
Για να κερδίσει επαρκή στήριξη, ο Macri πρέπει να χειριστεί και μια μεγάλη ιστορική κληρονομιά. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, η Αργεντινή έκανε πολλά για να απελευθερώσει την οικονομία της και απόλαυσε μια περίοδο ισχυρής ανάπτυξης. Σύντομα, όμως, όλα πήγαν στραβά εξαιτίας της δημοσιονομικής απειθαρχίας και μιας ολοένα πιο υπερτιμημένης συναλλαγματικής ισοτιμίας. Η συντριβή που ακολούθησε ήταν οδυνηρή - και έπληξε την ίδια την ιδέα της απελευθέρωσης στα μάτια πολλών Αργεντινών.
Η νίκη του Macri δείχνει ότι οι ψηφοφόροι έχουν κουραστεί από τον αδέξιο λαϊκισμό και είναι πρόθυμοι να δώσουν άλλη μια ευκαιρία στις μεταρρυθμίσεις που στηρίζουν την αγορά. Για να αδράξει την ευκαιρία, ο νέος πρόεδρος θα πρέπει να είναι προσεκτικός, αλλά και μεθοδικός. Δεν μπορεί να καταργήσει μονομιάς τους φόρους επί των εξαγωγών, αλλά μπορεί να αποσύρει τις ποσοστώσεις των εξαγωγών. Οι κινήσεις του στο μέτωπο της νομισματικής μεταρρύθμισης πρέπει να γίνουν σταδιακά, αλλά το πρόβλημα της γραφειοκρατίας που καταστέλλει το εμπόριο μπορεί να λυθεί άμεσα. Τα σχέδια να αλλάξουν τα πονηρά στατιστικά στοιχεία της χώρας δεν χρειάζεται να παραμένουν στο συρτάρι, ούτε και οι προτάσεις του Macri για την αναμόρφωση των εργαλείων οικονομικής πολιτικής. Πιο επείγουσα, όμως, είναι μια νέα δημοσιονομική στρατηγική και οι κινήσεις προς μια διευθέτηση με τους πιστωτές.
Πολλά βαραίνουν τον Macri, και όχι μόνο για λογαριασμό της χώρας του. Αν κατάφερνε να βάλει την παραπαίουσα οικονομία της Αργεντινής στο μονοπάτι που οδηγεί στην ταχύτερη ανάπτυξη, θα μπορούσε να τονώσει την εμπιστοσύνη στην ευρύτερη περιοχή και να στρέψει εκ νέου την προσοχή των διεθνών επενδυτών στο τεράστιο δυναμικό της Λατινικής Αμερικής -ακόμη ένα πράγμα που αναγκαστικά θα γίνει με αργούς ρυθμούς.
http://www.capital.gr/story/3083076