Ο Δημήτρης Νανόπουλος λέει στον Δημήτρη Δανίκα «εγώ περίμενα μια άλλη Αριστερά. Με οράματα. Ομως όλα αυτά που έγιναν το καλοκαίρι του 2015, καθώς και η συνύπαρξη αυτής της Αριστεράς με ένα κόμμα που ουδεμία σχέση έχει με πρόοδο, κατέληξαν σε πλήρη απομυθοποίηση»Ο Ελληνας αστροφυσικός, ερευνητής του Χάρβαρντ, του CERN και του ΗARC, μιλά για το spin, το μποζόνιο Higgs, το μικροτσίπ που σύντομα θα έχουμε όλοι στον εγκέφαλο, τα ρομπότ που πληθαίνουν και τον κίνδυνο αυτονομίας τους, αλλά και για την Αριστερά που μας έκλεψε τα όνειρα, καθώς και για την τερατογένεση του ακραίου λαϊκισμού που συνοδεύει τη μετάβαση που διανύουμε προς την εποχή του μετα-ανθρώπου.
The Future my Friend. The Future! Ακούει κανείς; Μπα, η ιδέα μου είναι. Να το παραδεχτούμε. Θέλουμε δεν θέλουμε όλοι «κολυμπάμε» στα σκουπίδια. «Μεταφορικώς και κυριολεκτικώς», συμπληρώνει αυτός ο super σοφός που κάθισε δίπλα μου για μία και πλέον ώρα. Πάντα ανήσυχος. Πάντα ταραγμένος. Ο ένας και μοναδικός Δημήτρης Νανόπουλος.
Σάστισε! «Ταραγμένος;», ρώτησε. «Τι ακριβώς εννοείς;».
-Η ταραχή, η δημιουργική ταραχή, είναι εφαλτήριο ευφυΐας, μακροζωίας, ανησυχίας, φαντασίας, οραματισμού και μελλοντολογίας. Με την επιστημονική έννοια του όρου…
Εδώ που τα λέμε, πράγματι όταν ήμουν πιτσιρικάς και όταν διάβαζα και κατάπινα σελίδες την ίδια στιγμή ήταν σαν να σκηνοθετούσα. Την ίδια στιγμή, με τη φαντασία μου αυτά που διάβαζα τα έβλεπα σε εικόνες. Οταν με ρωτούσαν, μικρό φυσικά, «Δημητράκη, όταν μεγαλώσεις, τι θα γίνεις;», «σκηνοθέτης» απαντούσα.
-Κάπου εδώ συναντώνται οι πορείες μας. Με τον κινηματογράφο φυσικά. Και πρέπει να ξέρεις ότι ο Φεντερίκο Φελίνι με γοητεύει περισσότερο από τον Αϊνστάιν…
Εκείνη τη στιγμή μια φευγαλέα σκέψη πέρασε από το μυαλό μου. Αραγε πόσοι εκ των αναγνωστών αυτής της συνομιλίας γνωρίζουν, έχουν ακούσει το όνομα Φελίνι; Πόσοι εξ αυτών έχουν δει δύο, τρεις ή έστω μία ταινία του; Και πόσοι τις άντεξαν; Είπαμε, τα σκουπίδια είναι εδώ. Ρωμαλέα και ακατανίκητα. Πάμε παρακάτω. Μάλλον πάμε πιο πάνω.
Το ραντεβού ήταν στη μία και μισή (και όχι στις μία, ενικός είναι το ένα). Και ακριβώς στη μία και μισή μεσημέρι Πέμπτης, της 4ης Απριλίου, κατέφτασε με χαμόγελο, ατσαλάκωτος, χαμογελαστός και δυναμικός σαν έφηβος.
