Πάω στοίχημα ότι δεν το προσέξατε, μολονότι στην αρχή της περασμένης εβδομάδας ήταν (για λίγο) πρώτη είδηση στις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες. Από πρώτης του μηνός έχουν αλλάξει οι ώρες κοινής ησυχίας. Βεβαίως! Η σχετική ανακοίνωση έγινε με την αρμόζουσα τυπικότητα από την αστυνομία και προβλήθηκε από όλα τα ΜΜΕ. Στο εξής, λοιπόν, οι ώρες κοινής ησυχίας ξεκινούν το απόγευμα στις 3, ενώ μέχρι 1ης Απριλίου ξεκινούσαν στις 3.30. Μπορεί να είναι και το αντίστροφο, δεν είμαι σίγουρος. Είναι βέβαια εύκολο να το εξακριβώσω αμέσως με ένα κλικ στον υπολογιστή. Εχει όμως οποιαδήποτε σημασία εάν αλλάζουν οι ώρες κοινής ησυχίας ή απλώς και μόνον εάν υπάρχουν ώρες κοινής ησυχίας; Πόσο βαθιά γελοίο να ασχολούμαστε στα σοβαρά με τις ώρες κοινής ησυχίας, σε μια πόλη όπου η έννομη τάξη εξευτελίζεται και υποχωρεί καθημερινά!Το πρόσφατο περιστατικό στα Εξάρχεια, με την καταδίωξη εισαγγελέα και λιμενικών από στρατό οπλισμένων μπράβων μάς υπενθυμίζει ότι δεν υπάρχει πάτος στην πτώση που γνωρίζει η χώρα επί ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορώ να προσπεράσω τα κωμικά στοιχεία της υπόθεσης. Την παρουσία, π.χ., λιμενικών στα Εξάρχεια – κάτι που ίσως εξηγεί την ασυνήθιστη επίδειξη αθωότητας από πλευράς των Αρχών. Μια επιχείρηση του Λιμενικού Σώματος στα Εξάρχεια, ως έννοια, περιέχει το παράδοξο, όπως λ.χ. η έννοια «είκοσι μαζορέτες στην πλατεία Βικτωρίας» και μας παραπέμπει κατευθείαν στο ουσιώδες υπαρξιακό ερώτημα, με τον τρόπο που το έθεσε διά παντός ο Νικόλαος Εγγονόπουλος: Τι ζητούσες στη Λάρισα, εσύ ένας Υδραίος;
Το γεγονός, που κάποτε θα το χαρακτηρίζαμε αδιανόητο, αλλά το είδαμε να συμβαίνει –σαράντα οπλισμένοι μπράβοι να πραγματοποιούν στρατιωτική επιχείρηση εναντίον των Αρχών και να παίρνουν στο κατόπι τον εισαγγελέα– είναι μόνον ένας από τους λόγους για τους οποίους συμφωνώ με το πολιτικό νόημα που δίνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις ευρωεκλογές: Πρέπει να είναι η αρχή του τέλους για τον ΣΥΡΙΖΑ. Μακάρι να είναι το ίδιο και για την κατρακύλα της χώρας – αλλά σε αυτό θα επανέλθω αργότερα. Τέτοια γεγονότα, όπως επίσης η δέσμευση από το ΚΑΣ μεγάλης έκτασης του Πειραιά, με αποτέλεσμα να υπονομεύεται η τεράστια επένδυση της Cosco, κάνουν το ΠΑΣΟΚ να ακούγεται τελείως σαχλό όταν κραυγάζει: «Οχι πια άλλο δεξιά το τιμόνι, κ. Μητσοτάκη!». Μα, αυτό είναι το θέμα; Πόσο δεξιός είναι ή δεν είναι ο Μητσοτάκης;
Με κριτήριο το κοινό μας μέλλον, το μόνο που έχει σημασία με τον Μητσοτάκη είναι πόσο λογικός, αλλά και τολμηρός, θα αποδειχθεί, εφόσον βρεθεί στη δύσκολη θέση –την οποία επιδιώκει– να περιμαζέψει ό,τι σώζεται μετά τους Συριζαίους. Πόσο λογικός είναι ο Κυριάκος το έχει δείξει, νομίζω, από τους συμβιβασμούς που έχει κάνει ως πρόεδρος του ιστορικού κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, χάρη στους οποίους όμως το έχει φέρει ενωμένο μέχρις εδώ, απέναντι σε έναν πολύ έξυπνο και ικανό αντίπαλο. Εφόσον όμως δοθεί στον Κυριάκο η ευκαιρία να αναλάβει τη διακυβέρνηση μετά τον Αλέξη Τσίπρα, η σύνεση θα έχει πια εξαντλήσει τον ρόλο της και τη θέση της θα πρέπει να πάρει η τόλμη.
Οχι στα κουτουρού, βεβαίως. Τόλμη, επί τη βάσει ενός καλά μελετημένου σχεδίου, ώστε οι κρίσιμες παρεμβάσεις για την αναστροφή του κατήφορου να πραγματοποιηθούν αμέσως. Φυσικά, κάθε λογικός άνθρωπος, εφόσον μάλιστα διαθέτει και κάποια πείρα, αντιλαμβάνεται ότι ορισμένες καταστάσεις στις σύγχρονες κοινωνίες δεν αντιμετωπίζονται με την αμεσότητα της λύσης του γορδίου δεσμού. Δεν μπορείς, λ.χ., έπειτα από σχεδόν μισόν αιώνα που αναπτύσσεται και εξελίσσεται ο κόσμος της αναρχίας στα Εξάρχεια, να ξεριζώσεις τους αναρχικούς και τις διακλαδώσεις τους μέσα σε λίγους μήνες μόνο με την πυγμή. Δεν είναι τόσο απλό, δυστυχώς. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι μπορεί να υπάρξει ένα σοβαρό σχέδιο για τη μακροπρόθεσμη αποκατάσταση της έννομης τάξης και το σχέδιο αυτό, εφόσον υπάρχει, θα πρέπει να τεθεί αμέσως σε εφαρμογή.
Εξίσου σημαντικό θα είναι να γίνουν αμέσως οι κρίσιμες και στοχευμένες νομοθετικές παρεμβάσεις στην οικονομία και στη διοίκηση του κράτους, ώστε να αναστραφεί ο μαρασμός της οικονομίας και να σταλεί ένα σοβαρό μήνυμα αποφασιστικότητας και έξω και μέσα. Οι δυνατότητες και τα μέσα είναι πάντοτε πεπερασμένα στην πολιτική (εξ ου και κάθε πολιτικός βίος είναι καταδικασμένος να τελειώνει με αποτυχία), ενώ οι στόχοι είναι άπειροι. Αν υποθέσουμε ότι ο Κυριάκος έρχεται στα πράγματα, οι πάντες θα περιμένουν από εκείνον τα πάντα –και μάλιστα θα τα περιμένουν αμέσως, χωρίς χρονοτριβές. Από πλευράς του, επομένως, οφείλει να έχει εντοπίσει εκείνα που πρέπει να γίνουν αμέσως και, επίσης να έχει βρει τα συγκεκριμένα πρόσωπα που θα αναλάβουν να φέρουν εις πέρας το έργο.
Τα σημαντικά πρέπει να γίνουν αμέσως. Προτού η βαθιά Ν.Δ., που τώρα κοιμάται μακαρίως, ξυπνήσει και αρχίσει να πεινάει για εξουσία...
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