«Να σηκώσουμε τον πήχυ πιο ψηλά. Να αφήσουμε τις μικρότητες. Να μη μας απασχολούν οι σχέσεις Εκκλησίας - Κράτους, αλλά Εκκλησίας - Έθνους», τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος«Καλούμαστε να σηκώσουμε τον πήχυ πιο ψηλά. Να αφήσουμε τις μικρότητες.
Να μη μας απασχολούν οι σχέσεις Εκκλησίας - Κράτους, αλλά Εκκλησίας - Έθνους», τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος, στο πλαίσιο ειδικής τελετής κατά την οποία αναγορεύτηκε σε επίτιμο δημότη Ιλίου και η οποία έλαβε χώρα χθες αμέσως μετά τον πανηγυρικό εσπερινό στον Ι.Ν. Αγίου Φανουρίου Ιλίου στην ομώνυμη πλατεία της περιοχής.
Επιπλέον, ο κ. Ιερώνυμος έκανε λόγο για την κρίση που διέρχεται η Ελλάδα και επισήμανε πως «αυτός ο τόπος έχει περάσει πολλές κρίσεις. Διαφορές υπήρξαν πάντοτε. Ο καθένας πρέπει να διορθώσει τον εαυτό του και να συνεργαστεί με ανθρώπους που έχουν διαφορετικές απόψεις για το καλό αυτού του τόπου. Η Ελλαδίτσα μας περιφρονείται αυτό τον καιρό», τόνισε, διότι «είναι το καλύτερο οικόπεδο της Ευρώπης και θα το πιέσουν. Εξαρτάται από εμάς να βγούμε από τις δυσκολίες. Με την πείρα και την εμπειρία μου θεωρώ ότι καλούμαστε να είμαστε ενωμένοι και να αγωνιζόμαστε. Καλούμαστε να βρούμε τη δυνατότητα να ξεπεράσουμε τις παιδικές αρρώστιες και να είμαστε ενωμένοι για την πατρίδα και όχι για τον εαυτό μας».
Ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς τον δήμαρχο και τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου για την αναγόρευσή του σε επίτιμο δημότη Ιλίου, την οποία χαρακτήρισε «μεγάλη τιμή, αλλά και υποχρέωση» και σημείωσε πως «γίνομαι πολίτης ενός ιστορικού Δήμου και πολίτης είναι αυτός που ενδιαφέρεται για τα θέματα της πόλεως, για τα προβλήματα και τα θέματα των ανθρώπων».
Επιπρόσθετα, επισήμανε ότι δεν υπάρχει Εκκλησία που να μην ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο και υπογράμμισε πως «όσοι αγαπούμε τον άνθρωπο είμαστε υποχρεωμένοι να συμβαδίσουμε». Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στο έργο της Εκκλησίας, το οποίο «θα συνεχιστεί διότι είναι έργο που γίνεται για το κοινό καλό» και δεν παρέλειψε να διευκρινίσει ότι «Βέβαια, δεν είναι έργο του Αρχιεπισκόπου, ενός αρχιερέως ή ενός ιερέα. Είναι έργο που καλλιεργείται στις καρδιές των ανθρώπων και γίνεται με τη βοήθεια αυτών. Ό,τι συμβαίνει, άλλωστε, είναι αποτέλεσμα του λαού μας».
