Πέτρος Κόκκαλης: Από τα Panama Papers στις Βρυξέλλες

Ενώ εξελίσσεται έρευνα της Οικονομικής Εισαγγελίας σε βάρος της οικογένειας Κόκκαλη, ο Πέτρος, γιος του Σωκράτη, προτείνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ για ευρωβουλευτής

Ερευνα στους λογαριασμούς της οικογένειας Κόκκαλη πραγματοποιούν η Εισαγγελία ∆ιαφθοράς και η Οικονομική Εισαγγελία, με αφορμή τον εντοπισμό της στα Panama Papers. Η οικογένεια Κόκκαλη αναφέρεται μεταξύ των 20 προσώπων και εταιρειών που έχουν χαρτογραφηθεί στις λίστες που ερευνούν οι ελληνικές ελεγκτικές Αρχές, διότι είτε έχουν στο όνομά τους off shore εταιρείες είτε καταθέσεις σε ελβετικές τράπεζες αλλά και σε φορολογικούς παραδείσους.

Το 2016, η οικογένεια Κόκκαλη και συγκεκριμένα ο Σωκράτης Κόκκαλης, η σύζυγός του, Ελένη, και οι γιοι, Πέτρος και Κωνσταντίνος, εντοπίστηκαν στη λίστα των Panama Papers να κατέχουν ένα ευρύ πλέγμα εταιρειών, ορισμένες από τις οποίες είχαν σχέση με την τράπεζα UBS και ειδικότερα με την εταιρεία UBS Financial Services Inc. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ∆ιεθνούς Ομοσπονδίας Ερευνητικών ∆ημοσιογράφων (ICIJ), που αποκάλυψαν τα Panama Papers, ο μεγαλοεπιχειρηματίας Σωκράτης Κόκκαλης κατέχει από το 2014 την off shore Upton International Group S.A. Η συγκεκριμένη εταιρεία φαίνεται να σχετίζεται με τη UBS AG, ενώ μέτοχοί της είναι επίσης οι Κωνσταντίνος και Ελένη Κόκκαλη. Η κυρία Ελένη Κόκκαλη, εκτός από το μερίδιο στην Upton, εμφανίζεται επίσης να έχει μερίδιο στην εταιρεία Devaud Consultants Corp. Ο υιός Πέτρος Κόκκαλης κατέχει την off shore Childsen Capital S.A., με έδρα τον Παναμά. Τέλος, ο Κωνσταντίνος Κόκκαλης εμφανίζεται να κατέχει την εταιρεία Kerry Resources Inc.

ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ

Αίσθηση προκαλεί μία ακόμα εταιρεία, η ΒΙΤ8 Limited, με έδρα τη Μάλτα, της οποίας μερίδιο φαίνεται να έχει και η Intralot Global Holdings B.V., με έδρα την Ολλανδία. Η ίδια εταιρεία σχετίζεται επίσης με άλλα 11 φυσικά πρόσωπα, τα οποία είτε έχουν διευθυντικές θέσεις είτε παρέχουν νομικές υπηρεσίες.

Η εμπλοκή του Σωκράτη Κόκκαλη και της οικογένειάς του στα Panama Papers αποκαλύφθηκε από τη γαλλική εφημερίδα «Le Monde» στις 13 Απριλίου 2016, η οποία τον ανέφερε σε σχέση με την παλιά εμπλοκή του με τις μυστικές υπηρεσίες της Ανατολικής Γερμανίας και ειδικά της Στάζι. Σύμφωνα με άρθρο του περιοδικού «The Greek Report», το οποίο υπέγραφε ο δημοσιογράφος Χάρης Καρανίκας, μέλος της ICIJ, υπήρχε εσωτερική αλληλογραφία της δικηγορικής εταιρείας Mossack Fonseca, από την οποία έγινε η διαρροή των Panama Papers, όπου γινόταν αναφορά στην εμπλοκή του Κόκκαλη στην υπόθεση Intralot-ΟΠΑΠ για τη σύμβαση των 300.000.000 ευρώ. Στην απάντηση του Ελληνα επιχειρηματία τονιζόταν ότι οι κατηγορίες κατέπεσαν. Το ρεπορτάζ ανέφερε επίσης ότι τα έγγραφα που ζητούσε η Mossack Fonseca για να ολοκληρώσει έναν πλήρη έλεγχο για την προέλευση των χρημάτων δεν δόθηκαν ποτέ.