Είναι ο Δημήτρης Νανόπουλος. Είναι ένα από τα σπουδαιότερα καμάρια της ελληνικής γης. Κατέχει την έδρα της Φυσικής Υψηλών Ενεργειών στο Πανεπιστήμιο του Τέξας. Είναι εραστής Κβαντικής, Κοσμολογίας και Αστροσωματιδιακής Φυσικής. Θεέ μου! Μπροστά του είμαι ένα ψίχουλο από κάποιο άχρηστο σωματίδιο.
-Αν δεν κάνω λάθος το όνομά σας είναι ταυτισμένο με το μποζόνιο Higgs. Που υποδηλώνει ότι το Σύμπαν έχει πεπερασμένη διάρκεια ζωής. Τι σόι πράγμα είναι αυτό; (εγώ στον πληθυντικό, εκείνος στον ενικό. Λόγω εκτίμησης και αναγνώρισης). Το μποζόνιο Higgs προέρχεται από το όνομα Bose. Οπως και το θερμιόνιο προέρχεται από το όνομα του Ιταλού Ενρίκο Φέρμι, βραβευμένου με Νόμπελ.
-Ποια η διαφορά; Τα μποζόνια έχουν spin ακέραιων αριθμών, δηλαδή 0,1, 2, 3, 4 και πάει λέγοντας. Τα θερμιόνια έχουν spin ημιακέραιων, όπως 1/2, 3/2, 5/2 κ.τλ..
-Τι είναι το spin; Πάρε για παράδειγμα τη Γη. Η Γη γυρίζει γύρω από τον Ηλιο και λόγω αυτής της κίνησης έχει στροφορμή. Στροφική ορμή. Η Γη ταυτόχρονα γυρίζει γύρω από τον άξονά της και λόγω αυτής της κίνησης έχει ιδιο-στροφορμή. Αυτή ακριβώς η ιδιο-στροφορμή αντιστοιχεί στο spin των σωματιδίων. Κατάλαβες;.
Τι να έλεγα; Οτι κατάλαβα; Τέλος πάντων.
-Από το τηλέφωνο μου είχατε πει ότι...Τσιμπιέμαι με αυτά που βλέπω γύρω μου. Στην εποχή μου όλα αυτά θα ήταν εντελώς ακατανόητα.
-Εννοείτε στην εποχή των χίπις; Δεν ήμουν ακριβώς χίπις, αλλά είχα κι εγώ μακριά μαλλιά και μούσια. Ομως ομολογώ ότι μ’ αρέσει να είμαι περιθωριακός. Δεν εννοώ αυτούς που αναγκάζονται να βγουν στο περιθώριο και στη συνέχεια μπορεί να καταλήξουν λαμόγια. Εννοώ τους άλλους που το περιθώριο είναι επιλογή τους. Εννοώ αυτούς που έχουν μυαλό. Εγώ είμαι αυτός που θα μπορούσα να κάνω ό,τι θέλω. Σε αυτή την κατηγορία ανήκω. Οπως, ας πούμε, ο τιτάνας Ορσον Γουέλς. Ο άνθρωπος που «σκοτώθηκε» από τον μεγιστάνα Χιρς (σ.σ.: εννοεί τον παραγωγό μερικών ταινιών του Ορσον Γουέλς)
-Πάλι οι αναφορές σας προέρχονται από τον κινηματογράφο. Μα σ’ το είπα. Με γοητεύει ο Φεντερίκο Φελίνι. Κάπου έχω διαβάσει πως όταν κάποιος ρώτησε τον Γουέλς «πώς αισθάνεσαι, Ορσον;», εκείνος απάντησε «πάντα αισθάνεσαι καλύτερα όταν ξέρεις πως είσαι αθάνατος».
-Κι εσείς immortal (αθάνατος); Εχω κάνει καλή δουλειά. Εχω πραγματοποιήσει έργο. Αυτό θα μείνει. Γιατί οι περισσότεροι γνωρίζουν το όνομα Νανόπουλος από την τηλεόραση. Ομως υπάρχει κάτι περισσότερο πίσω από τη μικρή οθόνη. Μ’ αρέσουν οι άνθρωποι που πίσω τους έχουν φορτίο.
