[ΦΩΤΟ-Η λεζάντα του πρακτορείου λέει ότι ο πρόεδρος της Βουλής Κωνσταντίνος Τασούλας «δοκιμάζει ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο στο προαύλιο της Βουλής». Και διαπίστωσε, να προσθέσω εγώ, ότι η πόρτα αντέχει θαυμάσια το βάρος του...]
Ο περιφερειάρχης Β. Αιγαίου Κώστας Μουτζούρης μας βεβαιώνει ότι τα νησιά της περιφέρειάς του θα παραμείνουν ελληνικά και κανείς δεν μπορεί να τα αποκόψει και να τα απομονώσει από τον εθνικό κορμό. Είναι πολύ αστείο να το λέει ο κ. Μουτζούρης, διότι αυτό ακριβώς που καταγγέλλει κάνει ο ίδιος: έχει αποκόψει και απομονώσει τα νησιά, αρνούμενος να συναντηθεί με την κυβέρνηση για να συζητήσουν και επιμένοντας στη μαξιμαλιστική θέση «καθόλου μετανάστες στα νησιά». Αρα, γιατί μας το λέει; Είναι σαν να μας προειδοποιεί εμμέσως να μην ανησυχούμε, γιατί αυτά που κάνει, ξέρει ότι δεν βγάζουν πουθενά, αλλά είναι υποχρεωμένος να πηγαίνει με το ρεύμα...
Πάντα ο κ. Μουτζούρης –με όλο τον δέοντα σεβασμό στο αξίωμά του– ήταν στα δικά μου μάτια μικρότερος από τις θέσεις στις οποίες καθόταν: τον ρουφούσαν. Δεν είναι η πρώτη φορά που τον βρίσκουμε στην επικαιρότητα. Ηταν πρύτανης στο ΕΜΠ την περίοδο των Δεκεμβριανών του 2008 και στη μετέπειτα ταραγμένη περίοδο στα πανεπιστήμια. Εξίσου αναποτελεσματικός, ασαφής και νεφελώδης στον ρόλο του πρύτανη τότε, όπως και σήμερα, βασικά ισορροπούσε ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής. Το μέγιστο σημείο της αντίστασης που όρθωσε τότε ήταν όταν ψέλλισε ότι «ίσως έφθασε η ώρα να δούμε το θέμα του ασύλου». (Φυσικά, οι αναρχικοί τα κάνανε πάνω τους και αμέσως ηρέμησαν...) Η αναγκαστική «χορηγία» διαδικτυακής υποστήριξης στην ιστοσελίδα των αναρχικών από το ΕΜΠ μέσω του server του ιδρύματος χρονολογείται από την περίοδο της πρυτανείας του.
Και να που τον βρίσκουμε στον δρόμο μας ξανά, ως περιφερειάρχη. Από τους σφιχτούς εναγκαλισμούς με τον Ν. Μηταράκη (μιλούμε για τέτοια τρυφερότητα, που έλεγες ότι τον έχει υιοθετήσει...), επικεφαλής διαδηλωτών από τα νησιά του Βορείου Αιγαίου, να ζητεί απομάκρυνση όλων των προσφύγων και μεταναστών από τα νησιά. Το συγκεκριμένο αίτημα βασίζεται σε μια θέση τόσο ανεδαφική όσο και εκείνη στην οποία βασίζεται το περίφημο μνημόνιο Τουρκίας - Λιβύης, για το οποίο δικαίως έχουμε ξεσηκώσει το σύμπαν. Διότι, όπως και αυτό, έτσι και οι νησιώτες που προβάλλουν το συγκεκριμένο αίτημα αγνοούν την πραγματικότητα της γεωγραφίας. Ο Ερντογάν εξαφανίζει την Κρήτη από τον χάρτη, εκείνοι εξαφανίζουν τα νησιά τους.
Αυτό ζητούν στην πραγματικότητα και ας μην το συνειδητοποιούν. Οι βάρκες με τους μετανάστες θα φθάνουν αναγκαστικά στη Λέσβο, στη Χίο, στη Σάμο (γιατί πού αλλού θα μπορούσαν να πάνε;), αλλά το ελληνικό κράτος όλους αυτούς τους ανθρώπους που θα αποβιβάζονται, με κάποιο τρόπο (ελικόπτερα, αερογέφυρα, νηοπομπές;), θα τους μεταφέρει αμέσως στην ενδοχώρα! Με άλλα λόγια, σαν να μην υπάρχουν η Λέσβος, η Χίος, η Σάμος. Μα, και να μπορούσε να γίνει αυτό, φαντασθείτε πώς θα εκτόξευε στα ύψη το κόστος της υποδοχής και της περίθαλψης.