Η ελληνική ∆ικαιοσύνη, με την έρευνα που έχει ξεκινήσει για το άνοιγμα των λογαριασμών της οικογένειας Κόκκαλη και των άλλων εμπλεκόμενων Ελλήνων στα Panama Papers, προσβλέπει να πάρει απαντήσεις για την προέλευση εκατομμυρίων ευρώ των Ελλήνων οι οποίοι είναι άγνωστο αν έχουν δηλώσει στις ελληνικές φορολογικές Αρχές όλον αυτόν τον πλούτο.

Υπενθυμίζεται ότι στη λίστα των Panama Papers, την οποία έφερε στο φως της δημοσιότητας η ICIJ, που έχει έδρα την Ουάσινγκτον και συντόνισε την έρευνα για τη μαζική διαρροή εγγράφων της παναμέζικης εταιρείας δικηγόρων Mossack Fonseca, υπήρχαν και 400 ονόματα Ελλήνων οι οποίοι εμπλέκονταν με 223 off shore εταιρείες. Ανάμεσά τους ήταν ονόματα επιχειρηματιών, πρώην δημόσιων λειτουργών, δημοσιογράφων, αλλά και οικογένειες τραπεζιτών, καθώς και παρατράπεζα, η οποία ελεγχόταν από την ελληνική ∆ικαιοσύνη. Πολλοί από αυτούς ήταν και μεγαλοκαταθέτες της Λίστας Λαγκάρντ, ενώ άλλοι είχαν θεσμικό ρόλο στον χώρο των βιομηχανιών. Είναι άγνωστο αν έχουν ελεγχθεί όλα αυτά τα πρόσωπα και, κυρίως, αν έχουν υποχρεωθεί να πληρώσουν τους φόρους που οφείλουν στο ελληνικό ∆ημόσιο.

Τα παραπάνω γεγονότα αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον μετά τις τελευταίες εξελίξεις στην κεντρική πολιτική σκηνή, όπου ο γιος του κ. Σωκράτη Κόκκαλη, Πέτρος, φέρεται να έχει αποδεχθεί πρόταση για το ευρωψηφοδέλτιο του κυβερνητικού κόμματος της Αριστεράς. Και αυτό γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, είχαν αναγάγει εδώ και χρόνια την υπόθεση των Panama Papers σε κεντρικό θέμα της ρητορικής τους που αφορούσε την «κάθαρση» στον δημόσιο βίο, με υπουργούς και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και τα μέσα ενημέρωσης που πρόσκεινται στην κυβέρνηση, να αναφέρονται με ένταση σε αυτό. Ο κ. Τσίπρας, μάλιστα, τον Φεβρουάριο του 2018 σε ομιλία του στο 9ο περιφερειακό συνέδριο της Πάτρας είχε δηλώσει από του βήματος ότι «δεν μπορεί να υπάρξει πατριωτισμός των Panama Papers, των off shore, του λαδώματος και της διαπλοκής», επισημαίνοντας ότι «είναι εγκληματικά υποκριτικό πολιτικοί άνδρες από τη μια να επιδίδονται σε διαγωνισμό πατριωτισμού και από την άλλη να θεωρούν νόμιμη και ηθική την αναγραφή των ονομάτων τους σε καταλόγους φοροδιαφυγής». Επίσης στελέχη της κυβέρνησης, όπως ο Π. Πολάκης, επιτίθενται τακτικά στη ∆ικαιοσύνη, ζητώντας να επισπευσθούν οι έρευνες για υποθέσεις όπως αυτή των Panama Papers.

