Μέχρι την περασμένη Τετάρτη ο Λουκιανός Κηλαηδόνης ήταν ένας τραγουδοποιός που είχε βασίσει την καριέρα του σε στιχουργικές, νοσταλγικές αναφορές στην ποπ αστική κουλτούρα. Κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι πίσω από τον στιχουργό του «Μικρού Ήρωα» και του «Θα κάτσω σπίτι» κρυβόταν ένας καλλιτέχνης «σημείο αναφοράς στην πολιτιστική μας ζωή που ένωνε διαφορετικές "φυλές", τάσεις, ηλικίες». Ούτε κανένας είχε ενδιαφερθεί αν «Καταγόταν από αριστερή οικογένεια και ο γιατρός πατέρας του το είχε πληρώσει ακριβά».
Μέχρι να πεθάνει και η υπουργός Πολιτισμού Λήδα Κονιόρδου να αποκαλύψει τα προαναφερθέντα, προσθέτοντας ότι ο Λουκιανός Κηλαηδόνης ήταν ένας αριστερός καλλιτέχνης που «κοίταζε κατάματα το παρόν από τότε, μέσα στη δικτατορία, που συνεργαζόταν με τον Γιάννη Νεγρεπόντη και τον Μποστ» και από τον Ιούλιο του 2015, «σχολίαζε τη στάση των Ευρωπαίων πολιτικών απέναντι στην Ελλάδα αλλά και την προπαγάνδα των κυρίαρχων ΜΜΕ». Στην παμπάλαια τακτική της αριστεράς να δημιουργεί από τις προσωπικότητες και τις καριέρες των καλλιτεχνών χάρτινες φιγούρες και ηθικοπλαστικές «προοδευτικές» ιστορίες που εντάσσονται βολικά στην ιστορία της.
Η ιστορία όμως δεν υπακούει σε υπαγορεύσεις. Τριανταδύο χρόνια πριν η σύζυγος του Άννα Βαγενά μπει στην Βουλή και ο Κηλαηδόνης ανακαλύψει «την στάση των Ευρωπαίων πολιτικών και την προπαγάνδα των κυρίαρχων ΜΜΕ» οργάνωνε ότι πλησιέστερο σε ένα ελληνικό Γούντστοκ. Την συναυλία στην Βουλιαγμένη που 100.000 κόσμος μαζεύτηκαν για να ακούσουν τον Κηλαηδόνη των Three and the Koukos Band μαζί με την Αφροδίτη Μάνου να τραγουδάνε μέχρι τα χαράματα. Πριν από αυτούς δεν είχε εμφανιστεί ο Τζαβέλας να τραγουδάει αντάρτικα αλλά η χορωδία του Φώτη Αλέπωρου να παίζει μαντολινάτες. Η συναυλία ήταν τόσο αριστερά πολιτικά ορθή που είχε προκαλέσει ένα υστερικό άρθρο του καθηγητή Βασίλη Φίλια στην Ελευθεροτυπία που την ανέφερε σαν ένα πάρτι πνιγμένο στα ναρκωτικά και μία αποθέωση του αμερικάνικου τρόπου ζωής.
Στην Ελλάδα η τέχνη είναι ένας χώρος που έχει εγκαταλειφθεί στην αριστερά για να καταγράφει την ιστορία της όπως την βολεύει. Εάν ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης έπρεπε να μείνει στις μνήμες σαν ο τραγουδιστής του «Αξιον Εστί» η καριέρα του μετά το 1967 έπρεπε να διαγραφεί. Οτιδήποτε, ακόμα και δηλώσεις του, όπως ότι το αγαπημένο του τραγούδι δεν ήταν το «Μέρα Μαγιού μου μίσεψες» αλλά το «Μια γυναίκα φεύγει, μια σωστή κυρία».
Ο Μάνος Κατράκης λάτρευε τον ιππόδρομο και για χρόνια ήταν ιδιοκτήτης ενός αλόγου που το έλεγαν Ερωφίλη, προς τιμήν της μεγάλης του θεατρικής επιτυχίας τον Ερωτόκριτο. Όσο ζούσε το ΚΚΕ δεν θα μπορούσε να του υπαγορεύσει τρόπο ζωής. Στην κηδεία όμως όταν εκπρόσωποι της Φίλιππου Ενώσεως πήγαν να εναποθέσουν στεφάνι, το ΚΚΕ αρνήθηκε να τους αφήσει αρχίζοντας πάνω από τον τάφο το γράψιμο μιας πολιτικά ορθής βιογραφίας του Κατράκη, χωρίς άλογα και τζόγο.
Η προσπάθεια να υπάρχει μία αριστερή και πολιτικά ορθή τέχνη δεν σταμάταγε στους αριστερούς ή κάποτε αριστερούς καλλιτέχνες. Ο Μάνος Χατζιδάκις εκτός ήταν δηλωμένος δεξιός και συνδαιτυμόνας του Κωνσταντίνου Καραμανλή απεχθανόταν τις μαζικές εκδηλώσει. Τόσο που για να γλυτώσει από το καρακατσουλιό του ΠΑΣΟΚ και τις λαϊκές συναυλίες της δεκαετίας του ’80 έβαζε απαγορευτικές τιμές στα εισιτήρια για την μέση οικογένεια. Ένας όμως τέτοιος καλλιτέχνης δεν μπορούσε να πάει χαμένος. Το πάτημα βρέθηκε με την συμμετοχή του στην ΕΠΟΝ στην κατοχή. Το ότι είχε εξηγήσει την συμμετοχή του λέγοντας «Ήτανε η κλασική επανάσταση που κάνει ο νέος στο σπίτι του, αλλά βρίσκαμε μια νομιμοφάνεια για να την κάνουμε. Η Αντίσταση ήταν μια νομιμοφανής ανταρσία απέναντι στο σπίτι μας. Το ξενύχτι αποκτούσε νομιμότητα, οι ερωτικές μας ιστορίες αποκτούσαν νομιμότητα, διότι όλα αυτά ήταν συνδεδεμένα με την Αντίσταση» ήταν μια ασήμαντη λεπτομέρεια που έπρεπε να ξεπεραστεί.
Ακόμα και αν η κυβέρνηση και η οικογένεια του, ακόμα και αν ο ίδιος ο Λουκιανός Κηλαηδόνης ήθελε να περάσει σαν αριστερός καλλιτέχνης η υστεροφημία δεν είναι κτήμα κανενός. Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης δεν θα περάσει στην ιστορία σαν αυτός «που σχολίασε τη στάση των Ευρωπαίων πολιτικών απέναντι στην Ελλάδα αλλά και την προπαγάνδα των κυρίαρχων ΜΜΕ». Ούτε καν σαν ο συνθέτης των «Απλών μαθημάτων πολιτικής οικονομίας» ή των «Φανταρίστικων» Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης θα είναι ο συνθέτης του Μικρού Ήρωα, και του Λούκι Λουκ. Τόσο 80’s όσο οι βιντεοταινίες και τόσο αξέχαστος όσο ένα βράδυ με πανσέληνο στη Βουλιαγμένη.
http://www.liberal.gr/arthro/113894/apopsi/a-panoutsos/o-mikros-roas-den-scholiaze-tin-stasi-ton-europaion-kai-tin-propaganda-ton-kuriarchon-mme.html