Σπαστά και σε… δόσεις σχεδιάζει η κυβέρνηση να φέρει προς νομοθέτηση τα προαπαιτούμενα μέτρα στη Βουλή, έως ότου καταφέρει να κλείσει την τελική συμφωνία-πακέτο με όλες τις πλευρές.Τις κυβερνητικές προθέσεις γνωστοποίησε επί της ουσίας ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος, λέγοντας πως «υπάρχει η πιθανότητα κάποια από τα προαπαιτούμενα να ψηφιστούν και πριν από την ολοκλήρωση όλων των απαραίτητων διαδικασιών για την Β΄ αξιολόγηση».
Εν ολίγοις, το Μαξίμου καθιστά σαφές ότι πιθανόν κάποιες εκκρεμότητες που σχετίζονται με το Staff Level Agreement να έρθουν στη Βουλή και πριν υπάρξει συνολική συμφωνία. Χωρίς αυτό να ισχύει για το 2% των μέτρων που ζητά- τουλάχιστον προς το παρόν- το ΔΝΤ για το 2019 και μετά, η τύχη των οποίων θα κριθεί από την όλη πορεία της διαπραγμάτευσης. Σημειωτέον ότι για να υπάρξει συνολική συμφωνία θα πρέπει να ανοίξει το ζήτημα των δημοσιονομικών πλεονασμάτων, ο προσδιορισμός των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος και η μελέτη όλων των παραμέτρων από το ΔΝΤ.
Που ποντάρει ο Τσίπρας
Ο πρωθυπουργός σε πρώτη φάση έχει χαρακτηρίσει απολύτως εφικτή μία τεχνική συμφωνία μέχρι το eurogroup της 20ηςΜαρτίου, για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης.Ουδείς όμως μπορεί να δεσμευθεί χρονικά για το πότε η κυβέρνηση θα μπορέσει να εξασφαλίσει τη συμφωνία-πακέτο.
Υπό αυτό το πρίσμα επομένως, ο Αλέξης Τσίπρας είναι λογικό να μην επιθυμεί να φέρει προς ψήφιση το σύνολο των μέτρων που ζητά το Ταμείο, χωρίς να έχει εξασφαλίσει την περιγραφή των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος. Που επί της ουσίας θα αποτελέσουν τις ασπιρίνες για να ζητήσει από τους «153» να βάλουν πλάτη (υπερψηφίζοντας περικοπές συντάξεων και μείωση του αφορολόγητου από το 2019 και μετά σε συνδιασμό με τα αντίμετρα).
Τρέχουν να προλάβουν το QE
Το πολύπλοκο της όλης υπόθεσης, είναι ότι το σύνολο της συμφωνίας εκείνης που εκτός των άλλων θα «οδηγήσει» και στην ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας παραμένει άγνωστο πότε θα επικυρωθεί.
Και για το λόγο αυτό είναι που η Αθήνα «καίγεται» να τελειώνει με την εν λόγω εκκρεμότητα, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για το QE. «Με την ένταξή της εκεί, εμμέσως επηρεάζονται τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων και άρα μπορούμε να προετοιμάσουμε την τελική έξοδό μας στις αγορές τον Αύγουστο του 2018» δήλωσε χαρακτηριστικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Ανοιχτές οι εστίες αντιπαράθεσης
Μετά από τον πρώτο γύρο επαφών με τους Θεσμούς, αυτό που έγινε σαφές από υψηλόβαθμο κυβερνητικό αξιωματούχο, ήταν ότι μια από τις βασικές εστίες αντιπαράθεσης παραμένει ανοικτή. Συγκεκριμένα, ενώ η κυβέρνηση στο νομοσχέδιο έχει προβλέψει την εξαίρεση των παρακρατούμενων φόρων από το “κούρεμα”, οι δανειστές επιμένουν στην αρχική τους θέση ότι αυτή η εξαίρεση πρέπει να αφαιρεθεί. Αν και από την ελληνική πλευρά προσπαθούν να υποβαθμίσουν αυτή τη διαφωνία, είναι προφανές ότι για να ανάψει πράσινο φως το Κουαρτέτο, είτε η κυβέρνηση θα πρέπει να υποχωρήσει είτε οι δανειστές να αλλάξουν γνώμη.
Τα αγκάθια
Πέρα από αυτή τη διαφωνία, “αγκάθι” εξακολουθεί να είναι το ύψος των οφειλών, με βάση τις οποίες μια επιχείρηση θα μπορεί να ενταχθεί στο πλαίσιο του εξωδικαστικού συμβιβασμού. Ο ίδιος αξιωματούχος χαρακτήρισε «τεχνική» αυτή τη συζήτηση- η οποία παρεμπιπτόντως δεν έγινε σήμερα- ωστόσο είναι σαφές ότι από τις 20.000 ευρώ που έχει βάλει όριο η ελληνική πλευρά, ως τις 50.000 ευρώ που ζητάνε οι δανειστές και συμφωνούν οι τράπεζες, η απόσταση είναι μεγάλη.
Διαφορές εξακολουθούν να υπάρχουν και ως προς τα δάνεια με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, τα οποία σύμφωνα με τους δανειστές δεν θα πρέπει να εξαιρούνται από τη διαδικασία, ενώ “αγκάθια” χαρακτηρίζονται επίσης ο χρόνος δημιουργίας αυτών των χρεών (οι δανειστές δεν θέλουν τα παλιά δάνεια), ο χρονικός ορίζοντας του εξωδικαστικού συμβιβασμού (οι δανειστές θέλουν το πλαίσιο να ισχύσει μόνο ως το 2018), αλλά και το χρονοδιάγραμμα λειτουργίας της ηλεκτρονικής εφαρμογής για την υποβολή των αιτήσεων, χωρίς την οποία είναι μάλλον αδύνατο να προχωρήσει ο εξωδικαστικός συμβιβασμός.