Οι μπίζνες του Κόκκαλη με τον ΣΥΡΙΖΑ

Σωκράτης Κόκκαλης συνηθίζει να δέχεται τους εκλεκτούς επισκέπτες του στην οικία του στην Κηφισιά καθισμένος σε μια πολυθρόνα στο σαλόνι του, όπου δεσπόζει πίσω του ένας πίνακας του Λένιν, που κηρύσσει την Οκτωβριανή Επανάσταση στους συγκεντρωμένους μπολσεβίκους. Ενας ανάλογος πίνακας, ως προς το περιεχόμενο, δέσποζε μέχρι πρότινος σε ένα από τα κεντρικά γραφεία στο ισόγειο (υπόγειο το χαρακτηρίζουν οι δημοσιογράφοι από άλλες εποχές, κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ) του Μεγάρου Μαξίμου επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, προκαλώντας ποικίλα σχόλια από επισκέπτες που τον έβλεπαν. Οι σχέσεις της οικογένειας Κόκκαλη με τη νέα Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ χάνονται στο βάθος της ιστορίας και της καταγωγής τους. Ο Σωκράτης Κόκκαλης είναι «ο γιος του Πέτρου», φράση που φέρεται να χρησιμοποίησε ο τότε επικεφαλής του ΚΚΕ, Χ. Φλωράκης, στη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών που συμμετείχαν στην οικουμενική κυβέρνηση στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 (όταν κυριαρχούσε στην Ελλάδα το σκάνδαλο Κοσκωτά), υποστηρίζοντας τον επικεφαλής της Ιντρακόμ στη διεκδίκηση της στρατηγικής σύμβασης για τα ψηφιακά κέντρα του ΟΤΕ. Οπου ο Πέτρος Κόκκαλης ήταν ο υπουργός Υγείας στην κυβέρνηση του ΕΑΜ επί Εμφυλίου, που πέρασε στο παραπέτασμα μετά την ήττα, γιατρός χειρουργός, προβεβλημένος καθηγητής, έχοντας μαζί του την οικογένειά του, τη σύζυγό του, Νίκη, δασκάλα στη Σχολή Χιλλ -όπου προτιμά και η σύζυγος του πρωθυπουργού, Μπέτυ Μπαζιάνα, να φοιτούν τα παιδιά της- και τον μοναχογιό του, Σωκράτη, στη μακρά διαδρομή από τη Γιουγκοσλαβία, την Ουγγαρία, τη Ρουμανία και τελικά την Ανατολική Γερμανία. Ο Σωκράτης πάντως, όπως λένε φίλοι και εχθροί του, αλλά και ο μύθος και η πραγματικότητα της ζωής του, δεν είναι ένας αμετανόητος ιδεαλιστής, όπως ο πατέρας του, αλλά ένας πολύ σκληρός «πραγματιστής», που με κάθε τρόπο και μέσο παίρνει αυτό που θέλει στον κόσμο των επιχειρήσεων.

Μετεξέλιξη

Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη πλευρά, αποτελεί μετεξέλιξη της ανανεωτικής Αριστεράς, της διάσπασης του ΚΚΕ και ειδικά της «φράξιας Μπανιά», που στις ημέρες της διακυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα χαρακτηρίζεται από την επικεφαλής του ΚΙΝ.ΑΛ., Φώφη Γεννηματά, ως «νέα Δεξιά». Στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η διακυβέρνηση πέρα και πάνω από κάθε ιδεολογικό και πολιτικό όριο, όπως δείχνει η δική του πραγματικότητα στην εξουσία. Ο αμοραλισμός και ο κυνισμός συνδέουν την οικογένεια Κόκκαλη με την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια σχέση που, αν και ανομολόγητη, δείχνει να έχει διάρκεια και, προπάντων, σκοπιμότητες.