«Αυτή η Αριστερά μάς έχει κλέψει τα όνειρα»
Τώρα τα φορτία που κουβαλάμε, θέλουμε δεν θέλουμε, είναι τοξικά. Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράγμα. Δεν ξέρω πού να ακουμπήσω. Αν ήμουν 20 ετών πού θα ακουμπούσα; Θα ξυπνούσα και το βράδυ θα κοιμόμουνα παρέα με σκουπίδια. Η δική μου γενιά του ’60 είχε όνειρα, φιλοδοξίες. Να αλλάξουμε τον κόσμο. Πολλοί από εμάς κάναμε πράγματα. Σήμερα, αν είσαι 20 ετών αισθάνεσαι πεθαμένος πριν την ώρα σου. Μας έχουν κλέψει τα όνειρα.
-Πολύ καλό αυτό το «μας έχουν κλέψει τα όνειρα». Η ελπίδα πάει με την προσδοκία. Ελπίζεις; Ε, τότε προσδοκάς σε κάτι καλύτερο. Και η προσδοκία πηγαίνει με το όνειρο. Δηλαδή ονειρεύεσαι το μέλλον σου. Ελπίδα, προσδοκία, όνειρο πάνε μαζί. Η ελπίδα σε δυναμώνει. Και όταν ματαιώνεται η ελπίδα, τότε «πεθαίνεις».
-Ζωντανός-νεκρός, δηλαδή ζόμπι. Πάντοτε ελπίζεις σε κάτι. Δεν λέμε «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία»; Κι όμως σήμερα ζούμε μέσα σε σκουπίδια. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
-Και η αιτία; Μα φυσικά η έλλειψη Παιδείας. Και η απουσία κουλτούρας. Να μια λέξη που σήμερα θεωρείται αρνητική, που είναι υποτιμημένη. Μιλάω για την αληθινή κουλτούρα. Από εκεί προέρχονται όλα. Δεν έχουμε σωστή Παιδεία. Και το παιδί δεν μεγαλώνει σωστά στο σπίτι. Στο σχολείο δεν μαθαίνεις αυτά που πρέπει να μάθεις. Εμείς μαθαίναμε γράμματα.
-Πού, στην ιδιωτική παιδεία; Οχι, σε δημόσιο σχολείο.
-Δεν είναι εξωφρενικό που όλα αυτά συμβαίνουν με αριστερή κυβέρνηση στην εξουσία; Με αυτή την Αριστερά η κατάσταση έγινε χειρότερη. Μου είναι αδύνατο να καταλάβω τι έχουν μέσα στο μυαλό τους. Δεν λέω. Ολα τα κόμματα της εξουσίας έβαλαν το χεράκι τους. Ουδείς αθώος του «εγκλήματος». Και πρέπει να σου πω ότι όλα αυτά που λέω δεν προέρχονται από κάποια κομματική σκοπιμότητα. Δεν έχω δική μου ατζέντα. Δεν θέλω από κανέναν απολύτως τίποτα. Μια χαρά είμαι. Ούτε την ευλογία τους θέλω, ούτε τίποτα.
-Οταν λέτε «αυτή η Αριστερά», τι ακριβώς εννοείτε; Εγώ περίμενα μια άλλη Αριστερά. Με οράματα. Ομως όλα αυτά που έγιναν το καλοκαίρι του 2015, καθώς και η συνύπαρξη αυτής της Αριστεράς με ένα κόμμα που ουδεμία σχέση έχει με πρόοδο, κατέληξαν σε πλήρη απομυθοποίηση. Βεβαίως ήμουν αντιχουντικός. Ακραία αντιχουντικός. Κι εγώ, τότε, γοητευμένος από αυτές τις ιδέες. Τότε με τα τραγούδια, τη μουσική, το θέατρο. Ολα αυτά μας είχαν δώσει μεγάλη ώθηση. Εκείνη την εποχή δεν είχαμε συνείδηση ολόκληρου του κόσμου. Τώρα δεν ζούμε στην εποχή του 1935 να μην ξέρουμε για τις δίκες της Μόσχας. Και προφανώς πρέπει να έχουμε κοινωνική ευαισθησία και να είμαστε εναντίον του ακραίου πλουτισμού. Εδώ όμως, μ’ αυτού του είδους την Αριστερά εξαφανίστηκε η μεσαία τάξη. Αυτή η τάξη είναι το φυτώριο των πάντων, η ραχοκοκαλιά των πραγμάτων.
