Στην εποχή της Σοβιετικής Ένωσης οι άνθρωποι έλεγαν ότι ο κομμουνισμός κάποια στιγμή θα έπεφτε, αλλά το τελευταίο κάστρο του θα ήταν στην Ελλάδα. Αυτό που δεν είχαν προβλέψει ήταν ότι ο τελευταίος σύμμαχος των κομμουνιστών θα ήταν ένας πολύ (μα πάρα πολύ) δεξιός πολιτικός, ο Πάνος ο Καμένος.
Ο Πάνος ο Καμένος δεν είναι ένα σύμπτωμα των ημερών. Δεν γεννήθηκε στις πλατείες των αγανακτισμένων κι, όπως σημείωσε η Ζωή Κωνσταντοπούλου η μεγαλοπρεπής στα απομνημονεύματά της, η συνεργασία του με τον Αλέξη τον Τσίπρα έμοιαζε προσυμφωνημένη.
Ο αρχηγός των Ανεξάρτητων Ελλήνων εκφράζει ένα πραγματικό κοινωνικό ρεύμα, εκείνο που οι παλαιότεροι κομμουνιστές θα ονόμαζαν ως παραπλανημένο τμήμα του προλεταριάτου. Δεν είναι ένα παροδικό φαινόμενο και δεν πρόκειται ως ρεύμα να χαθεί, ακόμη κι αν μία εκλογική αποτυχία εξαφανίσει του Ανεξάρτητους Έλληνες. Επειδή ακριβώς δεν πρόκειται για ένα κατασκεύασμα των καιρών, θα βρει τρόπο να εκφραστεί. Ίσως όχι με τον Πάνο τον Καμένο, αλλά θα βρει τρόπο. Άλλωστε, ο Πάνος ο Καμένος δεν είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης αυτού του χώρου. Είναι ένας, όχι ο Ένας. Ή αλλιώς, το μοναστήρι να είναι καλά κι από καλογέρους…
Οι εξελίξεις δείχνουν ότι ο ιστορικός ρόλος των Ανεξάρτητων Ελλήνων βαίνει προς την ολοκλήρωσή του. Πολύ απλά, τελειώνει μαζί με το άστρο του Αλέξη Τσίπρα. Αλλά η ψεκασμένη δεξιά δεν θα σβήσει μαζί με τον Αλέξη. Το αντίθετο, είναι σχεδόν αδύνατο να περιοριστεί πλέον στα στενά όρια κάποιας γραφικής λέσχης οπαδών των αεροψεκασμών και της έλευσης των ΕΛ στον πλανήτη γη. Η άκρα δεξιά οφείλει πολλά στον Αλέξη Τσίπρα! Η αριστερά παρέδωσε το υπουργείο Άμυνας στον πιο γνήσιο εκφραστή της, με ο,τι αυτό συνεπάγεται.
Ο Πάνος Καμένος είχε κερδίσει τον σεβασμό των συναγωνιστών του, επειδή είχε πουλήσει εθνικισμό και πατριωτισμό σε μεγάλες δόσεις. Φυσικά, υπέγραψε το μνημόνιο και παρέδωσε το Αιγαίο στο ΝΑΤΟ. Το παραμύθι του πατριωτισμού, λοιπόν, τελείωσε και ίσως γι' αυτό θα τελειώσει κι ο ίδιος. Θα αφήσει όμως κληρονομιά στους διαδόχους του τις σχέσεις που δημιουργήθηκαν στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας μέσα σε αυτόν τον έναν χρόνο της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Το βαρύ αυτό φορτίο, για όσα προκύψουν από αυτήν την ανίερη σχέση, θα το κουβαλάει η παλαβή αριστερά για τις επόμενες δεκαετίες…
Και ποιος μετά τον Πάνο τον Καμένο; Σίγουρα κάτι άλλο πιο «σοβαρό». Με τις ίδιες διασυνδέσεις στο μακρινό Τέξας και τους ίδιους προσανατολισμούς: Ευρωδολάριο, αντιγερμανικό μέτωπο κι όπου βγάλει! Κι όσοι αναζητούν την άκρη του νήματος στις ανακοινώσεις του κ. Μπαλτάκου, ας σκεφτούν ότι ο τελευταίος ίσως κάτι να άκουσε και να έσπευσε να πάρει έγκαιρα θέση!
Και; Η ψεκασμένη δεξιά είχε πάντα ποσοστά που έφταναν μέχρι το 8% - 10%. Με εξαίρεση ίσως την περίοδο της κρίσης. Οι κομμουνιστές είχαν σωστά προβλέψει ότι θα υπήρχαν τμήματα της εργατικής τάξης που θα ενίσχυαν τα πλέον ακραία τμήματα της δεξιάς. Εκείνο που σίγουρα δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ήταν ότι αυτή η ακραία δεξιά, η ακροδεξιά, η ψεκασμένη δεξιά θα γινότανε κάποτε κυβερνητικός τους εταίρος. Κι ότι θα έβαζαν κι αυτοί την υπογραφή τους στην πολιτική ισχυροποίηση της ακροδεξιάς στην Ελλάδα. Διότι η ψεκασμένη δεξιά δεν θα εξαφανιστεί μαζί με τον Καμένο. Ήρθε για να μείνει…
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
http://www.liberal.gr/arthro/32863/apopsi/thanasis-mauridis/i-psekasmeni-dexia.html