10 Μαΐου 2017

ΤΟ ΜΟΝΟ ΣΙΓΟΥΡΟ➤Μας θεωρούν ηλίθιους, άραγε;

Μάθαμε λοιπόν, μέσω διαρροής στην έγκυρη Handelsblatt, τα περισσότερα μέτρα απ’ όσα θα περιλαμβάνει το τελικό Συμπληρωματικό Μνημόνιο Κατανόησης της δεύτερης αξιολόγησης. Το επιλεγόμενο και 4ο Μνημόνιο (όχι άδικα, αν και δεν είναι ακριβής ο χαρακτηρισμός), το οποίο αναμένεται να ψηφιστεί από τη Βουλή στις 18 Μαΐου.

Σίγουρα θα υπάρξουν επιπλέον θέματα τα οποία θα συμπεριληφθούν στο τελικό νομοσχέδιο, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των μέτρων (πρέπει να) βρίσκεται στο έγγραφο που αποκάλυψε η Handelsblatt. Οι πληροφορίες μιλούν για ψήφιση των 100 από τα 140 προαπαιτούμενα, συνολικά...

Εκτός βέβαια, εάν η κυβέρνηση συνεχίζει να τηρεί την ίδια στάση του κρυφτού, ακόμη και τώρα. Διότι το "Προσχέδιο Προκαταρκτικής Συμφωνίας" της 2ας Μαΐου (αυτό το έγγραφο αποκάλυψε η Γερμανική εφημερίδα) περιέχει αρκετές εκπλήξεις. Εκπλήξεις για τις οποίες δεν είχε ακουστεί το παραμικρό, σε όλη την διάρκεια των 14 και πλέον μηνών των καθυστερήσεων για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης.

Παραδείγματος χάριν, δεν είχαν αναφερθεί αλλά περιλαμβάνονται, περικοπές στα ειδικά μισθολόγια (όλα τα ειδικά μισθολόγια). Μέσω επανυπολογισμού των μισθών, μέχρι ύψους 20% και με την ίδια μεθοδολογία που ακολουθήθηκε στο Ενιαίο μισθολόγιο για τους υπόλοιπους δημόσιους υπαλλήλους! Χαρές που έχουν να πάρουν και να κάνουν στρατιωτικοί, γιατροί του ΕΣΥ κ.λπ.!

Επίσης, υπάρχουν σοβαρότατες (και θετικότατες) αλλαγές στη λειτουργία του δημοσίου, για τις οποίες δεν είχε ακουστεί το οτιδήποτε. Κιχ! Ξεκινούν με εφαρμογή της κινητικότητας (ούτε ψύλλος στον κόρφο πράσινων και γαλάζιων "παιδιών") και της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων (η πρώτη αξιολόγηση τους πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τον Ιούνιο 2017). Ακολουθεί ο καθορισμός της δομής και των παραμέτρων της προσωπικής συνέντευξης για την πρόσληψη ανωτάτων διευθυντικών στελεχών (managers) μέσω υπουργικής απόφασης, θεσμοθέτηση των Διοικητικών Γραμματέων κ.ά.

Ο συνδικαλιστικός νόμος, για τον οποίον τις τελευταίες εβδομάδες δεν υπήρχε καμία πληροφόρηση (ή "πληροφόρηση"), "σπάει" σε δύο τμήματα. Το πρώτο περιλαμβάνει την ευκολότερη απόλυση συνδικαλιστικών στελεχών και αποτελεί προαπαιτούμενο στον παρόντα χρόνο, ενώ τα κύρια θέματα (κανόνες απεργιών, ποσοστό απόφασης κ.λπ.) μεταφέρονται στην τρίτη αξιολόγηση, τον Σεπτέμβριο.

Φυσικά, δεν θα μπορούσε να μην αποτελεί έκπληξη το συνολικό ύψος των δημοσιονομικών μέτρων. Τα οποία ξεπερνούν ακόμη και την φήμη των τελευταίων ημερών περί €4 δισ. συνολικά. Φθάνουν δε τα €4,14 δισ. ή το 2,24% του Α.Ε.Π. Με την πρώτη "δόση", ύψους €125 εκατομμυρίων, να πρέπει να εφαρμοσθεί από φέτος. Με τις υγείες μας...

Τέλος μία ακόμη έκπληξη (ελαφρώς αναμενόμενη τις τελευταίες ημέρες, μετά τα όσα είχε δηλώσει η κυρία Αχτσιόγλου), αναμφισβήτητα την σημαντικότερη για την ιδιωτική οικονομία της χώρας, αποτελεί ο τρόπος υπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών. Οι οποίες θα υπολογίζονται επί των καθαρών κερδών. Δηλαδή θα φορολογούνται κανονικότατα και δεν θα εκπίπτουν. Αυτό πρέπει να αποτελεί "παγκόσμια πρώτη" διεθνώς και, επομένως, παγκόσμιο ρεκόρ. Ένα ακόμη από την Πρώτη Φορά Αριστερά...