Τον Δεκέμβριο του 2018, σε ηλικία πλέον 80 χρόνων (γεννήθηκε στις 27 Μαΐου 1939), ο Σωκράτης Κόκκαλης, ύστερα από τέσσερα χρόνια απουσίας, επέστρεψε στην κορυφή της διοίκησης της Intracom Holding, σε μια προσπάθεια να διασώσει ό,τι μπορεί από την οικογενειακή επιχείρηση, που πλέον μοιάζει σκιά του εαυτού της από πλευράς όγκου, projects και εικόνας στη διεθνή αγορά. Αφού η οικογένεια Κόκκαλη μπορεί να έχει δεσπόζουσα θέση στη λίστα των Ρanama Ρapers και, σύμφωνα με δημοσίευμα της γαλλικής «Le Monde», και στους «διάσημους πράκτορες που ήταν πελάτες του λογιστικού κολοσσού Mossack Fonseca», όπου σύμφωνα πάντα με το ίδιο ρεπορτάζ του 2016 μερικοί από αυτούς επέλεγαν να ονομάσουν τις offshore εταιρείες τους με ονόματα που προέρχονταν από ταινίες του Τζέιμς Μποντ, όπως Goldfinger, SkyFall, GoldenEye, Spectre, Blofeld, αλλά ο ραγδαία αναπτυσσόμενος όμιλος των δεκαετιών του 1990 και του 2000 έχει χαθεί. Ελάχιστους μήνες μετά, σε μια αναστροφή, θα έλεγε κάποιος, του τι συνέβη κάποτε στον Ολυμπιακό, ο πολιτικά φιλόδοξος πρωτότοκος γιος του Σ. Κόκκαλη, Πέτρος, μετά από σειρά δημοσιευμάτων που τον έφεραν να συμμετέχει στη λίστα των ευρωεκλογών του ΣΥΡΙΖΑ και υπό πίεση να ξεκαθαρίσει τη θέση του, παραιτείται από τον δημοτικό συνδυασμό του Γ. Μώραλη «Πειραιάς νικητής» και αναλαμβάνει το πολιτικό σκέλος της οικογένειας. Σε μια συγκυρία όπου όχι μόνον ο όμιλος Κόκκαλη δεν έχει ποδοσφαιρική ομάδα, media αλλά και ισχυρή επιχειρηματική παρουσία, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαφαίνεται να έχει πιθανότητες να διατηρήσει την εξουσία, ενώ κινδυνεύει με στρατηγική ήττα σε μια σειρά από εκλογές για την Ευρωβουλή, την Αυτοδιοίκηση και τελικά τη διακυβέρνηση της χώρας.Το «μοντέλο κυριαρχίας» του Σωκράτη Κόκκαλη από την εποχή πριν από τη δικτατορία -τη δεκαετία του ’60- και, πολύ περισσότερο, μετά τις εποχές των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ -1980, 1990, 2000- βασίζεται στις ειδικές σχέσεις με τα πρόσωπα της εξουσίας, την επίσημη ή ανεπίσημη εμπλοκή με τα media και, τέλος, το ποδόσφαιρο -συγκεκριμένα τον Ολυμπιακό-, που χρησιμοποιείται ως «ασπίδα προστασίας» έναντι των δικαστικών διώξεων αλλά και των επιχειρηματικών και άλλων συγκρούσεων που επιλέγει ή προκύπτουν στην προσπάθεια να έχει δεσπόζουσα θέση χωρίς ανταγωνισμό στα οικονομικά του συμφέροντα. Η σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν προέκυψε ξαφνικά τώρα, αλλά έχει βάθος από το κρίσιμο πολιτικά χρονικό διάστημα 2012-2015, αφού ο όμιλος Κόκκαλη φέρεται ότι ήταν ο ένας από τους τρεις ομίλους που υποστήριξαν παρασκηνιακά τη ριζοσπαστική Αριστερά, με τις πολλές συνιστώσες τότε, να βρει τα οικονομικά μέσα αλλά και να επιτύχει διείσδυση στους επιχειρηματικούς κύκλους αλλά και στην αστική τάξη, που θα της επέτρεπε να διεκδικήσει την εξουσία «για πρώτη φορά». Σήμερα πλέον και αφού πριν από τη μετακίνηση του Πέτρου Κόκκαλη προς τον ΣΥΡΙΖΑ ο πατέρας Κόκκαλης επιχείρησε να έρθει επανειλημμένως σε επικοινωνία και συνεννόηση με τον πρόεδρο της Ν.Δ., Κ. Μητσοτάκη, από την ανάληψη της προεδρίας του κόμματος έως τώρα, χωρίς κανένα αποτέλεσμα και ανταπόκριση από την Πειραιώς, άλλαξε στρατηγική και προσανατολίστηκε προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενα από τα θέματα αιχμής που φέρεται ότι συνεννοήθηκε πάντως με τον πρωθυπουργό είναι και η διάσπαση του κόσμου του Ολυμπιακού, ώστε το πλήθος των οπαδών της ομάδας να μην επηρεαστεί από την πολιτικού χαρακτήρα σύγκρουση που εξελίσσεται μεταξύ του μηχανισμού προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ και του σημερινού προέδρου και εφοπλιστή κ. Ευ. Μαρινάκη στις επερχόμενες πολλαπλές εκλογές.διαρροεσΣε μια αρχική φάση, ο Σ. Κόκκαλης, θέλοντας να κρατήσει αποστάσεις μεταξύ του (απερχόμενου) ΣΥΡΙΖΑ και της (επερχόμενης) Ν.Δ., προχώρησε σε μια σειρά διαρροών, σύμφωνα με τις οποίες η απόφαση του γιου του, Πέτρου Κόκκαλη, να συμμετάσχει στο κυβερνητικό ευρωψηφοδέλτιο ήταν προσωπική και σχετίζεται με τις ευαισθησίες περί περιβάλλοντος και κλιματικής αλλαγής που τον χαρακτηρίζουν και όχι με μια απόφαση επιχειρηματικής σημασίας για την οικογένεια. Επίσης, ότι σχετίζεται με τις πολιτικές φιλοδοξίες που εκδηλώνει από τα προηγούμενα χρόνια ο γιος του, ο οποίος ούτως ή άλλως δεν έχει εμπλακεί στις επιχειρηματικές δραστηριότητες του ομίλου. Πληροφορίες που έχουν στη διάθεσή τους τα «Π» αναφέρουν ότι οι διαρροές αυτές είναι παραπλανητικές και ότι η απόφαση του Π. Κόκκαλη ελήφθη ή τουλάχιστον συμφωνήθηκε σε «οικογενειακό συμβούλιο» και τυγχάνει όχι μόνο της συναίνεσης του Σωκράτη, αλλά και του αδελφού Κωνσταντίνου Κόκκαλη

