Σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται η εφημερίδα Πρώτο Θέμα, ο νεαρός από το Αφγανιστάν πιθανώς να εμπλέκεται και σε δεύτερο έγκλημα στη Γερμανία με θύμα μια 27χρονη γυναίκα.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την εφημερίδα οι γερμανικές αρχές εξετάζουν κάθε στοιχείο που μπορεί να σχετίζει τον Χουσέιν Χαβάρι με τον βιασμό και τη δολοφονία αθλήτριας Carolina G. στην περιοχή του Έντινγκεν, περίπου 30 χιλιόμετρα από το Φράιμπουργκ την πόλη του πρώτου εγκλήματος.
Στα εφηβικά χρόνια του Αφγανού Χουσέιν Καβάρι αναφέρεται ο γερμανικός τύπος, κατά τα οποία σύμφωνα με τα δημοσιεύματα έκανε χρήση ναρκωτικών και ήταν αλκοολικός.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, στις 5 Οκτωβρίου είχε γράψει στο προφίλ του στο Facebook: «Θεέ μου, η ζωή μου είναι αποπροσανατολισμένη. Μακάρι να μπορούσα να ξαναγεννηθώ...»
Τα χρόνια στις φυλακές του Βόλου
“Την πρώτη ημέρα που ήρθε στη φυλακή τον έπιασα και του έριξα δύο σφαλιάρες. Είχα μάθει τι είχε κάνει στην κοπέλα στην Κέρκυρα και όταν τον είδα μπροστά μου, τον έπιασα από τη μπλούζα και του είπα 'γιατί το έκανες αυτό ρε; Ήθελες να τη σκοτώσεις;'”, λέει στο Έθνος της Κυριακής ο 23χρονος Αφγανός Χ.Ν που μοιραζόταν το ίδιο κελί στις φυλακές ανηλίκων Βόλου με τον ομοεθνή του Χουσέιν Καβάρι.
“Εγώ στη φυλακή μπήκα για ληστεία. Βγήκα στα 4 χρόνια και τώρα έχω φύγει και ζω στη Νορβηγία. Με τον Χουσέιν δεν είχαμε εδώ και πολύ καιρό επαφές, ούτε ήξερα τι έκανε στη Γερμανία και πώς έφτασε εκεί. Εγώ τον χτύπησα όταν ήρθε στον Βόλο γιατί είχαν ακουστεί διάφορα και είναι ντροπή ένας άνδρας να φέρεται έτσι σε μια γυναίκα”, συνεχίζει.
“Έγραφε γράμματα στην κοπέλα από την Κέρκυρα ζητώντας συγγνώμη”
“Θυμάμαι όταν τον ρώτησα γιατί το έκανε αυτό ότι εκείνος αρνήθηκε ότι είχε κακή πρόθεση. 'Στο ορκίζομαι φίλε. Παίρνω όρκο στη ζωή της μάνας μου, δεν ήθελα να την πετάξω στο κενό την κοπέλα, ούτε να τη βλάψω. Πήγα να της αρπάξω την τσάντα και τίποτε άλλο. Εκείνη αντέδρασε κι εγώ φοβήθηκα', μου είχε πει τότε και πραγματικά ένιωθε μετανιωμένος για την πράξη του”, προσθέτει ο Χ.Ν.
Οι ημέρες στις φυλακές Βόλου για τον νεαρό Αφγανό, ο οποίος τώρα κατηγορείται για τον βιασμό και τη δολοφονία της 19χρονης Μαρίας Λαντενμπέργκερ στη Γερμανία, κύλησαν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα για τα δύο και πλέον χρόνια που έμεινε μέσα. “Μόνο τρεις – τέσσερις φορές είχε εμπλακεί σε φασαρίες, αλλά όχι κάτι σπουδαίο. Μια για τη μπάλα, μία για κάτι εξίσου ασήμαντο. Διάβαζε πολύ και παρακολουθούσε το σχολείο ενώ παράλληλα έκανε και εργασίες στη φυλακη”, θυμάται ο συγκρατούμενος του.
“Μου είχε πει ότι στην Ελλάδα ήταν μόνος. Ούτε οικογένεια είχε ούτε φίλους. Γενικά στη φυλακή έδειχνε να έχει καταλάβει το λάθος του και ονειρευόταν όταν βγει να κάνει κάτι καλύτερο στη ζωή του. Ξέρω ότι έγραφε γράμματα στην κοπέλα που χτύπησε. Σε αυτά της έλεγε συγγνώμη και ότι είχε μετανιώσει. Της τα έγραφε αυτά στα ελληνικά, που έκανε μαθήματα και η γλώσσα του άρεσε.
