Η ηθοποιός αναφέροντας πως ποτέ δεν είναι αργά έδωσε ένα σημαντικό μήνυμα:
«Ήμουν πάντα των βιβλίων. Της περιέργειας, της φαντασίας και της εξερεύνησης. Έκανα προσωπικά ταξίδια με το μυαλό μου , βοηθούμενη από τα βιβλία και τη μελέτη. Από το σχολείο – που δε συμπαθούσα την πειθαρχία και την κοινοτοπία του- ήμουνα έξυπνη, γρήγορη και καλούτσικη μαθήτρια χωρίς πολύ προσπάθεια. Φυσική συνέχεια του λυκείου ήταν οι εξετάσεις για το πανεπιστήμιο και πέρασα θεολογική σχολή Αθηνών χωρίς πολύ σκέψη και πάθος. Δεν πέρασα αρχαιολογικό Αθηνών κι η δεύτερη επιλογή ήταν η θεολογία. Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια, αναζήτησης, αμφισβήτησης και στο ενδιάμεσο χρόνο άναψε το φώς της υποκριτικής τέχνης που με λαμπάδιασε. Το Ισλάμ, η φιλοσοφία της θρησκείας, η ιστορία του κόσμου μέσα από τα μάτια ενός πνευματικού υπερβατικού μυστικιστικού – κι όχι εκκλησιαστικού -κόσμου έσβησε μάλλον… σιγόκαιγε!
Η ίδια συνέχισε λέγοντας:
«Κυρίως η αγάπη για τα βιβλία και το κόσμο τους. Η δουλειά του ηθοποιού πήγε καλά, ώσπου σκάλωσε κάποια χρόνια πριν. Τότε αναζωπυρώθηκε η ανάγκη μου να ξεφύγω από την πεζή καθημερινότητα και ξανάρχισα να δίνω μαθήματα και να διαβάζω – πράγμα πολύ πολύ δύσκολο- αλλά το τίμημα άξιο της προσπάθειας. Σήμερα λοιπόν μετά από χρόνια έκλεισα ένα κύκλο σπουδών παίρνοντας το πτυχίο θεολογίας! Έχω τέτοια περηφάνια και χαρά που τα κατάφερα και νίκησα την αδράνεια του νου -που συμβαίνει με τα χρόνια που περνούν – που μπορώ και θέλω να συνεχίσω και σ’ άλλες σπουδές και σ’ άλλα ταξίδια του μυαλού. Μην παρατάτε τίποτα και μην ακούτε κανέναν».