Το πρόσωπο της διαπλοκής

Αν η διαπλοκη είχε πρόσωπο, αυτό δεν θα ήταν άλλο από τον Σωκράτη Κόκκαλη. Και αυτή η διαπίστωση, που συνηθίζουν να κάνουν στους επιχειρηματικούς ή τους πολιτικούς κύκλους, αλλά και άνθρωποι με βαθιά γνώση του παρασκηνίου, επικρατεί από τα τέλη ακόμη της δεκαετίας του ’80, όταν ο επιχειρηματίας, στηριγμένος στη γνωριμία του με τον εξ απορρήτων του Α. Παπανδρέου, Γ. Λούβαρη, τον τότε διοικητή στον ΟΤΕ -κατηγορούμενο για υποκλοπές- Θ. Τόμπρα και πρωτοκλασάτους υπουργούς των κυβερνήσεων της «αλλαγής», άρχισε να χτίζει την αυτοκρατορία του στην ψηφιακή εποχή, αποκλείοντας σημαντικούς ομίλους, όπως αυτόν της οικογένειας Βαρδινογιάννη, που αντιπροσώπευε τη γαλλική Alcatel, και υποχρεώνοντας ισχυρές πολυεθνικές, όπως αρχικά τη σουηδική Ericsson και αργότερα την ίδια τη γερμανική Siemens, να υπογράψουν συμφωνία συνεργασίας με την Intracom, αν ήθελαν να έχουν πρόσβαση στον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ, τον ΟΠΑΠ και οποιονδήποτε άλλον κρατικό οργανισμό στην Ελλάδα. Πέραν όμως του ορισμού του «κρατικού προμηθευτή», είναι πολύ ενδιαφέρον ότι ο Σωκράτης Κόκκαλης με το πέρασμα των χρόνων παρέκαμψε δικαστικά τον φάκελο 953/63 της ανατολικογερμανικής μυστικής υπηρεσίας Στάζι, που ο σημερινός αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, Δ. Παπαγγελόπουλος, ως εισαγγελέας Πρωτοδικών Αθηνών του 2002 είχε μετατρέψει σε κατηγορητήριο περί κατασκοπίας και σε πολλές άλλες βαριές κατηγορίες, ύστερα από 154 δημοσιεύματα σχετικά της εφημερίδας «Καθημερινής». Για το ίδιο θέμα, την εμπλοκή του Σ. Κόκκαλη στον μηχανισμό της Στάζι πολύ πρόσφατα ο εκδότης της εφημερίδας «Documento», Κ. Βαξεβάνης, εξέδωσε ολόκληρο βιβλίο με τον τίτλο: «Ο άνθρωπος του τείχους». Φυσικά, όταν ο λόγος έρχεται σε σχέση με τον Σ. Κόκκαλη, ονόματα όπως αυτό του πρώην ισχυρού άνδρα του ΔΟΛ, Στ. Ψυχάρη, ή του εμπόρου οπλικών συστημάτων Θ. Λιακουνάκου δεσπόζουν.