Το ξέρω αυτό γιατί πηγαίναμε μαζί στην κοινωνική υπηρεσία. Ποτέ όμως δεν έφτασε στα χέρια της κανένα από αυτά”, αποκαλύπτει.
Όπως δηλώνει στο Έθνος της Κυριακής, η τότε δικηγόρος του Μαρία Ελένη Νικοπούλου: “από τη στιγμή που ο ίδιος δήλωνε συγκλονισμένος γι' αυτό που συνέβη, του είχα προτείνει να γράψει μια επιστολή προς τη φοιτήτρια, όπου να εκθέτει όλα αυτά που σκέφτεται και να εκφράσει το βάρος που αισθανόταν. Τελικά αυτή η επιστολή δεν εστάλη ποτέ”.
Από την Ελλάδα στη Γερμανία
Το πρώτο στίγμα καταγραφής του Καβάρι στα ηλεκτρονικά συστήματα που διαθέτουν οι Ελληνικές Αρχές φέρει ημερομηνία 18 Ιανουαρίου 2013. Τότε έκανε αίτημα για άσυλο στη χώρα μας, το οποίο τελικά απορρίφθηκε, ως ασυνόδευτος ανήλικος, γεγονός που μέχρι την εξέτασή του του παρείχε τη δυνατότητα να ταξιδεύει ελεύθερα σε όλη την Ελλάδα.
Το επόμενο “φακέλωμα” του νεαρού Αφγανού έγινε στις 26 Μαΐου του ίδιου έτους, όποτε και συνελήφθη για τη ληστεία και την απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος της 20χρονης τότε Σπυριδούλας στην Κέρκυρα. “Αν ξαναγύριζα τον χρόνο πίσω, δεν θα το ξαναέκανα. Έχω μετανιώσει, έχω κι εγώ αδελφές. Ζητάω συγγνώμη για όλα”, είχε πει κατά την απολογία του ενώπιον του ανακριτή.
Στις 30 Οκτωβρίου του 2015, έχοντας εκτίσει τα 2/5 της ποινής του ο Καβάρι αφήνεται ελεύθερος με τον περιοριστικό όρο της εμφάνισής του μέσα στο πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα στο Α.Τ του Αγίου Παντελεήμονα καθώς είχε δηλώσει ότι διέμενε σε διαμέρισμα στην Αχαρνών.
Τον όρο αυτό, ο Αφγανός, που με βάση ακτινοδιάγνωση οδοντιάτρου για την εξακρίβωση της ηλικίας του είχε γεννηθεί το 1996, τον τήρησε μόνο μια φορά. Τις πρώτες ημέρες του Νοεμβρίου του 2015 εμφανίστηκε στο συγκεκριμένο αστυνομικό τμήμα και λίγο μετά έβαλε σε μια τσάντα ό,τι υπάρχοντα είχε και χάθηκε μέσα στις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές, ακολουθώντας τον δρόμο προς την Ευρώπη.
Από την Αυστρία πέρασε στη Γερμανία, όπου στις 12 Νοεμβρίου εμφανίζεται για να κάνει αίτηση ασύλου στη χώρα δηλώνοντας και πάλι ότι είναι ασυνόδευτος ανήλικος, αν και υπολογίζεται ότι είχε ήδη μπει στο 19ο έτος της ηλικίας του.
Παρά το γεγονός ότι δεν είχε μαζί του διαβατήριο, ούτε προσκόμισε ποτέ τα έγγραφα που του ζητήθηκαν ο Καβάρι έλαβε από τις γερμανικές αρχές και υπηρεσίες την προβλεπόμενη μέριμνα για τους ασυνόδευτους ανήλικους.
Απόμακρος και λιγομίλητος
Σύμφωνα με μαρτυρίες ανήλικων προσφύγων που έζησαν μαζί του για περίπου τρεις μήνες στη Γερμανία, ο νεαρός Αφγανός με τα ναζιστικά τατουάζ δεν μιλούσε σχεδόν καθόλου για τη ζωή του.
“Έλεγε ό,τι ήθελε εκείνος να πει και γενικά ήταν απόμακρος”, λένε χαρακτηριστικά.
