Αισθάνομαι πολύ καλά μέσα στη χώρα μου. Απλώς οι κυβερνήσεις μας έβγαλαν την ψυχή ανάποδα...
Είμαι τριών γενεών αριστερός. Ενοχλώ γιατί κι εκεί είμαι ανένταχτος.Δεν πήγα να σύρω το καρότσι. Εχω την ελευθερία να ρίχνω την πέτρα όποτε γουστάρω.
Ανήκω στο τεράστιο Οχι. Ανήκω σ΄αυτό το προδομένο, τεράστιο Οχι, που έμεινε ξεκρέμαστο. Εκείνο το βράδυ δεν πήγα στο Σύνταγμα γιατί ήξερα τι μας περιμένει. Στις 9 Ιουλίου του ΄15 είχα τη βραδιά με τον Ντάριο Φο στο Ηρώδειο. Ηταν το μισό υπουργικό συμβούλιο. Σηκώθηκε όλο το πέταλο, στην είσοδο του Βαρουφάκη και φώναζε Οχι και ξέρανε όλοι, όταν τέλειωσε η βραδιά, ότι το παίχνίδι είχε παιχτεί».
«Δεν επένδυσα ποτέ στον Τσίπρα. Εκείνη την ώρα θεώρησα, όπως και πάρα πολλοί Ελληνες, ότι ήταν μια πολύ δυνατή αφορμή να σπρώξουμε να φύγουν οι πριν. Δεν εμπιστεύθηκα, απλώς συντάχθηκα δυνατά, και μου κόστισε. Κανείς δεν θέλει έναν ανένταχτο. Δεν ανήκα ούτε εδώ ούτε εκεί. Ολοι ήξερα ότι ήμουν χρόνια ενταγμένος στο ΚΚΕ.
Ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη του΄15, ΟΧΙ το καλοκαίρι και τον Σεπτέμβριο δεν ξαναψήφισα. Δεν πήγα να ψηφίσω, δεν ήθελα. Είχα πάρα πολλά νεύρα. Εγραψα το «Μοναδική πατρίδα μας, τα παιδικά μας χρόνια» και έκανα το ερωτικό σόου. Ξαναγύρισα στις ασκήσεις μου. Εμεινα απ΄έξω από όλα.
Του Τσίπρα θα του έλεγα κάτι που το λέω από την αρχή. «Ρίξε και καμιά σφαλιάρα», δεν έχει φάει σφαλιάρα κανείς... Πρέπει να έχουμε τη δύναμη να διώξουμε ακόμα και τον αδελφό μας αν κάνει ζημιά στην κοινωνία. Ωστόσο αυτό που ήθελα τον Γενάρη του ΄15 ήταν να φύγουν οι άλλοι. Να τελειώσει αυτή η λαίλαπα. Και να μην ξανάρθουν, σε καμία περίπτωση.
Το΄90 έγραψα το τραγούδι «Ζημιά» με τον στίχο «Ποιος πήγε και ποιος πέρασε, ποιος έφαγε τη σφαίρα», με τον Μακεδόνα. Το ΄10 είπα στην Επίδαυρο «Ελεύθεροι κυκλοφορούν οι δολοφόνοι», κι έχουμε ΄17 κι είναι ακόμα ελεύθεροι.
Η αριστερά δεν είναι τα κόμματά της, είναι οι άνθρωποί της. Κι αρχίζω και ξαναβλέπω τους ανθρώπους της αριστεράς που αγαπήσαμε».
http://www.bovary.gr/oramatistes/6647/stamatis-kraoynakis-eiha-apo-ti-mikri-moy-efiveia-enan-kathrefti-na-zilepso-poy