Μάλιστα, πριν 7 ημέρες, με αφορμή την συμπλήρωση ενός έτους από τότε που απέτυχε και η τρίτη προσπάθεια εκλογής του Σταύρου Δήμα ως Προέδρου της Δημοκρατίας, τα ΜΜΕ και τα social media πλημμύρισαν εκ νέου με αρνητικά και επιθετικά σχόλια για τον ιδρυτή της ΔΗΜΑΡ, περιγράφοντάς τον ως τον «μοιραίο άνθρωπο» για τη χώρα. Ο ίδιος ο Φώτης Κουβέλης, μάλιστα, «βλέπει» μία «εκστρατεία σπίλωσης» πίσω από τα σχόλια αυτά και δεν του κάνει εντύπωση το γεγονός ότι οι επιθέσεις σε βάρος του συνεχίζονται παρότι πλέον τα όσα έγιναν τον Δεκέμβριο του 2014 αποτελούν αρμοδιότητα των… ιστορικών (!!! Δηλ. σύμφωνα με τον μπάρμπα Φώτη οι πολιτικές πράξεις που οδηγούν σε καταστροφή πρέπει να ξεχνιούνται από το λαό μετά από μερικές μέρες). Μάλιστα, χθες, με δήλωσή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», ο Φώτης Κουβέλης κατήγγειλε ένα «συγκεκριμένο σύστημα συμφερόντων» για «εκστρατεία σπίλωσης» υπενθυμίζοντας την προσπάθεια που έγινε «να εξαερωθεί η ΔΗΜΑΡ» και «να διαπομπευθεί ο πρόεδρός της».
Η δήλωση του Φώτη Κουβέλη, υπό τον εύγλωττο τίτλο «Το επιστέγασμα της εκστρατείας σπίλωσης», έχει ως εξής:
«Η ενορχηστρωμένη επίθεση που εκδηλώθηκε επ’ αφορμή της συμπλήρωσης ενός χρόνου από την απόφασή μας να μη συνεργήσουμε στην παράταση του βίου της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου είναι το επιστέγασμα της εκστρατείας σπίλωσης που κατέστρωσε και εκτέλεσε ένα συγκεκριμένο σύστημα συμφερόντων.
Η εκστρατεία αυτή, που χρονολογείται τουλάχιστον από τα τέλη του καλοκαιριού του 2014, υπήρξε το τίμημα που ορισμένοι θεώρησαν ότι οφείλαμε να καταβάλουμε για τη συλλογική απόφασή μας να προτάξουμε την ανάγκη της προοδευτικής διακυβέρνησης του τόπου κι όχι τις προσωπικές μας προοπτικές.
Υπό αυτή την έννοια, η οργανωμένη προσπάθεια που εκδηλώθηκε τότε να εξαερωθεί η Δημοκρατική Αριστερά, να διαπομπευθούν πολιτικά τα στελέχη της και να στιγματιστεί ο πρόεδρος της, δεν αφορά μόνο εμάς. Αφορά όλους όσοι δεν δέχονται και δεν θα δεχτούν στο μέλλον να υιοθετήσουν το δρομολόγιο που άλλοι χαράζουν γι’ αυτούς και να υποταχθούν σε αποφάσεις προειλημμένες.
Οι βρυχηθμοί των ημερών δεν είναι τίποτα περισσότερο από υπενθύμιση αυτής της προσβλητικής για τη δημοκρατία μας πραγματικότητας».