Στο Μεταναστευτικό η κρίση είχε διαφανεί επί κυβέρνησης Σαμαρά και γιγαντώθηκε με την αξέχαστη Τασία Χριστοδουλοπούλου, η οποία είχε πιστέψει ότι βρήκε τη λύση «εξαφανίζοντας» τους μετανάστες στα βόρεια, μέχρι να κλείσει η FYROM τα σύνορα και να φανεί ότι η Ελλάδα εξαρτάται αποκλειστικά από την καλή θέληση των γειτόνων της.
Οπως φάνηκε καθαρά στο «Newsnight» του BBC, στη συνέντευξη του αναπληρωτή υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα στον δημοσιογράφο Ιβαν Ντέιβις.
Ρωτάει ο Ντέιβις ευθέως ποια είναι η άποψη του υπουργού για την πρόταση του Βέλγου υπουργού, να γίνει ένα μεγάλο στρατόπεδο εισερχομένων στην Ελλάδα και ο Μουζάλας απαντά: «Επίσης, είπε να τους σπρώξουμε στη θάλασσα. Ο Βέλγος είπε: "Παρανομήστε. Δεν με ενδιαφέρει αν θα τους πνίξετε. Θέλω να τους απωθήσετε". Κανένας στη συνεδρίαση των υπουργών δεν το δέχτηκε». Ωραία, κανένας δεν το δέχτηκε, άρα είναι σαν να μην υπάρχει.
Το στρατόπεδο όμως πώς το αντιμετώπισαν; Επαναλαμβάνει ο Ντέιβις την ερώτηση εμπεριστατωμένα: «Το σχέδιο να δημιουργήσετε ένα στρατόπεδο όπου ο κόσμος θα μπορεί να μείνει μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος στη Συρία και να επιστρέψει στην πατρίδα του, το βρίσκετε ελκυστικό;». Αλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε ο Μουζάλας: «Κύριε Ντέιβις, αν κοιτάξετε στην Ιστορία, η μόνη περίοδος που υπήρχαν στρατόπεδα των 400.000 εγκλείστων ήταν η περίοδος του ναζισμού». Μπροστά στον κίνδυνο να τον πει ναζιστή, ο Ντέιβις άφησε τον Μουζάλα να προσθέσει κάποια γενικά για το ευρωπαϊκό πνεύμα που προδίδεται και η συνέντευξη τελείωσε. Χωρίς να έχει προωθήσει το ελληνικό θέμα μισή ίντσα. Για προφανείς λόγους.
1) Τα αγγλικά που είναι καλά για Proficiency στα Φροντιστήρια Στρατηγάκη δεν είναι αρκετά για δηλώσεις στα ξένα κανάλια. Η κακή προφορά κάνει τον ομιλούντα να μοιάζει αμόρφωτος ακόμα κι αν δεν είναι.
2) Γιατί ο Γιάννης Μουζάλας προσπαθούσε να αποφύγει τις σαφείς απαντήσεις; Στην Ελλάδα ένας πολιτικός μπορεί να το κάνει, αλλά στην Ευρώπη εκλαμβάνεται ως αδυναμία πρότασης λύσης. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι σωστό.
3) Για να μιλήσεις μια γλώσσα πρέπει να αντιλαμβάνεσαι τις αποχρώσεις της. Λέγοντας: «Κύριε Ντέιβις, αν κοιτάξετε στην Ιστορία...» είναι σαν να του λες ότι δεν ξέρει. Αντίθετα, με το «Κύριε Ντέιβις, κοιτάζοντας την Ιστορία...» είναι σαν να συνομολογείς ότι και οι δύο ξέρετε.
4) Τέλος, δεν μπορείς να βασίζεσαι στην ευγένεια του άλλου για να μη σου διορθώσει το λάθος. Μεγάλα στρατόπεδα υπήρχαν και αλλού - για παράδειγμα, τα γκουλάγκ την εποχή του Στάλιν δεν ήταν ακριβώς boutique hotels.
Η ιδέα να βγει ο πολιτικός σε ένα ξένο κανάλι και οι δικοί του να πουν «πολύ ωραία τους τα είπες» είναι ελκυστική. Οταν όμως το μόνο που έχει να πει είναι γενικότητες και αφορισμοί με προφορά Πίτερ Σέλερς στο «Πάρτυ», δεν πειράζει να το πηγαίνει πάσο. Ετσι όπως έπρεπε να είχε κάνει ο αγλαός Γιάννης Μουζάλας.
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