-Και το μέλλον; Πρέπει να υπολογίσουμε και την κοινωνική ανεπάρκεια. Παράδειγμα πρόσφατο, όπως διάβασα, ότι το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο απαγόρευσε επενδύσεις της COSCO της τάξεως των 600 εκατ. ευρώ επειδή, λέει, μεγάλο μέρος του Πειραιά είναι αρχαιολογικός χώρος. Φαντάσου ότι ακόμα και οι εργαζόμενοι βρέθηκαν απέναντι σε αυτές τις αποφάσεις του ΚΑΣ. Το ίδιο έχει συμβεί και με την ακινησία στο Ελληνικό. Μα όλη η Ελλάδα είναι ένας απέραντος αρχαιολογικός χώρος. Τότε αν είναι έτσι να αρχίσουμε να φοράμε χλαμύδες και σανδάλια και να παριστάνουμε τους αρχαίους ημών προγόνους. Να γίνουμε τσίρκο. Δεν υπονοώ συνωμοσίες. Τίποτα απολύτως. Ούτε υποψιάζομαι βρώμικες υποθέσεις. Ως δημοκρατικός πολίτης που είμαι, τα διαβάζω όλα αυτά και μου πέφτουν τα μαλλιά.
«Αρχίζει η εποχή του μετα-ανθρώπου»
Ηταν καιρός να φύγουμε από την τοξικότητα και τα σκουπίδια και να προχωρήσουμε προς το μέλλον. Αμάν πια με τον Αλέξη Τσίπρα.
-Πώς θα είναι ο κόσμος σε δέκα χρόνια; Τώρα πάντως βρισκόμαστε στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση.
-Δηλαδή; Η 1η Βιομηχανική Επανάσταση έγινε με τον ατμό και τις μηχανές. Η δεύτερη με την ηλεκτρική ενέργεια. Η τρίτη με τα ηλεκτρονικά. Και η τέταρτη είναι με Information Technology (τεχνολογία της πληροφορίας), Artificial Intelligence (τεχνητή νοημοσύνη) και Ρομποτική.
-Τι σημαίνουν όλα αυτά; Θα αλλάξουν τα πάντα. Θα αλλάξουμε κι εμείς.
-Πότε αυτό; Σε μια δεκαετία; Ηδη γίνεται. Και πρόσεξε. Δεν θα αναγκαστούμε να αλλάξουμε. Η αλλαγή θα γίνει εκ του φυσικού. Θα αλλάζουμε μέσα στη διαδικασία της εξέλιξης. Πρόκειται για ένα μείγμα Φυσικής, Ψηφιακής, Ρομποτικής και Κβαντικής. Τέλος με τον άνθρωπο. Θα αρχίσει η εποχή του μετα-ανθρώπου. Ο μετάνθρωπος!
-Για παράδειγμα; Θα έχουμε τσιπάκι στο κεφάλι. Ενα τσιπάκι το οποίο θα αυξάνει τη μνήμη μας, θα σταματάει το αλτσχάιμερ, θα βοηθάει τη σεξουαλική μας ενέργεια. Θα τα κάνει όλα. Θα μπορούμε, επίσης να «παίρνουμε» τον εγκέφαλό μας και να τον τοποθετούμε στο software. Ετσι θα αποθηκεύονται όλες οι εγκεφαλικές μας λειτουργίες και πληροφορίες Οταν λέω θα «παίρνουμε» τον εγκέφαλο δεν εννοώ φυσικά ότι θα τον… βγάζουμε.
