Δεν είναι εύκολο να επιτραπεί στους Ελληνες του εξωτερικού να ψηφίζουν στον τόπο διαμονής τους. Οι δυσκολίες είναι «οικονομικοτεχνικοδιοικητικές». Ετσι τις όρισε –κινδυνεύοντας να πνιγεί από τον βερμπαλισμό της υπεκφυγής του– ο υπουργός Επικρατείας για τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου.Αξίζει να δει κανείς στη λεπτομέρειά τους αυτές τις «δυσκολίες». Πρέπει, λέει ο Βερναρδάκης, να διαχωρίσουμε τους Ελληνες του εξωτερικού από τους ομογενείς – αυτούς που έφυγαν μετά το 2009 από εκείνους που είναι τρίτης και τέταρτης γενιάς. Εύκολο: Δικαίωμα ψήφου θα έχουν μόνον όσοι είναι ήδη εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους. Αλλες δυσκολίες; Πού θα βρεθούν χρήματα για να σταλούν δικαστικοί αντιπρόσωποι; Επίσης, εύκολο: Καθήκοντα δικαστικού αντιπροσώπου θα ασκούν οι προξενικοί υπάλληλοι. Σε ποια περιφέρεια θα ψηφίζουν οι ομογενείς; Θα υπάρχουν μόνο ψηφοδέλτια Επικρατείας· η ψήφος θα προσμετράται στο πανελλαδικό ποσοστό των κομμάτων.
Οχι, ο Βερναρδάκης δεν χρειάζεται να ταλαιπωρηθεί. Για τους «οικονομικοτεχνικοδιοικητικούς» γρίφους που επικαλείται έχουν ήδη βρεθεί λύσεις. Εχουν βρεθεί μάλιστα προτού καν η Ν.Δ. καταθέσει και ξανακαταθέσει την πρότασή της. Οταν ο Νίκος Βούτσης ανέλαβε το υπουργείο Εσωτερικών, τον Ιανουάριο του 2015, έλαβε από τον απερχόμενο γενικό γραμματέα, Αγγελο Συρίγο, δύο φακέλους με δύο έτοιμα νομοσχέδια. Το ένα ήταν για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έλεγε χθες ότι η κατάτμηση της Β΄ Αθηνών αποτελεί «αναγκαία θεσμική τομή». Αλήθεια, όμως· αν έπρεπε κάποιος να ιεραρχήσει τις δύο θεσμικές εκκρεμότητες, ποια θα ήταν πιο επείγουσα: Να διασπαστεί μια αχανής εκλογική αγορά που εκθέτει τους υποψηφίους σε εκμαυλιστικές επιρροές; Ή να αποκατασταθεί η ισότητα στην άσκηση του δικαιώματος ψήφου για τουλάχιστον μισό εκατομμύριο Ελληνες – για εκείνους που πρέπει να δαπανήσουν ένα με ενάμιση βασικό μισθό προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση σε κάλπη;
Η κυβέρνηση ιεραρχεί τις προτεραιότητες με τα δοκιμασμένα της κριτήρια. Με την επιχείρηση «Β΄ Αθηνών» υπολόγιζε πάλι να μπερδέψει τη Ν.Δ. Εκεί εκλέγονται περίοπτες κεφαλές, που έχουν «στρωμένους» μηχανισμούς. Υποτίθεται ότι δεν θα ήθελαν να πολιτευθούν ξαφνικά σε μικρές περιφέρειες, που είναι εξ ορισμού πιο εύκολα προσπελάσιμες από νέους, όχι εύπορους, ανταγωνιστές. Ομως τέτοιες αγωνίες δεν είναι εύκολο να βραχυκυκλώσουν ένα κόμμα που προηγείται με 10 μονάδες στις δημοσκοπήσεις.
Το κριτήριο για την άρνηση της ψήφου στους ομογενείς είναι πολύ διαυγέστερο. Είναι παραλλαγή του διαβόητου «οι ψηφοφόροι μας δεν έχουν καταθέσεις στις τράπεζες». Οι ψηφοφόροι που είχαν τα εφόδια να κυνηγήσουν την τύχη τους εκτός συνόρων μάλλον είναι ασύμβατοι με τις προδιαγραφές της αριστοφοβικής καρανικοκρατίας. Γιατί, δηλαδή, να τους αφήσει να ψηφίσουν ο Βερναρδάκης;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗΣ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