Του Γιάννη Κ. Τρουπή«Παράλληλα, ΠΕΡΠΑΤΑΜΕ παράλληλα» λέει το γνωστό τραγούδι. Στην περίπτωση της κυβέρνησης με τους θεσμούς μπορούμε να παραφράσουμε το στίχο, λέγοντας «παράλληλα, ΜΙΛΑΜΕ παράλληλα»... Αυτό που έγινε στη συνεδρίαση του eurogroup τη Δευτέρα φαίνεται πως «βόλεψε» και τις δύο πλευρές, καθώς ουσιαστικά επρόκειτο για δύο παράλληλους μονολόγους. Τελικώς μετατέθηκαν οι δύσκολες αποφάσεις για το μέλλον.
Με απλά λόγια το συμβούλιο των Ευρωπαίων υπουργών Οικονομικών αποφάσισε να μην… αποφασίσει, αλλά να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα. Προσέξτε όμως: Όχι για το... μακρινό μέλλον, αλλά με ορίζοντα δύο τριών μηνών.
Πρόκειται ουσιαστικά για μια απόφαση που συνέφερε και τις δύο πλευρές (win win) και τους θεσμούς και την ελληνική κυβέρνηση.
Κυβέρνηση και θεσμοί χρησιμοποιώντας διαφορετική ρητορική πέτυχαν τον ίδιο στόχο. Να ροκανίσουν το χρόνo, για τους δικούς τους λόγους, καθένας. Αυτή είναι η ανάλυση που κάνουν στην ΝΔ, θέλοντας να δουν προς τα πού πάει το πράγμα...
Από την μία έχουμε την κυβέρνηση: Το Μέγαρο Μαξίμου που θέλει να κερδίσει πολιτικό χρόνο, στη λογική της επιβίωσης.
Στο πλαίσιο του σχεδιασμού «μέρα μέρα», το Μέγαρο Μαξίμου στις Βρυξέλλες είχε σκοπό να «παίξει καθυστερήσεις». Είχε βάλει χαμηλό στόχο και έδωσε τα πάντα για να τον πετύχει. Ο στόχος δεν ήταν άλλος από την επιστροφή των θεσμών στην Αθήνα. Τον πέτυχε αλλά με υψηλό τίμημα.
Ουδέποτε μέχρι σήμερα, στα χρόνια του μνημονίου, δεν πανηγυρίστηκε τόσο πολύ η επιστροφή των τεχνικών κλιμακίων. Αν μάλιστα κάποιος δεν ήταν πολύ «επιμελής» θα πίστευε ότι τη Δευτέρα στις Βρυξέλλες αποφασίστηκε το κλείσιμο της αξιολόγησης. Από εδώ και στο εξής το επικοινωνιακό πλάνο της κυβέρνησης θα εστιαστεί στο «χτίσιμο» της έννοιας των αντίμετρων, που χθες μπήκε στη ζωή μας. Ποια, πότε και πώς θα είναι αυτά τα αντίμετρα είναι ζητήματα που θα απασχολήσουν το δημόσιο διάλογο πιθανόν μέχρι και το τέλος της άνοιξης. Ολόκληρη η στρατηγική της κυβέρνησης θα αναλωθεί στο «υπερόπλο» των αντίμετρων. Θα δούμε τον πρωθυπουργό να περνά αρκετές ώρες σε κομματικά όργανα, προσπαθώντας να πείσει για την ορθότητα των θέσεών του.
Μόνο που κανείς δε θα μας λέει ποια θα είναι αυτά τα μέτρα γιατί απλούστατα… δεν θα υπάρχουν, αφού θα πρέπει να μορφοποιηθούν μετά την κατάληξη σε συμφωνία των τεχνικών κλιμακίων. Αυτή η συμφωνία θα υπάρξει ; Πιθανότατα , όταν το θελήσουν όμως οι θεσμοί.
Εδώ ακριβώς μπαίνουμε στο δεύτερο κομμάτι του παζλ, στη πλευρά των δανειστών. Με την απόφαση του eurogroup, οι θεσμοί επέλεξαν να «διώξουν» τον μουντζούρη από πάνω τους μέχρι νεοτέρας. Θέλησαν δηλαδή να απευθυνθούν στο εσωτερικό τους ακροατήριο και να τους δείξουν ότι νουθέτησαν την Ελλάδα, βάζοντας και το ΔΝΤ στο παιχνίδι, παρά τις όποιες «επιφανειακές» αντιρρήσεις του κ. Τσίπρα.
Αυτός ήταν άλλωστε, σε αυτή την χρονική στιγμή, ο σκοπός τους. Να πάνε στις προεκλογικές τους «υποχρεώσεις» με το ΔΝΤ ως θεματοφύλακα των συμφερόντων τους. Ήταν ο διακαής πόθος της κ. Μερκελ, του κ. Σόιμπλε και του κ. Ντάισεμπλουμ να βάλουν το παιχνίδι στο Ταμείο, έχοντας στο μυαλό τους το κυνήγι των ψήφων στις χώρες τους. Μόνο τυχαία δεν ήταν άλλωστε η αναφορά του προέδρου του eurogroup, έξω από το ecofin πώς η Ελλάδα έχει χρόνο μπροστά της.
Στην όλη εξίσωση μπαίνει και η παράμετρος «ήττα» που υπέστη η κυβέρνηση, πέφτοντας ουσιαστικά στη παγίδα των θεσμών, το απόγευμα της Δευτέρας. Η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε να λάβει επώδυνα μέτρα, μετά το 2018 ναρκοθετώντας και την επόμενη κυβέρνηση, μόνο και μόνο για να δεχτεί την επιστροφή των κλιμακίων στην Αθήνα. Έδωσε δηλαδή αφορολόγητο, συντάξεις κ πήρε… υποσχέσεις που θα υλοποιηθούν ανάλογα με την πορεία της οικονομίας.
Στο πλαίσιο αυτό, η αξιωματική αντιπολίτευση εκτιμά ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα υπάρξει πλήρης επιβεβαίωση των όσων υποστήριζε περί μεγάλου κόστους για τους πολίτες από τη δήθεν διαπραγμάτευση της κυβέρνησης.
http://www.liberal.gr/arthro/117282/politiki/2017/Win-win-stis-bruxelles-klama-stin-athina.html