Οι δύο συγκεντρώσεις θα γίνουν στα Χαυτεία, στην Αθήνα, και στην Καμάρα, στη ΘεσσαλονίκηΚάλεσμα σε απεργία για την Πέμπτη απευθύνει ο Ρουβίκωνας με ανάρτησή του σε ιστοσελίδα αντεξουσιαστικού χώρου.
Στο κείμενό της η αναρχικύ συλλογικότητα χαρακτήριζει «ψοφίμια» την ΓΣΕΕ τους οποίους επικρίνει γιατί δεν έχει προκηρυχτεί «μια γενική απεργία διαρκείας».
Ο Ρουβίκωνας καλεί σε δύο συγκεντρώσεις και πορείες στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και σε μικροφωνική συγκέντρωση στο Ηράκλειο.
Το πλήρες κείμενο έχει ως εξής:
Αν υπάρχει ένα πράγμα που ανάγλυφα δείχνει την κατάσταση της εργατικής τάξης στην Ελλάδα είναι το (σχεδόν αστείο) γεγονός ότι ο μόνος φορέας που μπορεί να καλέσει μια γενική απεργία είναι τα ψοφίμια της ΓΣΕΕ.
Οι εργαζόμενοι στην πραγματικότητα βρεθήκαμε άοπλοι και ανέτοιμοι στην μεγαλύτερη επίθεση της άρχουσας τάξης μετά τον πόλεμο: την δεκαετία της κρίσης και των μνημονίων. Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ ο κοινωνικός αναβρασμός, ειδικά ανάμεσα στο 2010-2012 έφτασε στο ζενίθ, σε επίπεδο εργατικών αγώνων η κατάσταση έμεινε παράλογα υποτονική. Αν κάτι έλειψε ήταν ο μαχητικός εκείνος συνδικαλισμός που παράλληλα με τις κοινωνικές μάχες του πεζοδρομίου και των πλατειών θα έμπηγε το μαχαίρι στην καρδιά της αστικής τάξης: στα συμφέροντα της. Ποιος να το πίστευε ότι απέναντι σε μια τέτοια επίθεση τόσων ετών, με τα εργατικά δικαιώματα να εξαφανίζονται δεν θα είχε προκηρυχτεί μια γενική απεργία διαρκείας που θα παρέλυε την χώρα και θα έδινε το μοναδικό χτύπημα που θα έκανε ελληνικό κράτος και διεθνή παράγοντα να ανατριχιάσουν: το σταμάτημα της οικονομικής μηχανής του καπιταλισμού.
Έχουμε ήδη μπει στην μεταμνημονιακή περίοδο. Η κρίση έχει τελειώσει. Όχι γιατί επέστρεψαν τα χαμένα δικαιώματα ή γιατί έρχεται κάποια νεφελώδη ανάπτυξη. Αλλά γιατί μνημόνια και κρίση είναι πλέον κανονικότητα, είναι το παρόν και το μέλλον μας όσο παραμένουμε "αποκεφαλισμένα κοτόπουλα" στις ορέξεις των αφεντικών και των κρατικών ελίτ, ντόπιων και διεθνών.
Αν θέλουμε να δούμε τι σημαίνει αυτή η νέα κανονικότητα δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε στον πάτο του βαρελιού. Και πριν την κρίση οι νεολαίοι, κάποιοι ανειδίκευτοι και πάνω από όλους οι μετανάστες βίωναν τον εργασιακό μεσαίωνα σε μικρά και μεγάλα αφεντικά. Σε αυτή τη συνθήκη είναι σήμερα το μεγαλύτερο μέρος των μισθωτών ακόμα και στα πάλαι ποτέ "προνομιακά" πεδία των μεγάλων ή/και διεθνών αφεντικών του τομέα των υπηρεσιών και της λιανικής. Διεθνείς κολοσσοί, όχι κάποια "πεταμένη" αποθήκη σε μια φτωχογειτονιά, έχουν κάνει καθεστώς τον νέο εργασιακό μεσαίωνα.
