Ο Πολάκης είχε πει ότι «Θα κερδίσουμε τις εκλογές αν βάλουμε κάποιους φυλακή». Ερμηνεύτηκε ότι αφορούσε πολιτικούς αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά οι στόχοι μπορεί να είναι περισσότεροι. Ο Ριχάρδος ήταν ιδανικός. Επικοινωνιακά δεν είχε στον ήλιο μοίρα. Ηταν ο μαυραγορίτης της κρίσης. Τον μισούσαν οι φτωχοί επειδή ήταν ο μαυραγορίτης της κρίσης που του ακουμπούσαν την βέρα και την χρυσή καδένα του παιδιού. Οι «αποπάνω» τον απέρριπταν επειδή ζούσε σε ένα κιτς «παλάτι», φορούσε μεταξωτή ρόμπα για να φωτογραφηθεί και μόστραρε επίχρυση σαμπανιέρα.
Το πόσο πολιτική, πόσο «λαϊκή δικαιοσύνη», ήταν η δίωξη εναντίον του Ριχάρδου φαίνεται από το ότι ο Τσίπρας τον ανέφερε στην Βουλή πριν περάσει 48ωρο από την σύλληψη του. Το πόσο πρόχειρα στοιχοιοθετήθηκε η υπόθεση φάνηκε από την αίτηση της ανακρίτριας για αποφυλάκιση του. Προχειρότητα που είχε φανεί και στην υπόθεση της Novartis που θα έστελνε τους πολιτικούς αντιπάλους στην φυλακή αλλά κατέληξε σε φιάσκο.
Το συμπέρασμα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να στήσει υποθέσεις μόνο σε πραγματικές συνθήκες λαϊκής δικαιοσύνης. Σε αυτή που αναφερόταν ο Πολάκης.
Ολα τα προηγούμενα δεν κάνουν συμπαθέστερο τον Ριχάρδο. Αλλά στις ελεύθερες κοινωνίες ισχύει φράση του Αντλάι Στίβενσον