Είναι κρίμα ότι αυτής της καμπάνιας ηγείται ένας άνθρωπος που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ως καθηγητής πανεπιστημίου. Είναι όμως και τόσο ταιριαστό με την πραγματικότητα του Υπαρκτού Ελληνισμού...
Ο εκπαιδευτής
Είναι σοβαρό μεθοδολογικό λάθος να συγκρίνουμε τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Κατερίνα Νοτοπούλου (πασίγνωστη για τις ελληνικούρες που ξεφουρνίζει) με τη συνάδελφό της από τη Ν.Δ. Κατερίνα Μονογυιού. Η κ. Νοτοπούλου μπορεί να μιλάει μια χαρά, αν θέλει. Το πρόβλημα όμως δημιουργείται εξαιτίας της επιδειξιομανίας της. Αυτή την κάνει να διαλέγει βαρύγδουπες, λόγιες εκφράσεις ή ξένες λέξεις, τις οποίες ούτε καταλαβαίνει, ούτε να χρησιμοποιήσει ξέρει, ούτε καν να προφέρει μπορεί – η ίδια επιδειξιομανία που την οδηγεί στις τραγικές ενδυματολογικές επιλογές της. Εν ολίγοις, η κ. Νοτοπούλου εκτίθεται και γελοιοποιείται λόγω της ματαιοδοξίας της. Επομένως, το δούλεμα της αξίζει. Αυτό είναι το τίμημα όταν διεκδικείς τον θαυμασμό του ακροατηρίου για το πνεύμα σου και αποτυγχάνεις. Με λίγα λόγια, η κ. Νοτοπούλου είναι κωμική. Δεν μπορούμε, όμως, να πούμε το ίδιο και για την κ. Μονογυιού. Η βουλευτής Κυκλάδων της Ν.Δ. είναι τραγική.
Είναι φανερό ότι το δικό της πρόβλημα είναι άλλης τάξεως. Το αντιλαμβάνεται ο καθένας, νομίζω, από το βίντεο με την ερώτηση που ανέπτυξε (τρόπος του λέγειν) στη Βουλή και το οποίο μεταδίδεται σαν κορωνοϊός. Η δυστυχής συλλάβιζε, τόνιζε λάθος τις λέξεις, δυσκολευόταν να διαβάσει, έκανε παύσεις που έδειχναν ότι δεν είχε συνείδηση της δομής του λόγου και των προτάσεών της, δυσκολευόταν ακόμη και να προφέρει. Ηταν σαν να πάλευε με τη γλώσσα η καημένη. Ηταν το αντίστοιχο του Τσίπρα όταν μιλάει αγγλικά. Επίσης, ήταν εξίσου κουλ με τον Τσίπρα, όταν κάνει λάθη στα αγγλικά.
Ασφαλώς έφταιγε το τρακ της πρώτης ομιλίας, κυρίως όμως ήταν κάτι βαθύτερο και σοβαρότερο. Αναρωτιέσαι πώς σπούδασε διαιτολόγος (σε ΤΕΙ της Κρήτης), όταν οι γλωσσικές δυσκολίες της θα προκαλούσαν έκπληξη ακόμη και αν τις εκδήλωνε ένας μαθητής της Β΄ Γυμνασίου. Καταλαβαίνουμε, ωστόσο, πώς η χώρα που βρίσκεται σταθερά εδώ και χρόνια στις τρεις τελευταίες θέσεις του διαγωνισμού PISA, στην κατηγορία «κατανόηση κειμένου», μπορεί ταυτοχρόνως να περηφανεύεται για τον αριθμό των πτυχιούχων που παραδίδει κάθε χρόνο στην κοινωνία.
Οταν, με τα χίλια ζόρια, τελείωσε η βασανιστική ομιλία (σωστότερα, ανάγνωση) της κ. Μονογυιού, κάποιος από το ακροατήριο ξέσπασε σε ένα παθιασμένο χειροκρότημα! Λες και όση ώρα εκείνη πάλευε με τις λέξεις, αυτός έλιωνε από την αγωνία. Ηταν ένα τρελό, άγριο, μανιασμένο χειροκρότημα, που εξέφραζε λύτρωση. Πρέπει να ήταν ο εκπαιδευτής της...
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