[Την άλλη άποψη "ούτε με τον ένα αλλά ούτε και με τους άλλους" θα 'πρεπε να την εκφράσει η ΝΔ αλλά ορισμένοι στην Αθήνα σκίζουν ακόμα τα ρούχα τους υπέρ Μπουτάρη παρότι πέρασαν τρεις μέρες... έτσι οι πολίτες που δεν είναι ούτε με Μπουτάρη ούτε με τους κάφρους φυσικά έμειναν πάλι χωρίς έκφραση... για να μην ερεθιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ και πει τους ΝΔίτες φασίστες... κάτι που τελικά δεν γλίτωσαν οι μπούφοι παρά το σκίσιμο των ρούχων]του Δημήτρη Γαλαμάτη
Ο Γιάννης Μπουτάρης στην πραγματικότητα δεν θέλει ποτέ η Θεσσαλονίκη να γίνει μια ανοιχτή, κοσμοπολίτικη, εξωστρεφής, ανεκτική και με ανοιχτούς ορίζοντες πόλη. Είναι οκτώ περίπου χρόνια δήμαρχος. Αν η πόλη παραμένει σε παρόμοιο περιβάλλον με αυτό πριν το 2010, τότε θα πρέπει πρωτίστως ο ίδιος να κάνει την αυτοκριτική του και να ομολογήσει την αποτυχία του. Αν κάτι έχει αλλάξει και φέρει τη δική του σφραγίδα, θα πρέπει να το αναδείξει και να το υπερασπιστεί. Δεν συμβαίνει ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Επιλογή του είναι να πλανάται η μομφή της κλειστοφοβικής, μισαλλόδοξης, εσωστρεφούς και σκοταδιστικής πόλης, ανεξάρτητα αν αυτό συμβαίνει στην πραγματικότητα ή όχι, γιατί έτσι δικαιολογεί τη δική του παρουσία στα τοπικά δημόσια πράγματα. Αυτή η στάμπα αποτελεί το βασικό λόγο της πολιτικής του ύπαρξης, το πολιτικό του οξυγόνο. Γι αυτό και δεν θα κάνει τίποτα στην πραγματικότητα για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, αλλά ακόμη κι αν έχει επισυμβεί, θα κάνει το παν ώστε η πόλη να πορεύεται στιγματισμένη κι αυτός να παριστάνει διαρκώς τον… πολεμιστή του φωτός. Στο βηματισμό του αυτό έχει συνοδοιπόρους κάποιους, που συνειδητά υποστηρίζουν αυτή τη φτηνή, αλλά επικίνδυνη προπαγάνδα, αλλά και πολλούς άλλους, καλοπροαίρετους συνδημότες μας, που στα αλήθεια επιζητούν με την ψυχή τους τη Θεσσαλονίκη, όπως αυτή κατοχυρώθηκε στο παγκόσμιο στερέωμα, σε όλη την ιστορική της διαδρομή: φιλόξενο σταυροδρόμι πολιτισμών, θρησκειών και εθνικοτήτων. Έχει όμως και πολλούς άλλους ακούσιους… συμμάχους , κυρίως από τη δημόσια σφαίρα, που για άγνωστους λόγους, δεν μπαίνουν μπροστά, δεν αναδεικνύουν αυτές τις πανανθρώπινες αξίες ως κύρια χαρακτηριστικά αυτής της πόλης, δεν υπογραμμίζουν την επικράτησή τους ως δικό τους μέλημα και πολιτικό τους στόχο, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στο Δήμαρχο να περνά το μήνυμα του ανθρώπου που δίνει ένα μοναχικό αγώνα..
Ακολουθώντας πιστά αυτή τη στρατηγική και με αφορμή το προχθεσινό καταδικαστέο και απαράδεκτο συμβάν, ξεκίνησε μια προσπάθεια νέου διχασμού της πόλης, όπου από τη μια μεριά το φως, το άρωμα, η λάμψη, η δημοκρατία και η ελευθερία αποδίδονται στο πρόσωπο του Γιάννη Μπουτάρη, που αυθαίρετα υποδεικνύεται ως γνήσιος εκπρόσωπός τους και από την άλλη το σκοτάδι, το μίσος, ο φασισμός και ο ρατσισμός, με υποδειγματική μαεστρία, δεν προσωποποιούνται, αλλά… τσουβαλιάζονται και αποδίδονται στο πλήθος των φανατικών, που προκάλεσαν το εμετικό προχθεσινό συμβάν. Από χθες κάποιοι, κάνοντας μάλλον πως δεν αντιλαμβάνονται τους κινδύνους, απλώνουν το δηλητηριώδες, αλλά και στυγνά υστερόβουλο, δίλλημα στην πόλη: ή είσαι με το Μπουτάρη που εκφράζει το φως ή με τους άγνωστους, ανώνυμους τραμπούκους του Λευκού Πύργου που εκφράζουν το έρεβος.
Το γεγονός ότι οι συγκεντρώσεις που ετοιμάζονται αυτές τις μέρες, δεν γίνονται τόσο για να βροντοφωνάξουν οι πολίτες για τη δημοκρατία, την ελευθερία και την αλληλεγγύη, ούτε για να ζητήσουν την παραδειγματική τιμωρία όλων όσων συμμετείχαν στις προχθεσινές ή σε παρόμοιες (χθες, σήμερα, αύριο) ασχήμιες, αλλά και των ηθικών τους αυτουργών και να καταδικάσουν το φασισμό, τη μισαλλοδοξία και τη βία, αλλά διοργανώνονται κυρίως ως συγκεντρώσεις συμπαράστασης και στήριξης του Γιάννη Μπουτάρη(!!) ίσως να αποδεικνύει το αληθές του παραπάνω ισχυρισμού.