Ακόμα και στην εποχή του παντοδύναμου ΠΑΣΟΚ, τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου με ένα νεύμα του κατέβαζε χιλιάδες ανθρώπους στον δρόμο, υπήρχε η ανάγκη ενός καλού σκηνοθέτη.Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*
Του ανθρώπου που θα γεμίσει το πλάνο, που θα καθηλώσει με τις λήψεις του, που θα κάνει τα μαγικά του για να πείσει τους τηλεθεατές πως ο αρχηγός «πουλάει». Στις μέρες μας δεν είναι ανάγκη να είσαι Μπιρσίμ για να καταφέρεις να φτιάξεις ένα βίντεο που να μοιάζει ηγετικό. Αρκεί να συρράψεις μερικά ωραία πλάνα, να σβήσεις τις δηλώσεις που προηγήθηκαν αυτών και να «γράψεις» πάνω τους μερικά ωραία παχιά λόγια. Σαν αυτά που λέει ο Αλέξης Τσίπρας στο τελευταίο βίντεο που προπαγανδίζει το κυβερνητικό έργο. Σειρά αυτή τη φορά είχε το διεθνές προφίλ της χώρας.
Αξίζει να αναφερθούμε στους ηγέτες τους οποίους επέλεξε το πρωθυπουργικό επιτελείο για το τελικό μοντάζ. Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, Πιερ Μοσκοβισί, Ανχέλ Γκουρία και φυσικά Μπαράκ Ομπάμα, Βλαντιμίρ Πούτιν, Μανουέλ Μακρόν. Τους μισούς από αυτούς ο «παλιός» ΣΥΡΙΖΑ τους είχε καθυβρίσει ή έστω στοχοποιήσει ως τους οικονομικούς κατακτητές που ήθελαν να υποδουλώσουν τη χώρα και να αρπάξουν την εθνική κυριαρχία της. Οι άνθρωποι που έγραφαν τη «βίβλο του νεοφιλελευθερισμού» (Γκουρία), που πολιτεύονταν ως «εκβιαστές» (Γιούνκερ), που δεν θα μπορούσαν να τα βάλουν με τη Λεπέν (Μακρόν) έγιναν τώρα οι ηγέτες που σηματοδοτούν την επιστροφή της Ελλάδας στην κανονικότητα. Μαζί με τον Ελληνα πρωθυπουργό βεβαίως.
Είναι προφανές πως τα παλαιότερα πλάνα κόπηκαν. Εκείνα που έδειχναν τις συμμαχίες που ήθελε να χτίσει για τη χώρα η πρώτη φορά Αριστερά. Οπως τα ενσταντανέ με τους Podemos και τη συμμαχία του ευρωπαϊκού Νότου, αλλά και τους θερμούς εναγκαλισμούς και τα χαμόγελα με τους ηγέτες χωρών της Λατινικής Αμερικής από τον Μοράλες μέχρι τον Ορτέγκα. Τότε που τα κυβερνητικά non papers διαφήμιζαν την υποστήριξη του προέδρου του Ισημερινού, που έλεγε στον Ελληνα πρωθυπουργό: «Αλέξη, κρατάτε γερά, είσαι το στήριγμα στην Ευρώπη του προοδευτικού κόσμου της Λατινικής Αμερικής». Κρίμα που η μονταζιέρα δεν κράτησε ούτε ένα πλάνο… Και μια απορία: Το ότι δεν υπάρχει καμία γυναίκα αρχηγός κράτους, όπως π.χ. η Ανγκελα Μέρκελ, δεν είναι ένα χτύπημα στην ποσόστωση;
*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου