Το περασμένο καλοκαίρι της κολάσεως, τότε που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχε βρει (αρνητικό) πολιτικό αποκούμπι στον «ακραίο» Σόιμπλε, επειδή ήθελε να μας πετάξει έξω από το ευρώ, μου ήρθε η ιδέα: ο αντιγερμανισμός σύντομα θα περάσει (όπως πέρασε ο αντιαμερικανισμός) και κάποια στιγμή κάποιος από αυτούς θα ευχαριστήσει «την κυβέρνηση της Γερμανίας», ίσως και τον ίδιο τον «δαίμονα» υπουργό των Οικονομικών της, «για την προσφορά του(ς)».Τότε η συλλογιστική αυτή (εδώ) φαινόταν παραλογη. Κι ας ήταν ο Σόιμπλε, με το σχέδιό του «ελληνική έξοδος», που άνοιξε τα μάτια του Τσίπρα και της ομάδας του, με αποτέλεσμα – συνεπικουρούμενοι από τον Ολάντ, τον Ρέντσι, τον Γιούνκερ και λίγους ακόμα ευρωπαίους αξιωματούχους – να κάνουν τη στροφή την τελευταία στιγμή και να αποτρέψουν το μοιραίο.
Εκτοτε ο Σόιμπλε λέει πάνω κάτω τα ίδια από καιρού εις καιρόν και κάποιοι δικοί μας κυβερνητικοί τού απαντούν. Ομως, τη μια δεν τον κατονομάζουν καθόλου και την άλλη οι απαντήσεις τους είναι πολύ «ευγενικές». Τις προάλλες, στο Νταβός, ο Αλέξης Τσίπρας δεν αισθάνθηκε καν την ανάγκη να απαντήσει στον Σόιμπλε, όταν είπε το περίφημο «είναι η εφαρμογή, ανόητε». Μόλις την περασμένη Τετάρτη ο επίμονος Γερμανός επανέφερε στη δημόσια συζήτηση το Grexit, την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κάνει τους πάντες να την ξεχάσουν. Πώς απάντησε στη νέα «παρότρυνσή» του («βγείτε από το ευρώ, κάντε υποτίμηση»); Πολύ χαλαρά (εδώ).
Επί της ουσίας, η πρόταση Σόιμπλε κινείται σε σωστή οικονομική λογική. Μόνο που αυτή δεν ισχύει για τη σημερινή Ελλάδα. Ετσι, αν εφαρμοστεί, δεν θα επιφέρει «έναν πόνο», αλλά διαρκή δυστυχία
Και πολύ καλά έκανε, εννοείται. Ο Αλέξης Τσίπρας και η ομάδα που τον περιβάλλει έχουν συνειδητοποιήσει πλέον ότι η εποχή που σήκωνε ανέξοδες καταγγελίες, μαγκιές και τσαμπουκάδες έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Oτι η μόνη «σωτηρία» τους είναι να μπορέσουν να κάνουν πράξη την προτροπή του Σόιμπλε. Όχι, φυσικά, αυτήν για το Grexit, αλλά την άλλη, για την εφαρμογή των συμφωνηθέντων. Το είπε καθαρά ο Τσίπρας στη συνάντησή του με την Ανγκελα Μέρκελ στο Λονδίνο (εδώ). Αν συμφωνεί κι εκείνη, ίσως το Κουαρτέτο να μην είναι τόσο άκαμπτο και τα πράγματα κυλήσουν καλύτερα απ’ όσο αναμένεται.
Μπορεί ο Σόιμπλε να «έσωσε» την κυβέρνηση Τσίπρα το καλοκαίρι, βάζοντας την ελληνική έξοδο δίπλα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αλλά τώρα δεν μπορεί να την ξανασώσει. Πρέπει να σωθεί μόνη της. Το καλοκαίρι, με την άγνοια, τη σύγχυση, τις ιδεοληψίες και τα άλλα (Βαρουφάκης, Κωνσταντοπούλου, Πλατφόρμες κ.α) που κουβαλούσε, χρειαζόταν το «σοκ Σόιμπλε» για να αντιληφθεί αυτό που ερχόταν και ο Πρωθυπουργός περιέγραψε αργότερα πολύ παραστατικά (εδώ).
Τώρα όλα αυτά έχουν τελειώσει. Αλλοθι δεν έχει. Κανένας από αυτούς δεν τον εμποδίζει. Το Grexit, αν έρθει, δεν θα το προκαλέσει κανένας Σόιμπλε. Θα το φέρει η δική τους ανικανότητα και ο τρόμος μπροστά στο πολιτικό κόστος. Ομως, άλλη επιλογή δεν έχουν. Διότι ενδεχόμενη υποχώρησή τους δεν θα τους σώσει, απλώς θα συντομεύσει την πτώση τους.
ΥΓ: Επί της ουσίας, η πρόταση Σόιμπλε (εδώ) κινείται σε σωστή οικονομική λογική. Μόνο που αυτή δεν ισχύει για τη σημερινή Ελλάδα. Ετσι, αν εφαρμοστεί, δεν θα επιφέρει «έναν πόνο», αλλά διαρκή δυστυχία. Μια αποκαλυπτική περιγραφή του τι (θα) μας περιμένει έκανε ο πρώτος αποδέκτης της πρότασης Ευάγγελος Βενιζέλος (εδώ). Και όσοι έχουν την αντίληψη «τι άλλο χειρότερο μπορούμε να πάθουμε;», προφανώς δεν γνωρίζουν ότι «ενός κακού μύρια έπονται».
http://www.protagon.gr/scripta/editorial/o-soible-den-borei-na-tous-ksanaswsei-44341045951