Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της Μεταπολίτευσης, αυτό της νέας σύμβασης για το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» – ιδιαίτερα ο τρόπος με τον οποίο αυτή καταρτίσθηκε.Το σκάνδαλο, σύμφωνα με τις καταγγελίες, έγινε σε δύο φάσεις. Το πρώτο στάδιο αφορά την υπό κοστολόγηση του δικαιώματος παράτασης της σύμβασης από την κυβέρνηση, κατά τουλάχιστον 630 εκατ. ευρώ, ενώ το δεύτερο στάδιο έχει σχέση με το πολύ σημαντικό περιουσιακό στοιχείο της δημόσιας περιουσίας. Το οποίο πουλήθηκε χωρίς να γίνει γνωστό, ιδιαίτερα στους βουλευτές, που την ψήφισαν, πόσο πραγματικά έπρεπε να είναι το τίμημα της 20ετούς αυτής παραχώρησης.
Ευθύνες αποδίδονται σε πέντε υπουργούς, μέλη της Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων (Τσακαλώτος, Σταθάκης, Σπίρτζης, Αχτσιόγλου, Παπαδημητρίου) που υπέγραφαν και δημοσίευαν στο ΦΕΚ (Β΄ 3294, 261/13.09.2017) ότι, για την παράταση της συνεκμετάλλευσης, το αντίτιμο ήταν 483 εκατ. ευρώ. Οι ίδιοι υπουργοί, μετά από μόλις έναν χρόνο, αποδέχονται νέα τιμή σχεδόν 2,3 φορές μεγαλύτερη, ύψους 1,115 δισ. ευρώ μετά από εντολή της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού της ΕΕ, στην οποία ήταν υποχρεωμένοι να αποστείλουν για έλεγχο και έγκριση την απόφασή τους.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης εγκαλούν ειδικότερα τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο, «επειδή αρνήθηκε να καταθέσει όσα έγγραφα του ζητήθηκαν και «κυρίως την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με την οποία εγκρίθηκε η νέα τιμή του 1,115 δισ. ευρώ ως “αγοραία” (“market price”) όσο και όλες τις υπόλοιπες εισηγήσεις κι εμπειρογνωμοσύνες που εισηγούνται την παλιά και τη νέα αυτή τιμή».
Εάν πρόκειται πράγματι περί τεράστιας βλάβης του Δημοσίου, δεν θα έπρεπε να υπάρξει δικαστική παρέμβαση; Ρωτάμε.
Κ. Σ.
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο Spy News της εφημερίδας Παρασκήνιο