Η φυλακή στην Ελλάδα, όπως και η απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος της 20χρονης φοιτήτριας, ήταν μια ιστορία που δεν μοιραζόταν με κανέναν. Σε όλους είχε πει ότι ήταν 17 ετών, φρόντιζε πολύ την εμφάνισή του, κάπνιζε αδιαφορώντας αν ενοχλεί τους άλλους και δεν είχε πολλές επαφές σχεδόν με κανέναν.
Στη συνέχεια πήγε να ζήσει με μια οικογένεια Γερμανών που τον δέχτηκαν, στην περιοχή Λιτενβάιλερ της πόλης Φράιμπουργκ. Το σπίτι της άτυχης Μαρία, φοιτήτριας Ιατρικής και κόρης του Κλέμενς Λάντενμπέργκερ, μέλους της Νομικής Υπηρεσίας της Κομισιόν, ήταν πολύ κοντά με εκείνο στο οποίο έγινε δεκτός για φιλοξενία.
Τα κοινά και οι διαφορές των επιθέσεων
Είναι άγνωστο αν ο Καβάρι και η Μαρία γνωρίζονταν από πριν ή αν ο Αφγανός την παρακολουθούσε. Ο τρόπος με τον οποίο επιτέθηκε στη 19χρονη μοιάζει σε πολλά σημεία με την επίθεση στην 23χρονη σήμερα Σπυριδούλα. Δυστυχώς οι ιστορίες δεν είχαν την ίδια κατάληξη. Και τα δύο κορίτσια επέστρεφαν στο σπίτι τους έπειτα από νυχτερινή διασκέδαση.
Η Σπυριδούλα είχε βγει για ποτό με φίλους της και η Μαρία είχε πάει σε πάρτι της Ιατρικής Σχολής στην Πανεπιστημιούπολη. Και οι δύο την ώρα της επίθεσης ήταν μόνες. Όταν ο Καβάρι άρπαξε την τσάντα της Σπυριδούλας στην Κέρκυρα ένα αυτοκίνητο που περνούσε τον έκανε να τρομάξει, όπως έχει ισχυριστεί στην ομολογία του και να πετάξει τη φοιτήτρια από ύψος οκτώ μέτρων στο κενό.
Η Σπυριδούλα τραυματίστηκε και έπειτα από 17 ημέρες νοσηλεία στο νοσοκομείο του νησιού, πήρε εξιτήριο.
Η 19χρονη Μαρία όταν ο Καβάρι βρέθηκε στο δρόμο της ήταν πάνω στο λευκό ποδήλατο που χρησιμοποιούσε για τις κοντινές διαδρομές.
Ο δράστης την ακινητοποίησε, τη βίασε και τη στραγγάλισε. Στη συνέχεια αφού πέταξε το πτώμα της στον ποταμό Ντρέισαμ επέστρεψε στο σπίτι όπου φιλοξενούνταν και έπεσε για ύπνο.
Το κασκόλ, το DNA και η ομολογία
Για περισσότερο από έναν μήνα ο Καβάρι κυκλοφορούσε στους δρόμους της πόλης νομίζοντας ότι έχει καταφέρει να κρύψει τα ίχνη του.
Για την εξιχνίαση της δολοφονίας της 19χρονης η αστυνομία του Φράιμπουργκ έφτιαξε μια ειδική ομάδα έρευνας αποτελούμενη από 68 αστυνομικούς...
Πάνω από 1400 άτομα ανακρίθηκαν και τελικά στις 3 Δεκεμβρίου οι γερμανικές αρχές ανακοίνωσαν ότι ο δράστης συνελήφθη, Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά DNA του Αφγανού βρέθηκε πάνω σε ένα γυναικείο μωβ ποδήλατο που εντοπίστηκε 500 μέτρα μακριά από το σημείο της δολοφονίας. Στον τόπο του εγκλήματος βρέθηκε μια τρίχα από τα μαλλιά του καθώς και ένα μαύρο κασκόλ το οποίο είχε πάνω του το γενετικό υλικό του Καβάρι.
Τελικά μια αστυνομικός τον αναγνώρισε σε βίντεο που κατέγραψε κύκλωμα κλειστής παρακολούθησης ενός τραμ. Ο Αφγανός διακρίνεται να αποβιβάζεται κοντά στο σημείο της δολοφονίας φορώντας το ίδιο κασκόλ. Όταν τον ανέκριναν ο Καβάρι “έσπασε”, ομολόγησε τις αποτρόπαιες πράξεις του και συνελήφθη.
Πηγή: Πρώτο Θέμα, Έθνος της Κυριακής