Σύμφωνα με «non paper» της κυβέρνησης, οι «ευρωπαϊκές χώρες διαθέτουν 2-6 ιδιωτικά κανάλια, αντί των 8 που λειτουργούν στην Ελλάδα. Σε χώρες με πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό, ΑΕΠ και διαφημιστική αγορά (Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία) λειτουργούν 5-6 κανάλια. Σε χώρες ανάλογου μεγέθους με τη δική μας (Φινλανδία, Πορτογαλία, Αυστρία) λειτουργούν 2-4. Εξαίρεση συνιστά η Ιταλία που αναπτύχθηκε με βάση το ιδιότυπο Μπερλουσκονικό μοντέλο».
Η κυβέρνηση υπογραμμίζει, ακόμα, μεταξύ άλλων, ότι ο αναλυτικός πίνακας που κατατέθηκε στα πρακτικά της Βουλής απαρτίζεται από ντοκουμέντα της βάσης δεδομένων MAVISE, η οποία αναπτύχθηκε και ανανεώνεται από το European Audiovisual Observatory, του Συμβουλίου της Ευρώπης, ενώ είναι προσβάσιμη από κάθε ενδιαφερόμενο στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://mavise.obs.coe.int/.
Και συνεχίζει: «Δεδομένου ότι ορισμένες χώρες κινήθηκαν προς άλλες τεχνολογικές κατευθύνσεις (π.χ. καλωδιακή τηλεόραση), με συνέπεια οι περιπτώσεις τους να μην είναι συγκρίσιμες με την Ελλάδα, οι σταθμοί που καταμετρήθηκαν προκειμένου να υπάρχει τεκμήριο συγκρισιμότητας με τον διαγωνισμό που θα διενεργηθεί στη δική μας χώρα, είναι:
Ιδιωτικοί σταθμοί.
Εθνικής εμβέλειας.
Ελεύθερης πρόσβασης.
Γενικού περιεχομένου.
Εκπέμπουν μέσω επίγειας ψηφιακής ευρυεκπομπής (DTT).
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ συνδρομητική τηλεόραση, δεν είναι δορυφορική, δεν είναι διαδικτυακή, δεν είναι περιφερειακά ή τοπικά κανάλια.
Πολύ απλά, μιλάμε για κανάλια αντίστοιχα με αυτά που «μπαίνουν» σήμερα σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό.
Αυτή είναι η ευρωπαϊκή πραγματικότητα, η οποία προκύπτει από επίσημα ντοκουμέντα. Και δείχνει ξεκάθαρα το στρεβλό μοντέλο το οποίο αναπτύχθηκε στην Ελλάδα, όπου -σε μια διαφημιστική αγορά που έχει καταρρεύσει τα τελευταία χρόνια από τα 600 εκατ. ευρώ ετησίως στα 150 εκατ. ευρώ- λειτουργούν 8 κανάλια, τα οποία συσσωρεύουν ζημίες και δανειακές υποχρεώσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Και καλλιεργούν το τρίγωνο της διαπλοκής «κανάλια-τράπεζες-πολιτικοί», ασκώντας πιέσεις ώστε να επιβιώσουν με πλάγιους τρόπους και όχι από αυτή καθαυτή τη λειτουργία τους.
Αυτά λένε τα επίσημα ντοκουμέντα, που είναι προσβάσιμα σε όλους. Οποιοι επιχειρούν να τα αμφισβητήσουν, επικαλούμενοι στοιχεία μη συγκρίσιμα και χωρίς καμία πηγή, εξυπηρετούν προφανείς σκοπιμότητες».
