Η απόφασή της Εισαγγελέως του ανώτατου δικαστηρίου της χώρας να ασκήσει ταυτόχρονα αναίρεση στις αθωωτικές αποφάσεις κατά της Κατερίνας Σαββαϊδου η οποία είχε απαλλαγεί με βούλευμα από την κακουργηματική κατηγορία για απιστία, και του πρώην υπουργού Οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη για τη μη υποβολή πόθεν έσχες, έρχονται να προσθέσουν έναν ακόμη κρίκο στην μακρά αλυσίδα της αναμόχλευσης δικαστικών αποφάσεων για τις οποίες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει εκφράσει επίσημα ή άτυπα τη δυσαρέσκειά της.
Η ίδια Εισαγγελέας έχει ασκήσει αναίρεση και κατά της απόφασης του συμβουλίου Εφετών που αφορούσε τον πρώην πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου, με αποτέλεσμα να έχει παραπεμφθεί για νέα κρίση για το κακούργημα της ψευδής βεβαίωσης σε ότι αφορά τα στοιχεία του ελλείμματος του 2009.
Δεν περνά απαρατήρητο ότι η αντεπίθεση με τις διαδοχικές αναιρέσεις ξεκίνησε λίγες μόνο ημέρες μετά τη συνάντηση που είχε η πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου και νυν επικεφαλής του νομικού γραφείου του Πρωθυπουργού Βασιλική Θάνου με την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου στο γραφείο της δεύτερης.
Πρόκειται για αποφάσεις που δημιουργούν ερωτηματικά ως προς την σκοπιμότητά που εξυπηρετούν, και αν επιτυγχάνουν κάτι είναι να δηλητηριάζουν περαιτέρω το πολιτικό και οικονομικό κλίμα καθώς εμφανίζουν την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να λειτουργεί ως εμπροσθοφυλακή της κυβέρνησης ενάντια σε δικαστικές αποφάσεις που δεν είναι αρεστές.
Οι συνεχείς αναιρέσεις προηγούμενων αποφάσεων αναδεικνύουν εμφυλιοπολεμικό κλίμα και εντός της Δικαιοσύνης, αλλά επιπλέον υποκρύπτουν τακτική «κατασκευής ενόχων» με το έτσι θέλω, εκ μέρους της κυβέρνησης στο βαθμό που αυτή μπορεί να επηρεάζει εισαγγελικούς λειτουργούς και δικαστικές αποφάσεις. Στην περίπτωση Σαββαϊδου, έχει ενδιαφέρον ότι ενώ η ίδια έχει αθωωθεί με αμετάκλητη απόφαση από το ανώτατο δικαστήριο της χώρας, η πρόεδρος του Αρείου Πάγου εμφανίζεται να αμφισβητεί τα στοιχεία και το κίνητρο των ανώτατων δικαστών, προκειμένου να θέσει εκ νέου στην κρίση του Αρείου Πάγου την υπόθεση.
Οι κινήσεις αυτές δεν μπορούν επίσης να είναι ασύνδετες –αντίθετα αποκαλύπτουν πλήρως τους λόγους- με τις επιθέσεις κυβερνητικών στελεχών απέναντι σε αποφάσεις που κατά καιρούς έχουν εκδοθεί από τα ελληνικά δικαστήρια και τον διαχωρισμό τους σε «θετικές» και «μη ικανοποιητικές». Παρά τις προειδοποιήσεις και τις δημόσιες παρεμβάσεις θεσμικών φορέων, ο πόλεμος κυβέρνησης – Δικαιοσύνης φαίνεται πως βρίσκεται μόνο στην αρχή του.
Αν μπορούμε να στοιχηματίσουμε σε κάτι με όσα βλέπουμε να συμβαίνουν είτε στην υπόθεση Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ, είτε τώρα με την Σαββαϊδου και τον Χαρδούβελη και όσους άλλους ακολουθήσουν, είναι ότι η κυβέρνηση και οι ιμάντες της θα κάνουν όσα μπορούν και περνούν από το χέρι τους, μέχρι να πετύχουν καταδικαστικές αποφάσεις εναντίον όσων οι ίδιοι έχουν ήδη καταδικάσει στα «λαϊκά δικαστήρια». Αν δεν αναπτύξουν άμυνες οι ίδιοι οι θεσμοί, θα βλέπουμε αναιρέσεις επί αναιρέσεων, δίκες επί δικών έως ότου κάθε φορά θα βρίσκεται η κατάλληλη σύνθεση δικαστηρίου που θα βγάζει τις αποφάσεις που εξυπηρετούν το κυβερνητικό αφήγημα.
Βασίλης Γεώργας
http://www.liberal.gr/arthro/156653/politiki/2017/to-kathestos-antepitithetai.html