Σε γενικές γραμμές πάντως, μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για ένα πακέτο μέτρων και μεταρρυθμίσεων, ένα πρόγραμμα, απόλυτα αναγκαίο για την Ελληνική οικονομία. Το οποίο όμως υλοποιείται με τρόπο ανορθόδοξο και μονόπλευρο, ενώ η υλοποίηση θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί πολύ διαφορετικά. Με τέτοιες μεθόδους, ώστε να έχει σαφώς λιγότερες δυσάρεστες επιπτώσεις στην οικονομία και πολύ περισσότερες θετικές. Προφανώς όμως, η ιδεοληψία και η προσκόλληση στην εξουσία, δεν το επέτρεψαν...

Εκείνο όμως που πραγματικά τρομάζει όποιον μελετήσει το κείμενο, είναι ο ψυχρός και ταυτόχρονα μαεστρικός τρόπος, με τον οποίο η κυβέρνηση απέκρυπτε επί τόσους μήνες, τόσα και τόσο σημαντικά θέματα από την κοινή γνώμη. Θέματα τα οποία, εκτός από το αναπόφευκτο πολιτικό κόστος, αναμένεται να συναντήσουν αντιδράσεις στο εσωτερικό των δύο κυβερνώντων κομμάτων, ακόμη και τώρα (π.χ. η Κοινοβουλευτική Ομάδα των ΑΝ.ΕΛ. απέναντι στα ειδικά μισθολόγια). Τρομάζει επειδή, αργά ή γρήγορα, προκαλεί απορία για τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση αντιμετωπίζει, βλέπει αν θέλετε, τους πολίτες και τους κατοίκους αυτής της χώρας.

Όπως απάντησε (ξένος, αλλά πολύ σχετικός με την Ελληνική κρίση) παλιός φίλος της στήλης, όταν του απηύθυνα την ίδια ερώτηση: "Δεν ξέρω, Πέτρο! Μάλλον σας θεωρούν ηλίθιους, φίλε" (Don’t know, P! Probably they consider you as imbeciles, mate). Λέτε να έχει δίκιο;

Πέτρος Λάζος

petros.lazos@capital.gr

Twitter: @Marketelf

Facebook: Peter Lazos

Σ.Σ.1 Τα Esbies (Ευρωομόλογα νέου τύπου) "φοριούνται" πολύ σε ορισμένα Ευρωπαϊκά σαλόνια. Σε ορισμένους κύκλους, ίσως ακόμη περισσότερο απ’ ότι, πολύ σωστά, περιγράφει ο Γιάννης Αγγέλης. Το πρόβλημα δεν υπάρχει μόνο στην αρνητική στάση του Βερολίνου (λέγε με Wolfgang Schäuble) όμως.

Βρίσκεται (κυρίως) στο γεγονός ότι, με βάση όσα είναι γνωστά περί αυτών, πρόκειται για μια ειδικού τύπου παραλλαγή παραγώγων προϊόντων της κατηγορίας των synthetic CDOs (Collateralized Debt Obligations). Δηλαδή για μία παραλλαγή, ή την νέα γενιά αν θέλετε, των κατά Warren Buffettχρηματοπιστωτικών Μέσων Μαζικής Καταστροφής. Ξέρετε, εκείνων ακριβώς που προκάλεσαν την μεγαλύτερη χρηματοοικονομική κρίση στην Ιστορία το 2008, μετά την κατάρρευση των subprime δανείων στις Η.Π.Α.

Οι αγορές και οι επενδυτές χρέους έμαθαν τότε, με τον σκληρότερο τρόπο, το πόσο επικίνδυνα για την παγκόσμια οικονομική σταθερότητα και "υγεία", μπορούν να είναι. Και είναι εξαιρετικά πιο προσεκτικοί με αυτά. Ίσως όχι όσο χρειάζεται (θου Κύριε…), αλλά πολύ περισσότερο από όσο ήταν την πενταετία 2003-2008.

Καλό θα είναι λοιπόν, ορισμένοι στα μέγαρα Ηλυσίων, Μαξίμου και Φρανκφούρτης αλλά και αλλού (π.χ. κάποιοι που ονειρεύονται την επάνοδό τους στο Κιρινάλιο της Ρώμης), να κρατούν, πάρα πολύ μικρό καλάθι. Και, πριν προχωρήσουν σε λύσεις τέτοιου τύπου, να διερευνήσουν τις προθέσεις των αγορών, σε βάθος και με πολύ προσοχή!

Διότι, είναι εξαιρετικά δύσκολο (αν όχι απίθανο) επενδυτής με στοιχειώδεις γνώσεις και εμπειρία στις αγορές χρέους, να έχει θετική άποψη για χρέος π.χ. της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιταλίας. Ανεξάρτητα από το πόσο χρέος π.χ. της Ολλανδίας και της Γερμανίας τα "συντροφεύει". Εκτός εάν, μέχρι τότε, έχουν προχωρήσει οι πρώτες σε ΘΕΑΜΑΤΙΚΟΤΑΤΕΣ διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.

Πράγμα το οποίο δεν φαίνεται και πολύ πιθανόν στο ορατό μέλλον. Τουλάχιστον όχι για όσες χώρες έχω την δυνατότητα να το αποφύγουν….