Το αγαπημένο παιδί της διαπλοκής

Ποτέ δεν θα ανεχθούμε να μας στηρίζουν οι “νταβατζήδες”», δήλωνε από το βήμα της Βουλής, πριν από τις εκλογές του 2015, ο νεαρός αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και εκκολαπτόμενος πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας. Ηταν η περίοδος που διαρρήγνυε τα ιμάτιά του ότι το κόμμα του, που είχε ως μότο τη φράση «πρώτη φορά Αριστερά», θα πολεμήσει τη διαπλοκή, που ευθύνεται για τα δεινά του τόπου.

Ο νεαρός Αλέξης, ο οποίος από γόνος αστικής οικογένειας κατασκευαστών, που μεσουράνησε επιχειρηματικά την περίοδο της επταετίας, ανδρώθηκε με τις ιδέες της «επαναστατικής γυμναστικής» στην ΚΝΕ και τις καταλήψεις, χρησιμοποιούσε στη ρητορική του με ιδιαίτερη πειθώ, μεθοδικότητα και στρατηγική τους δύο βασικούς μύθους που είχε χτίσει η Αριστερά στη Μεταπολίτευση. Οτι δηλαδή τα ΜΜΕ ήταν στα χέρια της ∆εξιάς και η διαπλοκή πολιτικής και επιχειρηματικής εξουσίας ήταν το προνομιακό της πεδίο.

Ο Αλέξης Τσίπρας, αν και γνώριζε την ιστορική πραγματικότητα, επέλεγε να τη διαστρεβλώνει. Ηδη από τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης όσοι δεξιοί εκδότες και επιχειρηματίες δεν ακολούθησαν τις επιταγές της «αλλαγής» του αείμνηστου Ανδρέα, του πολιτικού που τόσο του αρέσει να μιμείται, «συμμορφώθηκαν» ακόμα και με την παρέμβαση της τρομοκρατίας, που φρόντισε να βγάλει από τη μέση τους «επίμονους δεξιούς», αλλά και να «παραδειγματίσει» όσους δεν συντάσσονταν με τη νέα τάξη πραγμάτων. Στην πραγματικότητα, η οικοδόμηση του ισχυρού συστήματος διαπλοκής, που διήρκεσε δεκαετίες, ήταν έργο της «προοδευτικής παράταξης», με καταλύτη προφανώς το ιστορικό ΠΑΣΟΚ και τη συνδρομή της Αριστεράς. Βασικό, δε, συστατικό ήταν το γεγονός ότι όλοι οι εκπρόσωποι της διαπλοκής, εκτός από τα ΜΜΕ, είχαν παράλληλα δοσοληψίες και με τον κρατικό «κουμπαρά».

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση μπορεί να υποστηρίζει ότι πολεμά τη διαπλοκή, αλλά στην πραγματικότητα χτίζει, επί μία πενταετία πλέον, με ιδιαίτερη μεθοδικότητα τη δική του διαπλοκή, τόσο στα ΜΜΕ όσο και στον επιχειρηματικό κόσμο και μάλιστα απροκάλυπτα, στο όνομα της δήθεν κάθαρσης. Ο Αλέξης Τσίπρας από τα πρώτα κιόλας βήματα της διακυβέρνησής του προσπάθησε να ελέγξει το αριστερό Συγκρότημα Λαμπράκη, ζητώντας από τον Σταύρο Ψυχάρη να του εκχωρήσει «γην και ύδωρ» στη διεύθυνση και στο στελεχιακό δυναμικό του ∆ΟΛ.

Παναγιώτης Τζένος, Μενέλαος Τασιόπουλος
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