Του Γιάννη ΣιδέρηΣτις 17 Ιανουαρίου στα Ίμια η κανονιοφόρος «Νικηφόρος» ακούμπησε με σκάφος της τουρκικής ακτοφυλακής. Θα μπορούσε να ήταν τυχαίο μέσα στους δύσκολους ελιγμούς θαλάσσης. Προχθές το ακούμπημα αναβαθμίστηκε, καθώς η τουρκική ακταιωρός εμβόλισε το «Γαύδος» και κατά δηλώσεις των υπηρετούντων προσπάθησε να το βυθίσει.
Σήμερα ο πρωθυπουργός θα δώσει την συνήθη παράσταση - που δίνουν όλοι οι πρωθυπουργοί, μην τον αδικούμε - θα βρεθεί στο θάλαμο επιχειρήσεων του Λιμενικού, θα κάνει τις συνήθεις δηλώσεις για την ετοιμότητα και την επαγγελματική επάρκεια των υπηρετούντων, θα εκθειάσει την αυταπάρνηση και την αφοσίωσή τους στο καθήκον, οι κάμερες θα καταγράψουν, θα παίξει στα δελτία και όλοι θα μείνουν ευχαριστημένοι. Στόχος η αποθέωση των επικοινωνιακών εντυπώσεων άνευ ουσίας.
Όπως αποθέωση των επικοινωνιακών εντυπώσεων ήταν και το τηλεφώνημα του τούρκου πρωθυπουργού Yildirim στον Έλληνα ομόλογό του κ. Τσίπρα. Οι πληροφορίες μας επιμένουν ότι το Μέγαρο Μαξίμου επικοινώνησε πρώτο με το γραφείο του Τούρκου Πρωθυπουργού και ζήτησε να επικοινωνήσει ο κ. Yildirim, για να φανεί ως πρωτοβουλία του. Ήταν πάλι θέμα εντυπώσεων, να φανεί ο κ. Yildirim ως απολογούμενος, λέγοντας ότι ο εμβολισμός δεν ήταν αποτέλεσμα εσκεμμένης ενέργειας. Λογικό. Θα ήταν καταστροφικό αν έπαιρνε ο Έλληνας πρωθυπουργός για να διαμαρτυρηθεί και ο άλλος αντέτασσε αυτό το επιχείρημα.
Δεν έχει σημασία αν θα διαψευσθούμε αρμοδίως για το ανωτέρω, γιατί δεν έχει καν σημασία το τηλεφώνημα. Σημασία έχει τι έκανε η κυβέρνηση από τις 17 Ιανουαρίου όπου «ακούμπησε» η «Νικηφόρος»; Η μόνη ενέργεια που έκανε και αποσκοπούσε ξανά σε επικοινωνιακές εντυπώσεις, αλλά φευ αποτέλεσε τακτική και επικοινωνιακή της ήττα, ήταν η προσπάθεια του αρμόδιου υπουργού Άμυνας να ρίψει στεφάνι στη μνήμη των πεσόντων αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού τη νύχτα των Ιμίων.
Στην περιοχή βρίσκονταν όμως περιπολικό του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού, ακταιωρός της τουρκικής ακτοφυλακής, ενώ ίπτατο και τουρκικό ελικόπτερο. Αποτέλεσμα ήταν να παρεμποδιστεί η προσέγγιση των Ιμίων και ο κ. Καμμένος να μείνει πάνω από μίλι μακριά τους. Φυσικά τις λεπτομέρειες τις μάθαμε ως συνήθως από την αντίπαλη πλευρά (το ίδιο συμβαίνει και για τις συζητήσεις με τα Σκόπια και την Αλβανία).
Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στην παρούσα κυβέρνηση μόνο, παρότι αυτή έχει απογειώσει την πολιτική μέσω της επικοινωνίας. Κατά το μάλλον ή ήττον, οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι λειτουργούν ως επικεφαλής ενός παρασιτικού κράτους, που στους ήρεμους καιρούς αναλίσκονται σε υπερπατριωτικούς λεονταρισμούς, στα δύσκολα λουφάζουν και προστρέχουν εκ των υστέρων παραπονούμενοι στους Οργανισμούς της Διεθνούς Κοινότητας, αιτώντας τη βοήθειά τους.
