Αυτό είναι ένα (μικρό) απόσπασμα από τα συμπεράσματα της τριμηνιαίας έκθεσης του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής (ΓΠΚ), για το α' τρίμηνο του 2017. Η οποία έκθεση, περιγράφει με αξιοσημείωτη ακρίβεια την πραγματική εικόνα της Ελληνικής οικονομίας. Αν και, το συγκεκριμένο απόσπασμα μόνο να διαβάσει κανείς, σχηματίζει άποψη. Αρκεί, όταν κυκλοφορεί στον δρόμο, να βλέπει πραγματικά όσα συμβαίνουν γύρω του και να μην κοιτά απλά την οργιάζουσα Άνοιξη…
Σε γενικές γραμμές και με απλά λόγια, η έκθεση του ΓΠΚ περιγράφει την άσχημη οικονομική εικόνα που γνωρίζουν οι πάντες, εκτός της κυβέρνησης. Εξηγεί δε ότι, η κατάσταση αυτή προκλήθηκε από τις αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης και τις συνέπειες που αυτές είχαν στην (ήδη) προβληματική Ελληνική οικονομία.
Επίσης προειδοποιεί ότι, εάν δεν υπάρξει ριζική αλλαγή κατεύθυνσης ή επαναληφθούν οι καθυστερήσεις, οι συνέπειες θα είναι πολύ περισσότερες και πολύ μεγαλύτερες. Τίποτα το παράξενο, τίποτα ουτοπικό, κανένα παράδοξο…
Το να προσπαθήσει κανείς να βρει λάθη, διαστρεβλώσεις ή, έστω, αβλεψίες και παραλείψεις στην έκθεση, είναι εξαιρετικά δύσκολο. Τόσο δύσκολο ώστε, ν’ αγγίζει τα όρια του αδύνατου. Τουλάχιστον όσον αφορά τα δεδομένα και τα συμπεράσματα που αυτά στηρίζουν…
Ειλικρινά, δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός, για να συμφωνήσει απόλυτα με το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κοινοβουλίου. Η κυβέρνηση είχε την ευκαιρία να κλείσει την αξιολόγηση εδώ και 15 μήνες. Ακόμη και αν δεχθούμε ότι ήταν αναγκαίο (όχι, δεν ήταν) να καθυστερήσει η πρώτη αξιολόγηση, όσο καθυστέρησε (τελείωσε Μάιο 2016 αντί Δεκέμβριο 2015), η δεύτερη μπορούσε να κλείσει τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο του 2016. Ενώ τα μέτρα θα είχαν (ελαφρά - €200-300 εκ.) μικρότερο κόστος και οι ζητούμενες μεταρρυθμίσεις θα είχαν αρχίσει να εφαρμόζονται, και επομένως ν’ αποδίδουν καρπούς, νωρίτερα. Τι πιο λογικό απ’ αυτό;
Και όμως, όχι! Καθαρά για λόγους πολιτικής ιδεοληψίας, ικανοποίησης της κομματικής νομενκλατούρας και της πελατείας της, καθώς και παράτασης της παραμονής στην εξουσία, η αξιολόγηση παραμένει ανολοκλήρωτη. Όποιος δε, τολμά να δηλώσει τ' αποτελέσματα που επιφέρει αυτή η τακτική (και δεν αναφέρομαι μόνο στο ΓΠΚ), "συντάσσεται με την αντιπολίτευση", "υποστηρίζει την Νέα Δημοκρατία", "αποτελεί μέρος του παλιού συστήματος της διαπλοκής" (θου Κύριε...) και, γενικά, του αποδίδονται τα γνωστά και μη εξαιρετέα από τα κομματικά φερέφωνα...
Στην πραγματικότητα το μοναδικό πράγμα το οποίο συμβαίνει είναι ότι, η κυβέρνηση έχει διασκευάσει τον γνωστό Νόμο του Murphy. Αντί να λαμβάνει υπόψη πως "ό,τι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει" και να φροντίζει για την αποφυγή δυσάρεστων, καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να επαληθεύεται "ό,τι μπορούμε να το κάνουμε χειρότερο, θα το κάνουμε". Τόσο απλά και τόσο ξεκάθαρα. Όσο και αν προσπαθούν τα προπαγανδιστικά κυνήγια μαγισσών να παρουσιάσουν τα πράγματα διαφορετικά...
Πέτρος Λάζος
petros.lazos@capital.gr
Twitter: @Marketelf
Facebook: Peter Lazos
Σ.Σ.1 Το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής είναι ανεξάρτητη οντότητα, η οποία λειτουργεί εντός του πλαισίου λειτουργίας και με βάση τον Εσωτερικό Κανονισμό της Βουλής. Ο Συντονιστής και η Επιστημονική Επιτροπή ορίζονται από την Επιτροπή Κανονισμού της Βουλής.
Από το 2010, όταν και συστάθηκε, το Γραφείο έχει αποδείξει ότι παράγει έργο χωρίς πολιτική χροιά (ο μύθος θέλει και τους δύο εκλεγμένους πρωθυπουργούς των χρόνων της κρίσης, να έχουν αμφότεροι σπάσει ουκ ολίγα αντικείμενα, μετά από "τσουχτερές" εκθέσεις του Γραφείου), λέγοντας "τα σύκα, σύκα και την σκάφη, σκάφη" και στηριζόμενο καθαρά σ’ επιστημονικά κριτήρια και στοιχεία. Με αυτόν τον τρόπο έχει αναδειχθεί σε ένα από τους ελάχιστους θεσμούς του Ελληνικού κράτους τους οποίους, ένα αναλυτής που σέβεται την ιδιότητά του, μπορεί να έχει εμπιστοσύνη.
Προτεραιότητα, δουλειά και κύριος στόχος του τρίτου τη τάξει Πολιτειακού Παράγοντα και των "κύκλων" του, είναι να φροντίζουν ώστε το Γραφείο να προχωρά στο έργο του απερίσπαστο, χωρίς παρεμβολές και μαγειρέματα πολιτικής ίντριγκας. Και όχι να κατηγορούν τους επιστήμονες οι οποίοι το στελεχώνουν, για οτιδήποτε έχουν στο κεφάλι τους αυτοί οι "κύκλοι". Απλά επειδή δεν εξυπηρετεί τα κομματικά τους συμφέροντα. Αυτές οι κινήσεις αποτελούν μέγιστο πολιτικό ατόπημα και το μοναδικό πράγμα που επιτυγχάνουν, είναι να αποκαλύπτουν έλλειψη ψυχραιμίας και πανικό…
Σ.Σ.2 Από πότε το ν’ αποκαλείται ένας κομμουνιστής, κομμουνιστής (και μάλιστα από έναν στυγνό δεξιό καπιταλιστή, όπως ο Manfred Weber) αποτελεί αναχρονισμό, φανατισμό ή οτιδήποτε άλλο αρνητικής χροιάς, το οποίο ενοχλεί;