-Μα γίνονται τέτοια πράγματα; Φυσικά γίνονται. Ηδη τα βλέπουμε όλα αυτά σε εργαστήρια. Αυτό σημαίνει πως υπάρχει existence proof (υπαρκτή απόδειξη). Και ότι υπάρχει κβαντικός κομπιούτερ. Με απίστευτη δύναμη που θα αλλάξει ριζικά τα πάντα. Φαντάσου ότι το smartphone σήμερα διαθέτει πληροφορίες ισοδύναμες με όλα τα κομπιούτερ της NASA όταν το «Apollo 11» πήγε στη Σελήνη. Μάλιστα λέγεται πως όταν ο Νιλ Αρμστρονγκ πήγε στη Σελήνη είχε στείλει στη Γη ένα μήνυμα που έλεγε περίπου «Here is your chance, Mister X». Μάλιστα λέγεται πως αυτή η φράση τού ήρθε στη Σελήνη από ένα μικρό περιστατικό που του συνέβη όταν ήταν μικρό παιδί και έπαιζε μπάλα με τον αδερφό του. Η μπάλα βρέθηκε στον κήπο του απέναντι σπιτιού και όταν ο μικρός Αρμστρονγκ πήγε να την πάρει άκουσε από το παράθυρο τη φωνή της κυρίας να λέει στον άντρα της πάνω στη σεξουαλική πράξη: «Αυτό που μου ζητάς θα το έχεις όταν το παιδί της διπλανής πόρτας θα πάει στο Φεγγάρι»! Ο μικρός πέταξε στο Φεγγάρι.
«Η Γη είναι τελειωμένη, φεύγουμε για Σελήνη»
Ολα λοιπόν θα αλλάξουν; Ολα! Αυτή είναι η διαδικασία της εξέλιξής μας. Μερικοί φυσικά θα παραμείνουν «πίθηκοι». Αλλά οι δύστυχοι δεν το ξέρουν. Οσο αναπτύσσεται το μυαλό μας τόσο θα αλλάζουμε. Σκέψου τι γινόταν στο παρελθόν, όταν ο άνθρωπος αναγκάστηκε να παρεμβαίνει στη φύση. Αρα κάνουμε παρεμβάσεις στο περιβάλλον. Αρα σταματήσαμε και φύγαμε από τη διαδικασία του λεγόμενου «Survival of the fittest», της επιβίωσης του ικανότερου, όπως έλεγε ο Δαρβίνος. Εχουμε φύγει από αυτό το στάδιο. Τώρα με τον μετα-άνθρωπο αρχίζουμε να εξελισσόμαστε σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Τότε δεν θα υπάρχουν Νανόπουλοι και Δανίκες.
Αρχισα να αισθάνομαι δυσάρεστα. Σαν να βλέπω σκηνές από ταινία επιστημονικής φαντασίας όπως το «Blade Runner». Ομως η φωνή του Δημήτρη Νανόπουλου με επανέφερε στην επιστημονική τάξη.
«Πάρα πολλοί πιστεύουν ότι η Γη είναι τελειωμένη. Γι’ αυτό γίνεται προσπάθεια να μετοικίσουμε αλλού. Ηδη ανακοινώθηκε από τη NASA ότι το 2025 θα γίνουν επανδρωμένες πτήσεις προς τη Σελήνη. Γι’ αυτό θα υπάρξουν φεγγαρόπαιδα. Παιδιά που θα γεννηθούν στο Φεγγάρι. Και γι’ αυτό θα γίνουν επανδρωμένες πτήσεις προς τον Αρη. Μάλιστα ήδη έχουν μπει και πρόκειται να επενδύσουν σε αυτές τις επανδρωμένες πτήσεις μεγάλες θηριώδεις εταιρείες, όπως του Μπέζος της Amazon, καθώς και η Tesla».