Ας πούμε η Media Markt , η γερμανική πολυεθνική αλυσίδα, η μεγαλύτερη εταιρεία λιανικής πώλησης ηλεκτρονικών ειδών Ευρώπη και η δεύτερη μεγαλύτερη στον κόσμο μόνο τα τελευταίο 1 χρόνο έχει αποκαλυφθεί ότι:
Απολύει και προσλαμβάνει κόσμο διαρκώς για να εξασφαλίζει τις μικρότερες εργοδοτικές υποχρεώσεις και μισθούς ενώ παράλληλα συντηρεί ένα κλίμα απειλής και τρομοκρατίας για τους εργαζόμενους.
Προσπαθεί να επιβάλλει νέες συμβάσεις με χαμηλότερους μισθούς
Προσπαθεί να επιβάλει την Κυριακάτικη εργασία
Προσπαθεί να επιβάλει σπαστά και αυθαίρετα ωράρια αφήνοντας εναλλακτική την μερική απασχόληση
Απειλεί με απολύσεις όσους δεν δέχονται τις νέες συμβάσεις
Αν αυτά λοιπόν γίνονται στο Media Markt φανταζόμαστε, όσοι/ες δεν το ξέρουμε από πρώτο χέρι, τι γίνεται πλέον σε αυτή την "πεταμένη" αποθήκη που λέγαμε; Ότι γίνεται σε αυτή τώρα θα γίνει και πάλι στα Media Markt μετά από λίγα χρόνια σε αυτή την βύθιση στην μεταμνημονιακή κανονικότητα. Αλλά και η αποθήκη και το media Markt έχουν ένα κοινό ακόμα. Και αφορά τους εργαζόμενους. Πουθενά οι εργαζόμενοι δεν είναι μαζικά συνδικαλισμένοι. Πουθενά οι εργαζόμενοι δεν συναντιούνται για να αποφασίσουν από κοινού πως θα χρησιμοποιήσουν το πιο μεγάλο και προσιτό τους όπλο για να αμυνθούν: την ίδια την εργασία.
Η απουσία ενός μαζικού, μαχητικού, αυτοοργανωμένου συνδικαλισμού είναι ίσως η μεγαλύτερη αδυναμία της κοινωνικής βάσης σήμερα.
Η αρχή της απάντησης σε αυτό το πρόβλημα έχει ξεκινήσει να δίνεται. Οργανωμένα από τους ίδιους τους εργαζόμενους σωματεία , αυτόνομες συνελεύσεις εργαζομένων σε διάφορους κλάδους αλλά και ανέργων άντεξαν στον χρόνο και αυξάνονται.
Στις 1 Νοέμβρη λοιπόν μια πρωτοβουλία οκτώ σωματίων βάσης καλεί διακλαδική και «από τα κάτω» απεργία, ενώ πλήθος άλλων σωματείων και εργατικών συνελεύσεων στήριξε και θα συμμετέχει σε αυτήν. Με αιτήματα που ανταποκρίνονται στα πραγματικά προβλήματα και στις ανάγκες μας καλούμαστε να δώσουμε μια πρώτη μικρή αλλά ελπιδοφόρα μάχη.
Καλούμε κάθε εργαζόμενο/η και άνεργο/η να στηρίξει με την παρουσία του τις κινητοποιήσεις και τα μπλοκ των σωματείων βάσης.
Στην Αθήνα: Απεργιακή συγκέντρωση και πορεία, Χαυτεία, 12:00.
Στην Θεσσαλονίκη: Απεργιακή συγκέντρωση και πορεία, Καμάρα, 12:00.
Στο Ηράκλειο: Μικροφωνική συγκέντρωση, Λιοντάρια, 18:00.
Αναρχική Συλλογικότητα Ρουβίκωνας