Ασκώντας σκληρή κριτική στον Γιάννη Μπουτάρη ο πρώην πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου και άλλοτε στενός συνεργάτης του δημάρχου Θεσσαλονίκης, Παναγιώτης Αβραμόπουλος, ανακοίνωσε σήμερα την αποχώρησή του από το σχήμα της διοίκησης.Ο εκ των ιδρυτών της “Πρωτοβουλίας” της παράταξης του Γιάννη Μπουτάρη, που έχει έρθει σε ρήξη με το δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Γιάννη Μπουτάρη, εδώ και αρκετό καιρό, ασκώντας πολλές φορές σκληρή κριτική στη διοίκηση του δήμου, εξηγεί τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή την απόφαση.
Ο κ. Αβραμόπουλος, δηλώνει "περήφανος" για όσα πέτυχε η "Πρωτοβουλία" μόνο την πρώτη τετραετία, ενώ κάνει αναφορά στο πως ξεκίνησε η προσπάθεια για αλλαγή στα αυτοδιοικητικά θέματα της πόλης, μαζί με τους Γιάννη Μπουτάρη και Ανδρέα Κουράκη.
«Δεκατρία χρόνια μετά, η προφανής σταδιακή απομάκρυνση από τις αρχές της "Πρωτοβουλίας", οι νέες προτεραιότητες και οι διαφορετικοί προσανατολισμοί του Γιάννη Μπουτάρη έχουν καταστήσει τις προγραμματικές δεσμεύσεις της παράταξης γραφικές ιστορίες από το παρελθόν μιας χαμένης οραματικής αθωότητας», τονίζει χαρακτηριστικά σε γραπτή του δήλωση.
Ασκεί προσωπική επίθεση στον κ.Μπουτάρη, λέγοντας πως "παρά το επικοινωνιακό προκάλυμμα αποδείχτηκε κατώτερος των προσδοκιών και των περιστάσεων" και πως "είναι εγκλωβισμένος στο ασφυκτικά στενό σύστημα εξουσίας που οι ανασφάλειες του τον οδήγησαν να δημιουργήσει γύρω του".
Χαρακτηρίζει τον δήμαρχο "ασυνεπή στις δεσμεύσεις του", "διχαστικό στο λόγο" και "αδιάφορο για ζητήματα της πόλης". Ο κ.Αβραμόπουλος, προσθέτει πως ο Γιάννης Μπουτάρης "έχει επιλέξει τον εμμονικό και μοναχικό του δρόμου και έχει πάψει προ πολλού να ασχολείται με την πόλη", ενώ καταλήγει πως η απόφαση του για αποχώρηση είναι "επιβεβλημένη, ακόμη κι αν αυτή σημαίνει ότι εγκαταλείπω το "αυτοδιοικητικό παιδί" μου".
"Ο Γιάννης Μπουτάρης, παρά το επικοινωνιακό προκάλυμμα, αποδείχτηκε κατώτερος των προσδοκιών και των περιστάσεων. Τα περιθώρια για να αναστραφεί η δυσμενής κατάσταση και η αρνητική πορεία είναι ελάχιστα. Κατέβαλα πολλές προσπάθειες, με προσωπικές παρεμβάσεις προς τον ίδιο τον Γιάννη Μπουτάρη και δημόσιες και ανοιχτές τοποθετήσεις μου, για να ξαναπιάσουμε το νήμα που χάναμε. Χωρίς αποτέλεσμα. Αποκομμένος από την πόλη, τις αγωνίες και τα καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων της, ο Γιάννης Μπουτάρης είναι εγκλωβισμένος στο ασφυκτικά στενό σύστημα εξουσίας που οι ανασφάλειές του τον οδήγησαν να δημιουργήσει γύρω του", αναφέρει μεταξύ άλλων στη δήλωση του ο κ. Αβραμόπουλος
Αναλυτικά η δήλωση του Παναγιώτη Αβραμόπουλου:
«Το στίγμα της διοίκησης Μπουτάρη έχει πλέον υποστεί βίαιη και μη αναστρέψιμη μετατόπιση από το προγραμματικό και αξιακό πλαίσιο της -πρωτοπόρας για τους καιρούς και τα δεδομένα- παράταξης που ιδρύσαμε τέτοιες μέρες το 2005. Ο Ανδρέας Κουράκης, ο Γιάννης Μπουτάρης και εγώ βάλαμε τότε τα θεμέλια ενός ανατρεπτικού και ελπιδοφόρου αυτοδιοικητικού εγχειρήματος με όρους ισοτιμίας και αμοιβαίου μεταξύ μας σεβασμού. Ήρθαμε σε ρήξη με τις ισχυρές κομματικές δυνάμεις της εποχής και τα αυτοδιοικητικά κατεστημένα της Θεσσαλονίκης.