-Και τα ρομπότ; Ηδη κατασκευάζονται μάλιστα αρκετοί επιστήμονες έχουν εκφράσει φόβους πως αυτά τα ανδροειδή κάποια στιγμή μπορεί να επαναστατήσουν και να εξολοθρεύσουν το ανθρώπινο είδος. Αν δηλαδή αυτά τα ρομπότ αυτοπροσδιοριστούν, τότε την έχουμε βάψει.
-Θα τα ζήσουμε όλα αυτά; Η επόμενη γενιά θα τα ζήσει. Και κάτι ακόμα. Οπως είχε συμβεί στην ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν «Μοντέρνοι καιροί» με τον εργάτη μπερδεμένο και ταλαιπωρημένο ανάμεσα σε βίδες, έτσι μπορεί να προκύψει πρόβλημα με εκατομμύρια εργαζόμενους που θα βρεθούν στον δρόμο. Γιατί η τεχνολογία θα έχει αναλάβει και θα τα διεκπεραιώνει όλα. Ολο αυτό το τεράστιο πρόβλημα δεν έχει σχέση με κανένα σύστημα, ούτε με τον νεοφιλελευθερισμό, ούτε με τον μαρξισμό. Πολιτικοί με τέτοια εργαλεία δεν θα μπορέσουν να το χειριστούν.
«Οταν γεννιέται μια νέα κατάσταση, τότε τερατογένεση λαϊκισμού»
-Και τότε; Το απόλυτο κενό; Πρέπει επειγόντως, από τώρα, να βρούμε ένα νέο σύστημα ώστε αυτός ο κόσμος να μπορέσει να ζήσει ανθρώπινα και όλοι να ωφεληθούν από την εξέλιξη. Δύσκολα τα χρόνια που ζούμε σήμερα. Δεν θα μπορέσουν οι νομικοί να διοικήσουν. Να διαχειριστούν αυτή τη νέα εποχή. Πρέπει τα ηνία να τα αναλάβουν επιστημονάρες με συμβούλους νομικούς. Η εποχή αλλάζει. Τώρα ξέρουμε την αρχή του Σύμπαντος. Οι πολιτικοί δεν έχουν ιδέα.
-Μπορούμε να το κάνουμε πιο συγκεκριμένο αυτό το μέλλον; Σε μια άλλη, σε μια αυριανή κοινωνία που έχω εγώ στο μυαλό μου, το ποιος θα εκλέγεται αρχηγός δεν θα είναι ζήτημα ψηφοφορίας, αλλά επιλογής ανάμεσα σε ίσους και ισοδύναμους. Μια εκλογή που θα γίνεται σε στρογγυλό τραπέζι. Το σημερινό, το παγκόσμιο σύστημα, με τους νομικούς και τους λόγιους αλλά και τους θεωρητικούς της οικονομίας είναι τελειωμένο. Αυτή είναι η δική μου εξήγηση για τη σημερινή, παγκόσμια παρακμή.
-Δηλαδή ζούμε στην εποχή της μετάβασης. Ακριβώς αυτό. Βρισκόμαστε στο τέλος μιας εποχής και στην αρχή μιας άλλης. Και όπως, περίπου, έλεγε ο θρυλικός Ιταλός μαρξιστής Αντόνιο Γκράμσι, «όταν γεννιέται μια νέα κατάσταση, τότε εμφανίζεται και η τερατογένεση». Εκείνος εννοούσε τον φασισμό. Εγώ σήμερα αναφέρομαι στον δεξιό και αριστερό ακραίο λαϊκισμό.
-Ολα αυτά μπορεί να προκαλέσουν φόβο και τρόμο στην κοινωνία. Μα δεν τα λέω για να φοβηθεί ο κόσμος. Τα λέω για την ελπίδα και τα όνειρα.
-Οι σημερινοί πολιτικοί είναι άχρηστοι; Θέλω να πω ότι οι καταστάσεις τους έχουν ξεπεράσει.
