Έκκληση για την οικονομική στήριξη των καλλιτεχνών απευθύνει ο τραγουδοποιός Φοίβος Δεληβοριάς. Με ανάρτηση που έκανε στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook με τίτλο «Μία μαύρη (τελευταία;) ανάρτηση», ανακοινώνει στους θαυμαστές του ότι αναστέλλει τη λειτουργία της σελίδας του μέχρι να βρεθεί λύση για τους καλλιτέχνες τονίζοντας ότι "οδηγούμαστε στην απόλυτη φτώχεια και δυστυχία".Αναλυτικά, η ανάρτηση του Φοίβου Δεληβοριά:
ΜΙΑ ΜΑΥΡΗ (ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ;) ΑΝΑΡΤΗΣΗ
Δύο μέρες τώρα-και για αρκετούς μήνες από τώρα- εγώ και όλοι οι συνάδελφοί μου (μουσικοί,τεχνικοί,τραγουδιστές, διοργανωτές συναυλιών) ένας ολόκληρος υδροβιότοπος παραγωγικών και δημιουργικών ανθρώπων, είμαστε άνεργοι.
Αυτό το μοιραζόμαστε φυσικά και με άλλους επαγγελματικούς κλάδους που πλήττονται από την πανδημία, έστω κι αν με μια ρεαλιστική ανάγνωση της πραγματικότητας, εμείς αποκλείεται να ξαναγυρίσουμε στη δουλειά μας μέχρι να βγει το εμβόλιο, κάτι που θα πάρει αρκετούς μήνες.
Το σοκαριστικό όμως είναι ότι αυτή η ξαφνική καταστροφή δεν συνοδεύεται από κανένα -αλλά κανένα!- μέτρο στήριξής μας από την κυβέρνηση. Προτείναμε άπειρα τέτοια μέτρα στο ΥΠΠΟ εγκαίρως τόσο για μας όσο και για τους Οργανισμούς μας. Η μπάλα πετιέται στη νομική εξέδρα. Και έτσι -με πρώτους τους πιο αδύναμους κρίκους οδηγούμαστε στην απόλυτη φτώχεια και δυστυχία, χωρίς καμιά υπερβολή.
Η σελίδα αυτή αναστέλλει κάθε δημοσίευσή της μέχρι α) να ανακοινωθεί εξαμηνιαίο ταμείο ανεργίας που να περιλαμβάνει τους ανθρώπους που δουλεύουν στο θέαμα-ακρόαμα (προτάσεις για το πώς θα γίνει έχουν οι αρμόδιοι στα χέρια τους) β) να ενισχυθεί η έναρξη λειτουργίας της ΕΔΕΜ, που θα σώσει τους στιχουργούς και τους συνθέτες που από το 2013 υποφέρουν (οι αρμόδιοι γνωρίζουν πώς) γ) σαφής και σταδιακός χάρτης επιστροφής μας στη δουλειά, όπως συμβαίνει με όλους τους επαγγελματίες.
Είναι σαφές νομίζω πως η διάθεσή μας να προσφέρουμε σε όσους υποφέρουν, φάνηκε τις μέρες του lockdown (η κυβέρνηση το εκμεταλλεύτηκε ήδη αρκετές φορές αυτό). Αυτή τη στιγμή -σε απάντηση- οδηγεί όλους τους ανθρώπους μας και τις οικογένειές τους στον αφανισμό.
Από δω λοιπόν, σιωπή. Από κάτω τρόμος και θυμός. Και συζητήσεις για συλλογικές πράξεις, με όλους τους συναδέλφους μου. Ελπίζω όχι πράξεις απελπισίας