Εμπνεύσαμε ανθρώπους της πόλης από ένα ευρύ κοινωνικό και πολιτικό φάσμα. Δραστήριες και παρεμβατικές ομάδες και ενώσεις πολιτών συστρατεύτηκαν και εμπλούτισαν με τη συμμετοχή τους το εγχείρημα αυτό. Πλαισίωσαν με όραμα, προσδοκίες και ορμή μια συλλογική προσπάθεια η οποία είχε ως στόχο την ανατροπή του βαθιά συντηρητικού καθεστώτος εκείνης της περιόδου που είχε απλώσει ρίζες στη Θεσσαλονίκη. Κατά την πρώτη, κυρίως, τετραετία της θητείας αυτής της διοίκησης έγιναν σημαντικά πράγματα σε αρκετούς τομείς.
Είμαι περήφανος για αυτά. Δεν υποτιμώ, επίσης, όσες προσπάθειες γίνονται για να «ανοίξει» η Θεσσαλονίκη και να αποτελέσει τουριστικό προορισμό.
Όμως, δεκατρία χρόνια μετά, η προφανής σταδιακή απομάκρυνση από τις αρχές της Πρωτοβουλίας, οι νέες προτεραιότητες και οι διαφορετικοί προσανατολισμοί του Γιάννη Μπουτάρη έχουν καταστήσει τις προγραμματικές δεσμεύσεις της παράταξης γραφικές ιστορίες από το παρελθόν μιας χαμένης οραματικής αθωότητας.
Η διοικητική αναποτελεσματικότητα αλλά και οι πρακτικές εξουσίας που φέρουν το στίγμα των δικών του επιλογών έχουν οδηγήσει στη διάρρηξη των δεσμών μας με την κοινωνία και τους ανθρώπους που μας εμπιστεύτηκαν, μας στήριξαν και μας οδήγησαν στη διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης.
«Ο Γιάννης Μπουτάρης, παρά το επικοινωνιακό προκάλυμμα, αποδείχτηκε κατώτερος των προσδοκιών και των περιστάσεων»
Η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά και μόνο στον ίδιο. Ο Γιάννης Μπουτάρης, παρά το επικοινωνιακό προκάλυμμα, αποδείχτηκε κατώτερος των προσδοκιών και των περιστάσεων. Τα περιθώρια για να αναστραφεί η δυσμενής κατάσταση και η αρνητική πορεία είναι ελάχιστα.
Κατέβαλα πολλές προσπάθειες, με προσωπικές παρεμβάσεις προς τον ίδιο τον Γιάννη Μπουτάρη και δημόσιες και ανοιχτές τοποθετήσεις μου, για να ξαναπιάσουμε το νήμα που χάναμε. Χωρίς αποτέλεσμα.
Αποκομμένος από την πόλη, τις αγωνίες και τα καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων της, ο Γιάννης Μπουτάρης είναι εγκλωβισμένος στο ασφυκτικά στενό σύστημα εξουσίας που οι ανασφάλειές του τον οδήγησαν να δημιουργήσει γύρω του.
Ασυνεπής στις δεσμεύσεις του, διχαστικός στο λόγο και στις πρακτικές του, αδιάφορος για τα ουσιαστικά ζητήματα που αφορούν την πόλη και αναποτελεσματικός στο έργο του, υπονομεύει, δυστυχώς, το μέλλον της Θεσσαλονίκης. Δημιουργεί τους όρους να αποτελέσει η Πρωτοβουλία μια «προοδευτική παρένθεση».
«Ο Γιάννης Μπουτάρης είναι εγκλωβισμένος στο ασφυκτικά στενό σύστημα εξουσίας που οι ανασφάλειές του τον οδήγησαν να δημιουργήσει γύρω του»
Να αποκτήσουν και πάλι αναφορά στην κοινωνία και να ανακτήσουν τη χαμένη τους ισχύ βαθειά συντηρητικές δυνάμεις. Είναι προφανές ότι ο Γιάννης Μπουτάρης κουράστηκε και κούρασε. Έχει επιλέξει τον εμμονικό και μοναχικό του δρόμο και έχει πάψει προ πολλού να ασχολείται με την πόλη και να ακούει ό,τι τον ενοχλεί. Δεν επιθυμώ να νομιμοποιώ, έστω και με την κριτική μου στάση, διοικητικές πρακτικές και συμπεριφορές τις οποίες, με προσωπικό κόστος, αγωνίστηκα να ανατρέψω. Θεωρώ αξιοπρεπή και επιβεβλημένη πολιτική στάση την αποχώρησή μου -ακόμη και αν αυτή σημαίνει ότι εγκαταλείπω το «αυτοδιοικητικό παιδί» μου. Έχει γίνει αγνώριστο στη μεταλλαγμένη του εκδοχή.
Είμαι βέβαιος ότι οι περισσότεροι από τους συναδέλφους μου συμμερίζονται τους προβληματισμούς μου. Οφείλω, όμως, πρωτίστως να σεβαστώ όλους τους ανθρώπους που ανιδιοτελώς με τιμούν επί χρόνια με την εμπιστοσύνη τους».