Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο πρωθυπουργός επιχειρεί να «πλαγιοκοπήσει» τη ΝΔ και να μεταφέρει την πολιτική αντιπαράθεση με τεχνητό τρόπο στο στρατόπεδο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δείχνοντας πως υποστηρίζει μία μεταρρύθμιση που έχει «κεντροδεξιές ρίζες».
Τι συνέβαινε όμως τότε; Ο νόμος Γιαννάκου που περιελάμβανε μία σειρά αλλαγών σε όλα τα επίπεδα της λειτουργίας της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, ακολουθώντας τις προτάσεις μίας «επιτροπής σοφών» για την ανώτατη παιδεία, προκάλεσε μία από τις σφοδρές αντιπαραθέσεις που έχει ξεσπάσει στον δημόσιο βίο, με αφορμή εκπαιδευτικά θέματα και έφερε μπαράζ πολύμηνων καταλήψεων στα Πανεπιστήμια.
Τότε, στις αντιδράσεις πρωτοστατούσε η νεολαία Συνασπισμού με επικεφαλής τον Δημήτρη Τζανακόπουλο. Μάλιστα στις 9 Ιανουαρίου 2007 ο σημερινός κυβερνητικός εκπρόσωπος ως επικεφαλής της νεολαίας συνασπισμού, παρουσία του Αλέξη Τσίπρα, επικεφαλής της Δημοτικής παράταξης «Ανοιχτή Πόλη», έδινε συνέντευξη τύπου (φωτο) στην οποία αναφερόταν στο νόμο Γιαννάκου και στις επικείμενες κινητοποιήσεις στις οποίες πρωτοστατούσε ο Συνασπισμός.
Φωτογραφία από την συνέντευξη Τύπου της νεολαίας Συνασπισμού εν όψει των κινητοποιήσεων της Τετάρτης 10/1/2007 εναντίον του Νόμου Γιαννάκου (διακρίνονται Τσίπρας-Τζανακόπουλος και Αλαβάνος)
Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της συνέντευξης Τζανακόπουλου είναι ενδεικτικό της τάσης που υπήρχε τότε: «Σαν να μην έφταναν όλα αυτά και σαν να μην είχε μεσολαβήσει ποτέ το τεράστιο φοιτητικό και πανεπιστημιακό κίνημα του Μάη-Ιούνη, η κυρία Γιαννάκου και η κυβέρνηση της Ν.Δ. χθές επανέφερε το θέμα του νόμου-πλαισίου, παραδίδοντας μαθήματα θατσερισμού και απόλυτης αδιαλλαξίας. Σαν να μην έμαθε τίποτα, σαν να μην άκουσε τίποτα, σαν να μην έγινε τίποτα το προηγούμενο καλοκαίρι, όταν χιλιάδες φοιτητές και η μεγάλη μερίδα των Πανεπιστημιακών βρίσκονταν στους δρόμους, υπερασπιζόμενοι το δημόσιο, το δωρεάν, τον ακαδημαϊκό χαρακτήρα του ελληνικού Πανεπιστημίου».
Δεν έχει δικαίωμα, θα αναρωτηθεί κάποιος, να έχει αλλάξει απόψεις ο Αλέξης Τσίπρας από την πολιτική του νιότη στο εν λόγω ζήτημα; Η απάντηση είναι προφανώς ναι, αλλά η επαναλαμβανόμενη επίκληση σε έργα και τις ημέρες της περιόδου Καραμανλή, όπως η ανωτέρω, χωρίς να υπάρχει η ανάλογη τάση ούτε καν στο πρόσφατο παρελθόν, μάλλον δεν συνιστά δείγμα ειλικρινούς αλλαγής προθέσεων και απόψεων, αλλά πολιτικό τακτικισμό στην λογική του «διαίρει και βασίλευε».
ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