[Πάντως εγώ σας τα λεγα από πέρσι όταν οι ΣΥΡΙΖΑίοι κι τα ελληνικά ΜΜΕ τον αποθέωναν... ο άνθρωπος είναι καραγκιόζης]
«Αγιος Μάρτιν: η δίψα της εξουσίας του υποψηφίου Σουλτς». Εσταζε εγκώμια το εξώφυλλο του Spiegel της 28ης Ιανουαρίου 2017, το οποίο αναπαριστούσε τον Μάρτιν Σουλτς, νικητή, με φωτοστέφανο αγίου, μόλις εκλεγέντα επικεφαλής του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος (SPD), με το 100% των ψήφων.
Τότε, ο Σουλτς εμφανιζόταν ως ο πολιτικός που ήταν έτοιμος να εκδιώξει την Ανγκελα Μέρκελ από την καγκελαρία. Ολα αυτά πριν από έναν χρόνο, δηλαδή, στην πολιτική, έναν αιώνα, μια αιωνιότητα.
Από τότε, ο Μάρτιν Σουλτς έχει υποστεί τα πάνδεινα. Πρώτο, το ιστορικά χαμηλό ποσοστό του SPD στις βουλευτικές του περασμένου Σεπτεμβρίου (20,5 %). Και τα προβλήματα συνεχίζονται, αφού οι δημοσκοπήσεις δίνουν πλέον το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα λιγότερο από 2 μονάδες μπροστά από την ακροδεξιά.
Εγκαταλείποντας την θέση του προέδρου το βράδυ της Τρίτης, 13 Φεβρουαρίου 2018, ο Σουλτς αναγνώρισε την ήττα του. «Γνώρισα απίστευτα άνω και κάτω σε αυτή τη θέση», δήλωσε, με συντετριμμένο ύφος, στα κεντρικά του SPD, στο Βερολίνο. Οι πρόσφατες αναταραχές στο εσωτερικό του κόμματος του «έσπασαν τα έντερα».
Πράγματι, ο Σουλτς αντιμετώπισε ισχυρή αντιπολίτευση στο εσωτερικό του κόμματός του, επειδή άλλαξε γνώμη δύο φορές: τον περασμένο Σεπτέμβριο είχε απορρίψει το ενδεχόμενο μεγάλου συνασπισμού με την Μέρκελ. Δύο μήνες αργότερα άλλαξε γνώμη και είπε «ναι» στον μεγάλο συνασπισμό, πράγμα που οι οπαδοί του PSD δεν του συγχώρησαν. Τότε διαβεβαίωσε και πάλι ότι θα πει «όχι» και ότι αρνείται να γίνει υπουργός της Μέρκελ. Την τελευταία εβδομάδα άλλαξε πάλι γνώμη και πήρε το υπουργείο Εξωτερικών. Το SPD διαμαρτυρήθηκε, ο Σουλτς παραιτήθηκε πριν καν αναλάβει. Τέλος της ιστορίας. Με όλα αυτά τα μπρος πίσω, κούρασε και απογοήτευσε το κόμμα του.
Τι ίχνη αφήνει ο Μάρτιν Σουλτς στο SPD; Πιθανόν, την φιλοευρωπαϊκή του κατεύθυνση, αν και δεν είναι σίγουρο. «Αναρωτιέμαι αν το SPD θα επιμείνει στο ευρωπαϊκό όραμα του Σουλτς. Δεν είναι βέβαιο», δήλωσε ο Leopold Traugott, πολιτικός αναλυτής στο think tank Open Europe.
Μετά την αποχώρηση του Σουλτς, μεταβατικός πρόεδρος θα είναι ο δήμαρχος του Αμβούργου, Ολαφ Σολτς, επόμενος υπουργός Οικονομικών της Ανγκελα Μέρκελ. Παράλληλα, ο Σουλτς, με κοινή απόφαση του πολιτικού συμβουλίου του SPD, έδωσε το δαχτυλίδι της διαδοχής στην Αντρέα Νάλες. Θα γίνει πρόεδρος, αν το κόμμα κατορθώσει να συμφωνήσει.
Κι αυτό διότι η Νάλες θα αντιμετωπίσει μια υποψήφια-έκπληξη: την Σιμόν Λάνγκε, δήμαρχο του Φλέσμπουργκ, μιας μικρής πόλης στα βόρεια της Γερμανίας, η οποία έθεσε επίσης υποψηφιότητα για πρόεδρος του SPD. Η Λάνγκε, όπως και πολλοί άλλοι στο κόμμα, εκτιμά ότι δεν επιλέγουν οι αρχηγοί τους διαδόχους τους και ότι αυτό δεν είναι δημοκρατική διαδικασία.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η Νάλες δεν θα εκλεγεί στην ηγεσία του SPD, αλλά είναι ενδεικτικό του πόσο διχασμένο είναι το κόμμα. Πολλώ δε μάλλον που το κόμμα θα κληθεί στις 4 Μαρτίου, με τα 464 000 μέλη του, να αποφασίσει για τον μεγάλο συνασπισμό με το CDU-CSU της Μέρκελ.
Ως τότε, οι «αντι «GroKo» (μεγάλος συνασπισμός) θα έχουν όλο το χρόνο για να ακουστούν. «Είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς, αλλά τα μέλη του SPD θα ψηφίσουν υπέρ του μεγάλου συνασπισμού. Κυρίως, γιατί το κόμμα πέτυχε πολλές παραχωρήσεις εκ μέρους της Μέρκελ, όπως τα υπουργεία Οικονομικών και Εξωτερικών. Και παρότι οι προτάσεις-κλειδιά του SPD απορρίφθηκαν -όπως, για παράδειγμα, η μεταρρύθμιση του συστήματος υγείας και φορολογίας-, εντούτοις το σύμφωνο του μεγάλου συνασπισμού φέρει την σφραγίδα του. Αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο, το σκορ θα είναι θρίλερ», αναφέρει ο αναλυτής Leopold Traugott.