-Και η Ελλάδα; Η Ελλάδα είναι ένα μικροσύμπαν της Γης. Από τα χειρότερα. Παρ’ όλα αυτά διατηρώ μια εσωτερική αισιοδοξία για την εξέλιξη της πατρίδας μου. Και κάτι ακόμα. Πολλές φορές αυτά που λέω ενοχλούν μερικούς ανθρώπους. Εγώ τα λέω επειδή έτσι τα σκέφτομαι, όπως πρέπει να τα πω. Δεν ψάχνω να βρω μια θεσούλα. Τα λέω όπως το αισθάνομαι. Αυθόρμητα.
Εκεί προς το τέλος, έτσι για το αστείο της υπόθεσης, να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα, τον ρώτησα:
-Για να το καταλάβω, το τσιπάκι στον εγκέφαλο θα βελτιώνει αυτομάτως τις σεξουαλικές επιδόσεις; Μα το είπαμε αυτό (σ.σ.: γελώντας) Πάντως θυμάμαι παλιά όταν είχα πει σε μια γραμματέα μου, έτσι για πλάκα, «Short and thick does the trick» (κοντό και χοντρό κάνει το κόλπο) και εκείνη με ρώτησε «Why not long and thick;».
CV πολλών καρατίων!
Α, ξέχασα. Who is Nanopoulos? Δεν ξέρετε; Ε, να λοιπόν! Κρατηθείτε! Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απ’ όπου αποφοίτησε το 1971. Συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Σάσεξ της Αγγλίας, όπου απέκτησε το διδακτορικό του (Ph.D), το 1973, στη Θεωρητική Φυσική των Υψηλών Ενεργειών.
Διετέλεσε ερευνητής στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών Ευρώπης (CERN) στη Γενεύη και επί σειρά ετών ανήκε στο ανώτερο ερευνητικό προσωπικό του κέντρου. Διετέλεσε επίσης ερευνητής στην Ecole Normale Superieure (Παρίσι) καθώς και στο Χάρβαρντ. Το 1989 εκλέγεται καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Texas A&M, College Station. Οπου από το 1992 είναι διακεκριμένος καθηγητής και από το 2002 κατέχει την έδρα Mitchell/Heep της Φυσικής Υψηλών Ενεργειών!
Δεν τελείωσα. Ακόμα είναι διευθυντής του Κέντρου Αστροσωματιδιακής Φυσικής του Κέντρου Προχωρημένων Ερευνών του Χιούστον (HARC), όπου διευθύνει ένα ερευνητικό τμήμα του World Laboratory που εδρεύει στη Λοζάνη. Από το 1997 είναι τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 2015 εξελέγη πρόεδρος για ένα έτος.
Πάλι δεν ολοκλήρωσα. Πάει μακριά η βαλίτσα με το όνομα Δημήτρης Νανόπουλος. Αφού έχει διακριθεί για τη σημαντική συνεισφορά του σε ένα ευρύ φάσμα τομέων της Φυσικής Υψηλών Ενεργειών και της Κοσμολογίας. Η έρευνά του σήμερα επικεντρώνεται στις ενοποιημένες θεωρίες των υπερχορδών, στις θεμελιώδεις αρχές της κβαντικής θεωρίας, στην Αστροσωματιδιακή Φυσική και σε μοντέλα λειτουργίας του ανθρώπινου εγκεφάλου εμπνευσμένα από την Κβαντική Φυσική.
Καταλάβατε; Εγώ ειλικρινά όχι. Ομως κατάλαβα ότι αυτός ο ανήσυχος εγκέφαλος είναι τόσο τρομερός και ασύλληπτος που σαν σκηνοθέτης-οραματιστής βλέπει το Μέλλον. Μετά από πολλά, πολλά χρόνια. Κι εμείς; Ολοι εμείς καθόμαστε και κολυμπάμε στα σκουπίδια. Αντε, παιδιά, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα!
Δημήτρης Δανίκας
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