Του Ηλία Ψυχογιού*«Αχός πολύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν» λέει το παραδοσιακό άσμα. Το ίδιο ακριβώς φαίνεται να συμβαίνει και στην ελληνική πολιτική σκηνή τις τελευταίες 10 ημέρες με το σκάνδαλο Novartis.
Πολύς αχός, πολλά ντουφέκια, με την πλειονότητα των όπλων να στοχεύουν προς τον αντιπρόεδρο της Ν.Δ., Άδωνι Γεωργιάδη.
Γι’ αυτό και υποθέτω πως είναι εντελώς άσχετο το γεγονός ότι γνωρίζαμε (μέσω της κυβέρνησης) για την αναφορά του ονόματός του στη δικογραφία, πριν καν η δικογραφία αποσταλεί στη Βουλή...
Άσχετο εντελώς και το γεγονός ότι η αναφορά στο όνομά του έγινε από «προστατευόμενο» μάρτυρα πριν από 3 μήνες, αλλά η εισαγγελέας ΔΕΝ έστειλε ως όφειλε αμέσως τη δικογραφία στη Βουλή...
Άσχετο εντελώς και το γεγονός ότι κανένα όνομα πολιτικού δεν αναφέρεται στα ΕΙΣΕΡΧΟΜΕΝΑ από το FBI έγγραφα...
Άσχετο και το γεγονός πως για το συγκεκριμένο άνθρωπο οι φαρμακευτικές έπνεαν μένεα, επειδή οι νομοθετικές του παρεμβάσεις είχαν μειώσει τα κέρδη τους σε μεγάλο ποσοστό...
Δεν είναι όμως άσχετο το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος δέχεται «φίλια πυρά» από ανθρώπους οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως «καραμανλικοί».
Βλέπετε, για κάποιους ανθρώπους, είναι αδιανόητο να γίνεται αντιπρόεδρος του κόμματος κάποιος ο οποίος ήταν πολιτικός αντίπαλος. Δεν μπορούν να δεχθούν ότι δεν τηρήθηκε η «επετηρίδα». Το ιστορικό γεγονός ότι ο Κων/νος Μητσοτάκης ενσωματώθηκε από τον Κων/νο Καραμανλή στη Ν.Δ. και στη συνέχεια έγινε Πρόεδρός της και Πρωθυπουργός δεν τους δίδαξε τίποτα...
Μόνο που ο συγκεκριμένος άνθρωπος έχει επιδείξει κάποιες συγκεκριμένες συμπεριφορές που τον έκαναν, όχι απλά αποδεκτό, αλλά εξαιρετικά αγαπητό στη βάση της Ν.Δ. Από την άρνησή του να κάνει οποιαδήποτε δηκτική δήλωση εναντίον των συνυποψηφίων του κατά τις εσωκομματικές εκλογές στη Ν.Δ., μέχρι την καθημερινή, εργώδη του προσπάθεια να αντιπολιτεύεται, σχεδόν μόνος, το ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε πεδίο και σε κάθε στιγμή. Από τη Βουλή έως τα ΜΜΕ και από τις ομιλίες του μέχρι το twitter.
Και αντί αυτό να του αναγνωριστεί από όλα τα στελέχη της Ν.Δ., υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα άνθρωποι οι οποίοι μιλούν για «μουσαφίρηδες» και «σαλταδόρους» της Ν.Δ..
Αμφιβάλλει κανείς ότι αν δεν υπήρχε ο Άδωνις να απαντάει με επιχειρήματα και αποδείξεις σε κάθε ΣΥΡΙΖΑΙΟ και ΑΝΕΛΙΤΗ, τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν κατά πολύ μεγαλύτερα;
Αμφιβάλλει κανείς ότι αν δεν υπήρχε ο Άδωνις, ο οποίος αντικειμενικά έχει εξαιρετικά δυνατή μνήμη, να ανασύρει εν ριπή οφθαλμού στοιχεία και αποδείξεις σε real time χρόνο, οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ, μάστορες στην ποδηγέτηση των ιδεολογικών συζητήσεων, θα άλωναν κάθε τηλεοπτικό πάνελ;
Λέτε να είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δοκιμάσει να βάλει απέναντι του όλα τα δυνατά του, ή και τα λιγότερο δυνατά του, τηλεοπτικά χαρτιά; Από τον Βέττα (υπάρχουν στιγμές που τον έχω λυπηθεί...), τον Μπάρκα, την Αυλωνίτου (μην ακούσω κουβέντα για τη φωνή του Άδωνι!), τον Παπαδόπουλο και εσχάτως τον Ζαχαριάδη. Και όλοι υπέστησαν την ίδια ατιμωτική ήττα!
Δεν είναι όμως απορίας άξιο, γιατί ενώ κάνει τόσο καλή δουλειά, συνεχίζουν κάποιοι – αρκετοί – να επιθυμούν την απομάκρυνσή του; Μήπως αμφισβήτησε ποτέ τη γραμμή ή την ηγεσία του κόμματος; Μήπως εκφράστηκε ποτέ αρνητικά εναντίον οποιουδήποτε στελέχους; Όχι. Αντιθέτως, πάμπολλες φορές έχει τονίσει ότι «αντίπαλός μου είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας και κανένας νεοδημοκράτης».
Εκτός κι αν αυτό το τελευταίο είναι το πρόβλημα... ότι για τον Άδωνι ο αντίπαλος είναι ο Τσίπρας, ενώ για κάποιους άλλους προφανώς δεν είναι.
Και είναι πραγματικά οδυνηρό να είσαι ο αποδιοπομπαίος τράγος για το κόμμα για το οποίο παλεύεις. Θα πρέπει να είναι οδύνη να είσαι ο Άδωνις στη Ν.Δ., στην οποία προσπαθούν κάποιοι να σε κάνουν να νιώθεις παρείσακτος, ενώ παλεύεις για το κόμμα στο οποίο οι ίδιοι λένε ότι ανήκουν. Να γίνεσαι ο σάκος του μποξ και να δέχεσαι χτυπήματα που θα έπρεπε να δεχθούν αυτοί.
Γι’ αυτό το λόγο όμως ο απλός νεοδημοκράτης τον φωνάζει με το μικρό του όνομα. Πόσοι πολιτικοί το έχουν καταφέρει αυτό;
Θα πρέπει να είναι μεγάλη η οδύνη, να είσαι ο Άδωνις, ενώ κάποιοι θα ήθελαν να είσαι απλά ο Γεωργιάδης.
(Στο παρελθόν έχω γράψει λίβελους εναντίον του Άδωνι Γεωργιάδη. Ήταν η εποχή που εστίαζα στον τόνο της φωνής του και όχι σε αυτά που έλεγε και -κυρίως - σε αυτά που έκανε. Με το παρόν, θέλω να ζητήσω συγγνώμη.)
*Ο Ηλίας Ψυχογιός έχει σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Ελλάδα και Τεχνολογίες Διαδικτύου στη Σκωτία. Έχει εργαστεί σε πολυεθνικές εταιρείες του τουρισμού και την πληροφορικής. Επικοινωνήστε μαζί του στο https://twitter.com/psichogioselias
http://www.liberal.gr/arthro/190605/apopsi/arthra/i-oduni-na-eisai-o-adonis.html