Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
Για το «ολόγραμμα» του Κώστα Γαβρόγλου είχα μία περίεργη διαίσθηση. Έλεγα μέσα μου «δεν μπορεί, κάτι κρύβει αυτός. Πολύ ήρεμος και γελαστός είναι όταν συναντάει τον Τσίπρα…».
Μέχρι που χθες έκανα τη μεγάλη αποκάλυψη, από τυχαία αφορμή. Είδα την είδηση πρώτα και δεν την πίστευα. Ανέτρεξα στο site του υπουργείου και είδα με τα μάτια μου το δελτίο τύπου το οποίο μεταξύ άλλων παραινέσεων για τον πρύτανη του ΠΑΜΑΚ, καταλήγει «Και τέλος, δεν θα ζητήσω από τους φοιτητές και φοιτήτριες να διαβάζουν κείμενα που τους στέλνω, μιας και η αρλουμπολογία πρέπει να έχει όρια»! Όλα έγιναν γιατί ενοχλήθηκε ο υπουργός επειδή ο πρύτανης δεν τον ρώτησε… για κείμενο που διένειμε στους πρωτοετείς φοιτητές του. Υποθέτω ότι οι λέξεις «αριστεία» και «αξιοκρατία» που χρησιμοποίησε εξόργισαν τον κ. Γαβρόγλου. Ήταν δε τόσο επιτακτικό το ύφος του δελτίου τύπου που θα μπορούσε να του ζητήσει να γράψει εκατό φορές «δεν θα ξαναδώσω κείμενο στους φοιτητές μου, αν δεν ρωτήσω πρώτα τον υπουργό!»
Μετά από αυτό, είμαι σχεδόν σίγουρος για το ποιος είναι στην πραγματικότητα, ο υπουργός Παιδείας. Απλά δεν μπορώ να το αποδείξω, αν δεν βρω την κρυμμένη του μαύρη στολή. Ε λοιπόν, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, ο Κώστας Γαβρόγλου είναι ο Μπάτμαν! Δεν με πιστεύετε αλλά σας δίνω αμέσως τις αποχρώσες ενδείξεις.
Ο Μπάτμαν είναι μία σύλληψη που αισθητοποιεί την «διασχιστική» απάντηση στο αδύναμο παιδί που ένιωσε τόσο ανίσχυρο όταν δεν μπόρεσε να υπερασπιστεί τους γονείς του- για τον Γαβρόγλου, Λένιν, Τρότσκι και όλοι οι παλαιοί «προφήτες». Με τον όρο «διασχισμό» (dissension ή dimension) αποδίδουμε το «σχίσιμο» του ψυχισμό που κυοφορήθηκε στον απόηχο του βάναυσου περιβάλλοντος- καπιταλιστικού στην περίπτωση του Γαβρόγλου- και του στέρησε την τρυφερότητα των προσωπικών οραμάτων του .
Για να ανταπεξέλθει στο βάρος της απώλειας, έθεσε σε λειτουργία τη δράση του και ξεκίνησε να προστατεύει την «πόλη». Σιγά σιγά, άρχισε να αναπτύσσεται και η αδιαμφισβήτητη πεποίθησή του ότι έχει δίκιο σε ό,τι κάνει καθώς και στον τρόπο με τον οποίο το κάνει. Το μεγαλύτερο όμως, ψυχικό, όφελος του Μπρους Γουέιν- στην περίπτωσή μας Γαβρόγλου- όντας Μπάτμαν, είναι άλλο. Αν σώσει αρκετό κόσμο, θα έρθει και η στιγμή που το συσσωρευμένο καλό που έχει κάνει θα του επιτρέψει να φαντασιωθεί ότι ο Μπάτμαν σώζει και τον ίδιο…
Από αυτή τη «διάσωση» δεν γλύτωσε ούτε ο πρύτανης του ΠΑΜΑΚ. Ο υπουργός Παιδείας έσπευσε να τον νουθετήσει, επαναφέροντάς τον στο δρόμο της αρετής. Και το έκανε με έναν ιδιαίτερο εμφατικό τρόπο, ξεδιπλώνοντας κρυμμένες διαθέσεις που δεν τις γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Σε σημείο μάλιστα που κάποιοι σκέφτηκαν ότι ο κ. Γαβρόγλου μπορεί να θεωρεί ως απολεσθέντα «γονέα» ακόμα και τον Στάλιν! Εικασία απροσδόκητη, αφού οι περισσότεροι έχουν μπροστά τους ένα συμπαθή κύριο που χαμογελάει τόσο αμήχανα και ταπεινά.
Όχι, εγώ αρχίζω πια να το θεωρώ σίγουρο. Ο υπουργός της Παιδείας μας είναι ο «σκοτεινός ιππότης», πανταχού παρών και τα πάντα πληρών. Και δίνει εμφανώς, τον αγώνα του να υπεραναπληρώσει όσα χάθηκαν από την απώλεια των ιδεών του.
Θα τα καταφέρει; Αυτό είναι ένα ερώτημα όμως, το οποίο δεν απασχολεί ποτέ τον Μπρους Γουέιν, καθώς βρίσκεται σε μία μετατραυματική άρνηση και τίποτα δεν πρέπει να τον αποσπάσει από την αποστολή του. Και είναι αυτή ακριβώς η ακαμψία της σκέψης που λειτουργεί ως πρόθυρο εκδήλωσης των «ψυχωσικών» στοιχείων που ολοκληρώνουν το χαρακτήρα του. Για του λόγου το αληθές, στα γεράματά του, ο ίδιος αποκαλύπτει ότι όταν απευθυνόταν στον εαυτό του το έκανε ως Μπάτμαν και ποτέ ως Μπρους Γουέιν.
Υποθέτω λοιπόν, ότι το ίδιο θα συμβεί και με τον Κώστα Γαβρόγλου. Αφού πρώτα σώσει την πόλη από τις απειλές της «διεφθαρμένης» αστικής δημοκρατίας, θα σταματήσει πλέον να προσποιείται τον καλοσυνάτο καθηγητή και θα μας δείξει ποιος στην πραγματικότητα είναι.
Ως τότε, δεν έχουμε παρά να απολαμβάνουμε τον υπουργό σε νέες περιπέτειες. Έτσι κι αλλιώς, εδώ και 2,5 χρόνια η χώρα πληρώνει πανάκριβα νοσήλια για την ψυχανάλυση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Βαρουφάκης μας στοίχισε ακριβα. Στον Γαβρόγλου τώρα, θα κολλήσουμε;
http://www.liberal.gr/arthro/175805/apopsi/a-zampoukas/O-Mpatman-einai-o-kostas-gabroglou.html