Στον "τοίχο" μου, με περίμενε μία πρωτόγνωρη και εξαιρετικά έντονη εμπειρία. Η αναγνώστρια κυρία Κατερίνα Λάμπρου, είχε κοινοποιήσει σε μένα, πολλούς (γνωστότατους) συναδέλφους και αρκετούς πολιτικούς πρώτης γραμμής (από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον αρχηγό της Αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκο Μητσοτάκη μέχρι τον αν. υπουργό Υγείας Παύλο Πολάκη), μία ανοικτή επιστολή προς τον συνάδελφο κύριο Σ. Λάμπρου.
Τα συναισθήματα που προκάλεσε η συγκεκριμένη επιστολή ήταν πολλά και ποικίλα. Από (άγριο) θυμό και αγανάκτηση για την αντιμετώπιση του κράτους προς τους πολίτες του, μέχρι την απέραντη αηδία για την (πιθανή) μηχανορραφία την οποία περιγράφει. Την παραθέτω αυτούσια (με διορθώσεις κάποιων, λίγων ορθογραφικών –σίγουρα λόγω συναισθηματικής φόρτισης- και αφαίρεση των tags, για ευκολότερη κατανόηση):
"Ανοιχτή επιστολή στον δημοσιογράφο κ. Σπύρο Λάμπρου B που έχει καλύψει το ρεπορτάζ των Κοινωνικών Δομών, αλλά και σε όλους τους δημοσιογράφους, πολιτικούς και δημόσια πρόσωπα που ενδιαφέρονται να μάθουν για την τραγικότερη ίσως στιγμή του εγχώριου κοινωνικού κράτους, αλλά και για ένα σκάνδαλο χειραγώγησης του ΑΣΕΠ ώστε να αντικατασταθούν ήδη υπάρχοντες εργαζόμενοι με ημέτερους!
Αγαπητέ κ. Λάμπρου,
Είμαι μάνα ενός 8χρονου αγοριού και θα ήμουν μάνα δύο παιδιών αν τον προηγούμενο μήνα δεν διέκοπτα την κύησή μου με μία σκληρή απόφαση ζωής, αλλά καθ' όλα απόφαση απόλυτης ντροπής και ταπείνωσης για μένα που θα μου αφήσει το στίγμα της για όσο ζω. Βλέπετε, δεν είχα ούτε τα ψυχικά ούτε τα οικονομικά αποθέματα για να αντέξω να φέρω στον κόσμο μία νέα ψυχή από τη στιγμή που δε θα μπορούσα να τη ζήσω, διότι ο άντρας μου είναι άνεργος και επειδή κι εγώ έχω να πληρωθώ 5 μήνες από την δουλειά μου, μία δουλειά που μεθαύριο θα χάσω.
Που κολλάτε όμως εσείς; Γιατί απευθύνομαι σε σας; Ήταν τον Δεκέμβριο του 2016 νομίζω που περνούσατε από δίπλα μου την ώρα που διαμαρτυρόμουν μαζί με συναδέλφους μου έξω από τη Βουλή για το λουκέτο στις Κοινωνικές Δομές Αντιμετώπισης της Φτώχειας, το οποίο καλύπτατε εκεί για λογαριασμό του καναλιού σας. Θυμάμαι που ζητούσατε από τους εργαζομένους να μιλήσετε σε μία μητέρα, αλλά ντράπηκα τόσο πολύ να έρθω να μιλήσω στην κάμερα μπροστά και να εκτεθώ..
Γι' αυτό σας στέλνω αυτή την, ας πούμε, επιστολή εδώ για να σας βγάλω με λέξεις τον πόνο μου που δεν σας εξέφρασα κατ’ ιδίαν εκείνο τον Δεκέμβρη που περνούσατε δίπλα μου και αναζητούσατε ανθρώπινες ιστορίες δράματος για να τις καταγράψετε και μετά να τις προβάλλετε.
Μπορεί λοιπόν τα μέσα ενημέρωσης να μην ενδιαφέρονται άλλο για το προσωπικό μας δράμα - 2 χρόνια τώρα οι Δομές Φτώχειας όλο βάζουν λουκέτο και όλο ξαναπαίρνουν παράταση- αλλά η κατάσταση έχει γίνει πιο τραγική από ποτέ.
