"Στην Αλεξάνδρεια γεννήθηκα και αν με ρωτήσεις όταν ακούω τη λέξη Αλεξάνδρεια στο μυαλό μου έρχονται εικόνες ηλιοβασιλεμάτων, έρχεται ο πατέρας μου που με κράταγε από το χέρι στη διώρυγα του Σουέζ, το παγωτό που έλιωνε, το γέλιο της μητέρας μου όταν πηγαίναμε για μπάνιο που αντηχούσε στα αυτιά μου σαν καμπάνα, το αμαξάκι, τα άλογα, η έρημος, οι μύγες που έπιανε καμιά φορά η μητέρα μου και της έριχνε μέσα στο αυτοκίνητο για να μην πιάνει ύπνος τον πατέρα μου όταν έκαναν τη διαδρομή Αλεξάνδρεια - Κάιρο. Είναι στο DNA μου" δήλωσε η Άλκηστις Πρωτοψάλτη στη συνεντευξή της στον Νίκο Χατζηνικολάου και στην εκπομπή "Ενώπιος Ενωπίω"."Είναι μαγική πόλη με υπέροχους ανθρώπους" πρόσθεσε.
"Πήγαινα στο Αβερώφειο μέχρι την Β' Δημοτικού, μέτα έγιναν όλα τα γεγονότα με τον Άσερ. Τα μισά αδέλφια του πατέρα μου πήγαν στην Αυστραλία, οι υπόλοιποι πήγαν στην Αμερική και ο πατέρας μου ήταν ο μόνος που διάλεξε να γυρίσει στην Ελλάδα. Ήταν πολύ δύσκολο, οι εικόνες που έχω είναι πολύ έντονες και του πατέρα και της μητέρας μου που τα έχασαν όλα. Με μια βαλίτσα στο χέρι και χίλια αγκάθια στην ψυχή. Ξανά ένα γενναίο restart στην Ελλάδα. Θυμάμαι, ίσως μια από τις πιο έντονες στιγμές στη ζωή μου, στο τελωνείο μια κουκλιτσα που είχα, μου το αποκεφάλισαν γιατί νόμιζαν ότι μέσα είχαμε κρύψει τιμαλφή, έκτοτε δεν ξανάπαιξα με κούκλα. Ήταν γερό σοκ ένα παιδί επτά ετών να βλέπει με ένα μαχαίρι να κόβουν το κεφάλι της κούκλας" τόνισε η Άλκηστις Πρωτοψάλτη.
"Ήρθαμε στην Ελλάδα, ο πατέρας μου ήταν χειρουργός οδοντίατρος και η μητέρα μου δασκάλα. Ο πατέρας μου δεν το άντεξε και το λέω αυτό γιατί είναι δύσκολο να κάνεις ένα restart στα 48-49. Είναι άγριο πράγμα να τα χάνεις όλα και να έρχεσαι μόνο με δύο βαλίτσες και την οικογένειά σου σε έναν τόπο, φυσικά αγαπούσε την Ελλάδα αλλά ήταν δύσκολο. Πεθαίνοντας ο πατέρας μου, μου έδωσε μια δύναμη και ώθηση, ήμουν πολύ μικρή, κατάλαβα το πρόσωπο της ζωής. Ήταν πρόωρη ενηλικίωση. Την Αλεξάνδρεια την κουβαλάω μέσα μου, στο αίμα μου, στα τραγούδια μου, στο μυαλό μου..." ανέφερε.