Του Νίκου Φιλιππίδη
Σε καθεστώς «ομηρίας» κρατά η κυβέρνηση δεκάδες ρυθμίσεις σε κρίσιμους τομείς του κράτους, αναμένοντας το κλείσιμο της αξιολόγησης. Άγνωστο γιατί, και όσο εξωφρενικό και αν φαίνεται, ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του κρατάνε ένα στοκ 12-13 νομοσχεδίων με ρυθμίσεις σημαντικές για δεκάδες κλάδους τα οποία δεν τα πηγαίνουν στην Βουλή.
Συμφώνησαν, λέει, με την τρόικα τις διατάξεις για τον εξωδικαστικό διακανονισμό των χρεών των επιχειρήσεων, βάση ενός νομοσχεδίου που ήδη έχει περάσει και από την δημόσια διαβούλευση. Και όμως αυτό το νομοσχέδιο δεν κατατίθεται στην Βουλή, αναμένοντας να γίνει πρώτα προαπαιτούμενο η ψήφισή του. Καθυστερεί την ψήφισή του, λες και αν καθυστερήσει ή δεν υπάρξει συμφωνία για τα υπόλοιπα ζητήματα της διαπραγμάτευσης, αυτόματα θα εκλείψει η ανάγκη για την επίλυση του ζητήματος της υπερχρέωσης εκατοντάδων επιχειρήσεων. Μια ρύθμιση, δηλαδή, πρώτης προτεραιότητας για την διατήρηση χιλιάδων θέσεων εργασίας των εν λόγω επιχειρήσεων, με συνακόλουθες επιπτώσεις στα ταμεία του κράτους από πλευράς φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων, δεν προχωρά λόγω των εμμονών της κυβέρνησης με τις διαπραγματεύσεις.
Ο εξωδικαστικός συμφωνήθηκε μόλις την τελευταία εβδομάδα, αλλά η ρύθμιση για την αμνήστευση τυχών ευθυνών των τραπεζικών στελεχών που υπογράφουν τις αναδιαρθρώσεις δανείων αλλά και η μεταφορά της ευεργετικής διάταξης για τον αναβαλλόμενο φόρο σε βάθος 15ετιας ή 20ετίας, έχουν συμφωνηθεί εδώ και μήνες με την τρόικα αλλά η κυβέρνηση δεν τις καταθέτει στην Βουλή, αναβάλλοντας την επίλυση του προβλήματος των κόκκινων δανείων και απειλώντας τις τράπεζες με νέα ανακεφαλαιοποίηση. Η κυβέρνηση προφανώς περιμένει να «χώσει» τις δύο διατάξεις σε ένα πολυσέλιδο νομοσχέδιο, προκειμένου να μην φορτωθεί την εσωκομματική «ρετσινιά» ότι συμπράττει με τους τραπεζίτες.
Ομοίως η κυβέρνηση βλέπει να αυξάνουν οι στρατηγικοί κακοπληρωτές, απόρροια του παγώματος των πλειστηριασμών, αλλά παρά το γεγονός ότι έχει συμφωνήσει να φέρει στη βουλή το νομοσχέδιο για την καθιέρωση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών αυτό ακόμα δεν έρχεται με αποτέλεσμα τα γνωστά περιστατικά κάθε Τετάρτη στα Ειρηνοδικεία όλης της χώρας.
Ούτε λόγος όμως και για την εφαρμογή ήδη ψηφισμένων διατάξεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ρυθμίσεις του ΕΦΚΑ οι περισσότερες των οποίων εκδόθηκαν στο παρά ένα ή και μετά την σύσταση του νέου φορέα, ενώ ακόμα εκκρεμούν μια σειρά από κρίσιμες εγκυκλίους. Σε πλήρη "πάγωμα" βρίσκονται και οι ρυθμίσεις που περιλαμβάνονταν στην εργαλειοθήκη 3 του ΟΟΣΑ, οι οποίες πέρασαν από την Βουλή στα τέλη του 2016 και ακόμα εκκρεμεί εφαρμογή τους.
Πρωτοφανής κυβερνητική ολιγωρία παρατηρείται και στην εκτέλεση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων. Η αξιοποίηση του Ελληνικού βρίσκεται χαμένη κάπου μεταξύ των δασικών υπηρεσιών και της αρχαιολογικής υπηρεσίας, με τους αρμόδιους υπουργούς να κάνουν ότι περνά από το χέρι τους προκειμένου να μην προχωρήσει. Η κλεισμένη συμφωνία της παραχώρησης των 14 περιφερειακών αεροδρομίων έχει κολλήσει στην συμφωνία με το ΕΚΑΒ, καθώς το αρμόδιο υπουργείο ζητά πρόσθετη αμοιβή για τις υπηρεσίες που θα παρέχει. Η επίσης κλεισμένη πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς προσκρούει στην ολιγωρία του υπουργείου Μεταφορών να κλείσει το θέμα της επιδότησης των άγονων γραμμών το οποίο αποτελεί ζωτικό μέρος της συμφωνίας.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν μέρος υποτίθεται του συνηθισμένου έργου μιας κυβέρνησης. Μιας κανονικής κυβέρνησης, που εφαρμόζει το πρόγραμμα το οποίο έχει συντάξει και πιστεύει σε αυτό. Η εικόνα ωστόσο του πρωθυπουργού και των υπουργών του, παραπέμπει περισσότερο σε μια χώρα ακυβέρνητη. Αναμένοντας άγνωστο τι, τα μέλη της κυβέρνησης επιλέγουν την απραξία, την στιγμή που μια χώρα και η οικονομία της συνεχίζει να βυθίζεται…
http://www.liberal.gr/arthro/122011/apopsi/n-filippidis/chora-akuberniti.html