Ο Παύλος Μπακογιάννης, σύμφωνα με το sansimera, δολοφονήθηκε στις 26η Σεπτεμβρίου 1989, την ημέρα που η Βουλή επρόκειτο να αποφασίσει αν θα παρέπεμπε τον Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά, στο πλαίσιο της λεγόμενης «Κάθαρσης» ή «Βρώμικου 89» κατ’ άλλους.
Στις 7:58 το πρωί, πυροβολήθηκε από μία ομάδα τριών ενόπλων στην είσοδο του γραφείου του στην οδό Ομήρου στο Κολωνάκι. Διακομίστηκε βαρύτατα τραυματισμένος στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όπου εξέπνευσε μία ώρα αργότερα.
Σύμφωνα με μαρτυρία της συζύγου του στη δίκη της 17Ν, ο Παύλος Μπακογιάννης είχε περάσει το προηγούμενο βράδυ της δολοφονίας του στα γραφεία του Συνασπισμού (νυν ΣΥΡΙΖΑ) κι έτσι το επίμαχο πρωινό είπε στον φρουρό του να μην τον συνοδεύσει ως το γραφείο του στο Κολωνάκι.
Την ίδια μέρα, σε πρωινή συνεδρίαση της Βουλής που μεταδιδόταν την ίδια ώρα από την τηλεόραση, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, χειροκροτούμενος απ’ όλες τις πτέρυγες, ευχήθηκε: «Να είναι το αίμα τού Παύλου Μπακογιάννη το τελευταίο που χύνεται άδικα σ’ αυτόν τον τόπο».
Την ευθύνη για τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη ανέλαβε με 12σέλιδη προκήρυξή της, που εστάλη στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», στις 9 Οκτωβρίου 1989, η τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη».
Στην προκήρυξή της με τίτλο «Άρχισε η κάθαρση» αναφερόταν μεταξύ άλλων ότι «Αποφασίσαμε λοιπόν να εκτελέσουμε τον απατεώνα και ληστή του λαού Μπακογιάννη. Ο κύριος αυτός είναι υπεύθυνος όχι μόνο γιατί έκλεψε τα πρώτα 60 εκατομμύρια του ιδρυτικού κεφαλαίου της Γραμμής, αλλά και για τις εκατοντάδες εκατομμύρια που είτε έκλεψε μαζί με τον συνεργάτη του Κοσκωτά για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Γραμμής, αλλά και για την αγορά μέσω της Γραμμής της Τράπεζας Κρήτης».
Για τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη καταδικάστηκαν στις 17 Δεκεμβρίου 2003, από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών, σε ισόβια κάθειρξη ο Δημήτρης Κουφοντίνας, ο Ηρακλής Κωστάρης και ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος και σε 15 χρόνια κάθειρξη ο Σάββας Ξηρός και ο Βασίλης Τζωρτζάτος.
Η ζωή του Παύλου Μπακογιάννη
Ο Παύλος Μπακογιάννης γεννήθηκε το 1935 στο χωριό Βελωτά της Ευρυτανίας και ήταν ο μεγαλύτερος γιος του παπα-Κώστα και της Ειρήνης Μπακογιάννη.
Σπούδασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, και το πείσμα του για μάθηση τον οδήγησε να φύγει για τη Γερμανία για τη συνέχιση των σπουδών του, παίρνοντας πτυχίο Πολιτικής Οικονομίας και Πολιτικών Επιστημών, από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου όπου ανακηρύχθηκε διδάκτωρ. Παράλληλα, από τα μέσα της δεκαετίας του ’60, ανέλαβε τη διεύθυνση του ελληνικού προγράμματος της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας, γεγονός που του έδωσε τη δυνατότητα καθημερινής επαφής με τους Έλληνες της Γερμανίας.
Η δράση του ήταν πλούσια, από τη θέση αυτή, εναντίον του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967, και οι εκπομπές του υπήρξαν σημείο αναφοράς του αντιδικτατορικού αγώνα.
Στο Μόναχο γνώρισε τη Ντόρα Μητσοτάκη, κόρη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, φοιτήτρια τότε στο Πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης, την οποία και παντρεύτηκε το 1974. Μαζί της απέκτησε δύο παιδιά, την Αλεξία και τον Κώστα.
Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, το 1974 ο Παύλος Μπακογιάννης επέστρεψε στην Ελλάδα και μετά από πρόταση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ανέλαβε Αναπληρωτής Διευθυντής της ΕΙΡΤ, θέση από την οποία αποχώρησε. Ακολουθώντας τη δημοσιογραφική καριέρα, το 1982, ο Παύλος Μπακογιάννης ανέλαβε εκδότης – διευθυντής του εβδομαδιαίου περιοδικού «ΕΝΑ» ως το Φεβρουάριο του 1985.
Από το 1985 μέχρι το Σεπτέμβριο του 1989 διετέλεσε πολιτικός σύμβουλος του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και στις εκλογές του Ιουνίου του 1989 κέρδισε τη μονοεδρική περιφέρεια της Ευρυτανίας. Ο Παύλος Μπακογιάννης είχε αναλάβει ενεργό ρόλο στις συνεννοήσεις με τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου για τον σχηματισμό της κυβέρνησης Τζανετάκη ενώ ήταν εισηγητής στην Βουλή του νόμου για την απάλειψη των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου.