Τη Δευτέρα το πρωί ανακοινώθηκε ο γνωστός, διεθνής δείκτης μεταποίησης PMI (Purchasing Managers' Index) της εταιρείας Markit, για τον μήνα Μάρτιο. Ο οποίος εμφάνισε εξαιρετικά καλά νέα για την Ευρωζώνη. Συνεχίστηκε και πάλι η σημαντικά ανοδική της πορεία, με την επίτευξη νέου υψηλού από τον Απρίλιο του 2011, στο 56,2. Πρώτη χώρα-μέλος η Γερμανία με σκορ 58,0, ενώ η "πρωταθλήτρια" Φεβρουαρίου Ολλανδία, σημείωσε ελάχιστη πτώση στο 57,8 (πιθανότατα λόγω των εκλογών και του παράγοντα Wilders). Περισσότερο βελτιωμένη χώρα από τις 19, η Ιταλία, η οποία σημείωσε υψηλό εξαετίας (72 μηνών), με επίδοση 55,7.
Η Ελληνική οικονομία κατέγραψε μία από τις χειρότερες επιδόσεις της διαχρονικά και την δεύτερη χειρότερη, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Από τις 47,7 μονάδες του Φεβρουαρίου, η επίδοση του Μαρτίου έπεσε στις 46,7. Μια ολόκληρη μονάδα πτώσης. Με κύρια χαρακτηριστικά την μείωση της παραγωγής και των νέων παραγγελιών, την αυξημένη ταχύτητα πτώσης των μεγεθών και την μείωση του αριθμού εργαζομένων στον τομέα. Όλα αυτά μαζί, συνθέτουν ένα εντονότατο σήμα προειδοποίησης για την σημαντική ύφεση η οποία πρέπει ν’ αναμένεται στο Α’ τρίμηνο του 2017...
Εχθές επίσης, ανακοινώθηκαν τα στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού 2017, για τον Φεβρουάριο. Τρία μόνο στοιχεία από το δελτίο, εξαιρετικά ενδεικτικά:
Β. Η αύξηση των απλήρωτων υποχρεώσεων (arrears) της Γενικής Κυβέρνησης (Κεντρική κυβέρνηση, ΟΤΑ, ΔΕΚΟ κ.λπ.) προς τους ιδιώτες προμηθευτές της. Αυξήθηκαν από την αρχή του έτους κατά €504 εκ. (+11,1%), ξεπερνώντας και πάλι συνολικά τα €5 δις.
Γ. Η αύξηση των συμφωνιών επαναγοράς (repos δηλ. ο εξαιρετικά βραχυχρόνιος δανεισμός από τα αποθεματικά και τα ταμειακά διαθέσιμα Ασφαλιστικών Ταμείων, ΟΤΑ, μη εισηγμένων ΔΕΚΟ κ.λπ.) της Κεντρικής κυβέρνησης ("στενός" δημόσιος τομέας) κατά €850 εκατομμύρια, στα €11,9 δις. Το υψηλότερο σημείο των τελευταίων 13 μηνών, από τον Ιανουάριο του 2016!
Σε απλά λόγια, η κυβέρνηση κρατά περισσότερα χρήματα στα ταμεία του δημοσίου, αποδίδει λιγότερη ρευστότητα και απορροφά περισσότερα χρήματα από την πραγματική οικονομία. Δηλαδή, έχει μεταβληθεί το κράτος σε έναν σωλήνα ο οποίος απορροφά ολοένα περισσότερο χρήμα από την μία πλευρά, χωρίς να το αποδίδει από την άλλη.
Όλα τα παραπάνω, αποτελούν ξεκάθαρα δείγματα μίας οικονομίας με σταθερά μειούμενη ρευστότητα, η οποία βρίσκεται σε βαθύ τέλμα στασιμότητας. Ενώ προχωρά, αργά αλλά σταθερά, προς την απόλυτη ακινησία, την πλήρη απονέκρωση. Δηλαδή, προς την καταστροφή της.