Ας μην είμαι όμως εγωίστρια, ας σας πω πρώτα για τους εκατοντάδες γλυκούς ανθρώπους που εξυπηρετώ κάθε μήνα εκεί που δουλεύω - σε ποια ακριβώς κοινωνική δομή δεν έχει σημασία, όλοι οι εργαζόμενοι τα ίδια περνάμε. Έχετε δει ποτέ βλέμμα πεινασμένου ανθρώπου να περιμένει στην ουρά του συσσιτίου για λίγο φαγητό που του είναι απαραίτητο, ή για ένα καθαρό κρεβατάκι να περάσει τη νύχτα του; Ξέρετε πόσο απελπισμένοι είναι οι καρδιοπαθείς, οι καρκινοπαθείς και όλοι οι άρρωστοι άνθρωποι που παίρνουν καθημερινά φάρμακα από το Κοινωνικό Φαρμακείο; Ξέρετε τί έργο προσφέρουμε; Ξέρετε ότι δίνουμε τη ζωή μας για αυτούς τους ανθρώπους που ρουφάνε όλη την αγάπη και όλα τα υλικά αγαθά που μπορούμε να τους προσφέρουμε;
Και όμως η αρμόδια αναπληρώτρια υπουργός κυρία Θεανώ Φωτίου δεν έχει καταλάβει ακόμα τί έργο κάνουμε εδώ. Επανασχεδίασε λέει τις δομές αυξάνοντας τις θέσεις και ήδη έβγαλε τις νέες προκηρύξεις για τις θέσεις εργασίας - τις δικές μας θέσεις που θα πάνε σε άλλους! Και τα ‘κανε όλα τόσο καλά και σωστά, που από 1η Μάρτη θα κλείσει τις Κοινωνικές Δομές του κράτους μέχρι να ανοίξουν οι νέες. Μόνο που κ. Λάμπρου αυτή η Τρίτη 1η Μαρτίου 2017 θα είναι μία Μαύρη Τρίτη για τον πολιτισμό μας. Θα μείνει χαραγμένη ως η μέρα που έκλεισαν τα συσσίτια, τα κοινωνικά φαρμακεία, τα παντοπωλεία και τα υπνωτήρια αστέγων. Και ξέρετε γιατί; Γιατί κανένας Δήμος δεν είναι έτοιμος για την διάδοχη κατάσταση!
Ισχυρίζεται η κα Φωτίου ότι οι ωφελούμενοι των Κοινωνικών Δομών θα εξυπηρετηθούν από το ΚΕΑ. Μα ποιο ΚΕΑ; Το ΚΕΑ θα τους παρέχει στέγη και τροφή; Το ΚΕΑ που καμία άμεση σχέση δεν έχει με το έργο των Κοινωνικών μας Δομών και που θα ξεκινήσει να καταβάλλεται το τελευταίο πενθήμερο του Μαρτίου; Μέχρι τότε τί θα κάνουν οι άνθρωποί που εξυπηρετούμε; Ποιον κοροϊδεύουμε ως κράτος;
Δράττομαι της ευκαιρίας και δε σταματώ εδώ. Το κράτος μας προσέλαβε μέσω διαδικασίας ΑΣΕΠ σε ΜΚΟ για να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας επ' αμοιβή στις κοινωνικές δομές. Μα για ποια αμοιβή μιλάμε που δουλεύουμε απλήρωτοι από τον Οκτώβριο, δηλαδή 5 μήνες και που το Υπουργείο δεν ενδιαφέρεται καν να μας πληρώσει. Ξέρετε τι μας είπε ο γενικός γραμματέας πρόνοιας κος Καρέλλας; Ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει κώλυμα στις πληρωμές μας διότι η ίδια ψήφισε νόμο που λέει ότι από 1.1.2017 κάθε δημόσια σύμβαση θα πρέπει να προκηρύσσεται και επειδή οι συμβάσεις των ΜΚΟ με το κράτος είναι από πέρσι, πρέπει να ψηφιστεί ειδική τροπολογία μέχρι το Πάσχα για να αποδεσμευτούν οι πληρωμές μας. Ποιο Πάσχα;; Δεν μπορούμε να ζήσουμε τις οικογένειές μας. Που ζούμε; Γιατί μας εκδικούνται έτσι; Πως θα ζήσω το παιδί μου εγώ;;;;; ΠΩΣ κυρία Φωτίου;
Και τέλος έρχομαι στο πιο απίστευτο, στο κερασάκι στην τούρτα που δίνει γεύση σκανδάλου σε αυτή την πικρή κυβερνητική τούρτα εγκληματικής αμέλειας που μαγείρεψε η κυρία Φωτίου για τους ωφελούμενους των Κοινωνικών Δομών και για μας τους εργαζόμενους. Διαβάστε λοιπόν:
Σύμφωνα με αξιολόγηση που διενεργήθηκε από το Υπουργείο Εργασίας της κυρίας Φωτίου, το πρόγραμμα "Κοινωνικές Δομές Αντιμετώπισης της Φτώχειας" παρουσίασε επίτευξη στόχων 200% , ποσοστό που το καθιστά ως ένα από το πιο επιτυχημένα κοινωνικά προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και τι έκανε γι’ αυτό η κυρία Φωτίου; Επαναπροκήρυξε τις ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ καταργώντας το ήμισυ περίπου των θέσεων εργασίας στα αστικά κέντρα (Αθήνα και Θεσσαλονίκη) για να φτιάξει νέες δομές στην επαρχία, δομές στις οποίες εμείς δεν μπορούμε να πάμε να δουλέψουμε είτε λόγω του κριτηρίου της εντοπιότητας είτε γιατί απλά δεν μπορούμε να αφήσουμε έτσι ξαφνικά τα σπίτια μας.