Είκοσι δύο χρόνια πέρασαν από την εθνική τραυματική εμπειρία των Ιμίων, οπότε η Τουρκία καθιέρωσε το καθεστώς των γκρίζων ζωνών, έως προχθές που ουσιαστικώς και εμπράκτως αυτά καταγράφηκαν ως τουρκικά.
Τι έκανε καταρχάς η κυβέρνηση από τις 17 Ιανουαρίου που συνέβη το «ακούμπημα» του Νικηφόρου, ή από τις 28 που παρεμποδίστηκε ο ΥΠΕΘΑ στη ρίψη στεφάνου; Συνήλθε μήπως το ΚΥΣΕΑ να συζητήσει τα δύο γεγονότα και την οφθαλμοφανώς κλιμακούμενη επιθετικότητα της Τουρκίας στην περιοχή; Ενημερώθηκε η Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής; Συνεδρίασε το υπουργικό Συμβούλιο; Όχι!
Ο λόγος οφείλεται στο ότι δεν είχαν αξιολογηθεί τα γεγονότα. Και δεν αξιολογήθηκαν γιατί και το ΚΥΣΕΑ δεν συνεδριάζει, και γιατί ο ΥΠΕΞ και ο ΥΠΕΘΑ δεν μπορούν να συνεργαστούν και κυρίως γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ απίστησε σε μία ακόμη εξαγγελία του. Δεν δημιούργησε ένα think tank, το Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, που αποτελούσε υπόσχεση στο προεκλογικό του πρόγραμμα. Η εξωτερική Πολιτική είναι ενός ανδρός αρχή, του κ. Νίκου Κοτζιά και μόνο, με τον πρωθυπουργό να συναινεί καθώς δεν έχει δίπλα του ένα άρτιο οργανωμένο συμβουλευτικό επιτελείο. Με έναν δύο διπλωματικούς συμβούλους, και όχι ιδιαίτερα έμπειρους, δεν γίνεται δουλειά.
Η Τουρκία παρότι δεν ακούει κανέναν, παρότι έχει οδηγηθεί σε μια αυτονομημένη και επικίνδυνη πορεία, πριν την επέμβαση στο Αφρίν, επικοινώνησε με Αμερικανούς και Ρώσους. Προσπάθησε, έστω προσποιούμενη για λόγους εντυπώσεων, να δημιουργήσει κάποιες συμμαχίες. Η ελληνική πλευρά επικοινωνεί αφού γίνει το γεγονός για να εισπράξει την απάντηση «βρείτε τα».
Μυαλό δεν βάζουμε, στο επόμενο επεισόδιο, που κάποια στιγμή θα γίνει, πάλι τα ίδια θα κάνουμε. Όπως τα ίδια κάνουμε 22 χρόνια τώρα, από το βράδυ των Ιμίων και την κυβέρνηση σκορποχώρι εκείνης της απεχθούς βραδιάς. Το μόνο που κάναμε έκτοτε ήταν κάποιοι εξοπλισμοί που αποτέλεσαν και ευκαιρίες για μίζες. Καμιά αλλαγή σε στρατιωτικό και διπλωματικό επίπεδο, σε επίπεδο υπηρεσιών πληροφοριών, συμμαχιών και κυρίως πρωτοβουλιών.
Είμαστε στο βλέποντας και κάνοντας, μόνο που έχουν αλλάξει οι καιροί. Τότε υπήρχε η κυβέρνηση Clinton και ο Richard Holbrooke που παρενέβησαν. Τώρα μας λένε βρείτε τα. Σωθήκαμε!
http://www.liberal.gr/arthro/190670/politiki/2018/i-politiki-mas-epi-ton-ethnikon-proetoimazei-to-epomeno-baterlo.html