Αυτή η κατεύθυνση της οικονομίας δεν προκαλείται από εξωγενείς παράγοντες. Ούτε οφείλεται στα "σκληρά, νεοφιλελεύθερα μέτρα λιτότητας" ή στις "ακραίες απαιτήσεις του Δ.Ν.Τ." Είναι καθαρό αποτέλεσμα:
1. Της ιδεοληπτικής και κατευθυνόμενης από τα στενά, κομματικά συμφέροντα διαχείρισης, η οποία γίνεται στους κρατικούς πόρους (π.χ. υψηλότατη φορολογία με έμμεσους και άμεσους φόρους με ταυτόχρονη μη αποπληρωμή των arrears).
2. Της ολοένα και αυξανόμενης αβεβαιότητας των τελευταίων δύο χρόνων, η οποία προκαλείται από τις καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση των αξιολογήσεων και την μη ουσιαστική εφαρμογή των νομοθετούμενων μεταρρυθμίσεων.
3. Της απόλυτα απαράδεκτης, ακραία προκατειλημμένης και εντελώς ανεύθυνης στάσης που τηρεί η κυβέρνηση, απέναντι στην επίλυση του τεράστιου προβλήματος των κόκκινων δανείων, που αντιμετωπίζουν οι τράπεζες.
Εάν αυτά (και άλλα πολλά) δεν αλλάξουν, εάν η κυβέρνηση δεν μεταβάλλει ριζικά και ολοκληρωτικά την συνολική της στάση, θετική εικόνα στην κατάσταση της οικονομίας δεν πρόκειται να εμφανισθεί. Ούτε, φυσικά, να υπάρξει ανάκαμψη ή σοβαρή και διατηρήσιμη ανάπτυξη.
Ακούγονται και γράφονται πάρα πολλά για την τύχη της κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. "Πότε θα γίνουν εκλογές;", "Πότε θα φύγουν να επανέλθουμε στην κανονικότητα;" και άλλα παρόμοια. Ασχέτως πολιτικών τοποθετήσεων του καθενός, καθαρά με βάση τα στοιχεία, πολύ φοβάμαι ότι αυτό δεν πρέπει να είναι το ζητούμενο, πλέον. Αντί αυτών των ανησυχιών, καλό θα είναι ν’ αρχίσουν όλοι να αναλογίζονται, ΤΙ θα έχει απομείνει μετά την αποχώρηση του παρόντος κυβερνητικού σχηματισμού.
Διότι, όπως όλα δείχνουν, "η κανονικότητα" στην Ελλάδα θα χρειαστεί πολύ περισσότερο χρόνο, απ’ ότι νομίζουν όλοι, για να επανέλθει. Κατά πάσα πιθανότητα, πολύ περισσότερον απ’ εκείνον που θ’ απαιτηθεί για να διεξαχθούν εκλογές. Ανεξάρτητα από το πόσο ικανή, δραστήρια και αποτελεσματική θα είναι η (όποια) επόμενη κυβέρνηση. Κανένας δεν μπορεί να μετατρέψει, ένα καμένο μέχρι τις ρίζες, χωράφι σε εύφορο αγρό, μέσα σε λίγες εβδομάδες ή μήνες. Χρειάζονται χρόνος, πολύς χρόνος, πολύς κόπος και τρόπος. Όλα αυτά μαζί. Θαύματα βλέπετε, στην σημερινή εποχή, δεν γίνονται…
Πέτρος Λάζος
petros.lazos@capital.gr
Twitter: @Marketelf
Facebook: Peter Lazos
Σ.Σ. Ποιος τόλμησε να δώσει προαγωγές υπαλλήλων της Τράπεζας της Ελλάδος, χωρίς να έχει ερωτηθεί προηγουμένως η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.; Ή, έστω, η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος; Ε; Ποιος; Όχι να μου πείτε τώρα, ΠΟΙΟΣ;
Τι άλλο άραγε μας μέλλει να ζήσουμε με αυτήν την κυβέρνηση και αυτήν την Βουλή;