Μα ξέρετε ποιο είναι το αστείο κ. Λάμπρου εδώ; Ή μάλλον τα αστεία… Είμαι μάνα με δύο παιδιά, δουλεύω 32 μήνες στις Κοινωνικές Δομές και τα μόριά μου είτε για Αθήνα είτε για επαρχία είναι λίγα για να ξανακερδίσω την δουλειά μου. Γιατί; Γιατί η κα. Φωτίου χρησιμοποιεί ένα ΚΟΛΠΟ στην μοριοδότηση για τις νέες δομές! Δεν θα μοριοδοτείται μόνο η εμπειρία αλλά και η ανεργία. Και όποιος έχει εμπειρία μόνο, οι πιθανότητές του να ξαναδουλέψει είναι απλά 50 - 50. Αυτός που όμως ήταν άνεργος, μάζεψε μόρια ανεργίας και έχει και μήνες εμπειρίας, θα εργαστεί σίγουρα!
Και μαντέψτε κάτι! Πολλοί εργαζόμενοι τους προηγούμενους μήνες άρχισαν να παραιτούνται για να πάρουν μοριοδότηση. Και ξέρετε γιατί το κάναν; ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ και σύμφωνα με τα κριτήρια των νέων προκηρύξεων των Δήμων που ήδη άρχισαν να βγαίνουν θα λάβουν επαυξημένη μοριοδότηση στον διαγωνισμό (!), του οποίου οι θέσεις εργασίας στην Αθήνα είναι… οι μισές και θα τις πάρουν πρώτοι αυτοί που ήξεραν και μετά οι υπόλοιποι.
Και αν είμαι τυχερή θα πάρω κι εγώ, πάλι με νέο ΑΣΕΠ λες και το χρώσταγα πουθενά, μία σύμβαση 3 ετών για να ζήσω το παιδί μου και να του προσφέρω όσα αξίζει. Γιατί η κυρία Φωτίου έπρεπε να με βάλει σε αυτή την περιπέτεια νέου διαγωνισμού με κριτήρια φωτογραφικά και ύποπτα… που όσοι γνώριζαν ή όσοι ήταν τυχεροί θα πληρούν για να λάβουν μία θεσούλα στον ήλιο του δημοσίου…
Κι εγώ από Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης Διοικητική Υπάλληλος να γίνω θαμώνας στα συσσίτια και τα κοινωνικά παντοπωλεία όπου σήμερα δουλεύω και αύριο κάποιος άλλος θα μου πάρει την εργασία μου.
Άδικη η ζωή ε;
Σας ευχαριστώ που ανεχτήκατε το παραλήρημά μου στον τοίχο σας. Δεν έχουν πια άλλο δράμα οι Κοινωνικές Δομές για να δώσουν στα κανάλια… οπότε με αυτή την ειλικρινή επιστολή σας έβγαλα τα εσώψυχά μου. Αλλάζει τώρα τίποτα για μας; Θα αλλάξει ποτέ η αναξιοκρατία και η πελατεία σε αυτή τη χώρα;
Δεν το νομίζω.
Να είστε καλά, να χαίρεστε τα παιδάκια σας.
Και να ξέρετε ότι από τις 4 Μαρτίου 2013 ως τις 28 Φεβρουαρίου προσέφερα τη ζωή μου σε άστεγους, υποσιτισμένους και ακραία φτωχοποιημένους Έλληνες και είμαι περήφανη γι’ αυτό. Τουλάχιστον είμαι περήφανη για κάτι…"
Δεν γνωρίζω την κυρία Λάμπρου. Ούτε αν έχει κάποια σχέση με τον συνονόματό της συνάδελφο. Υποθέτω πως όχι. Αλλά και αν υπάρχει σχέση, δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία.
Το σημαντικό βρίσκεται στο ποια θα είναι η αντίδραση της κυρίας Αναπληρώτριας Υπουργού Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Θα την αναμένουμε με εξαιρετικό ενδιαφέρον…
Πέτρος Λάζος
petros.lazos@capital.gr
Twitter: @Marketelf
Facebook: Peter Lazos