Η Καθημερινή της Κυριακής φιλοξενεί εντυπωσιακό άρθρο του κ. Τσίπρα με τίτλο: «Ο κόσμος αλλάζει. Εμείς;».
Που στηρίζει την επιχειρηματολογία του ο κ. Τσίπρας; Χρησιμοποιώ τα δικά του λόγια:
«Χαρακτηριστικά είναι τα δεδομένα ερευνών, σύμφωνα με τα οποία το 1% των πιο πλούσιων ανθρώπων στον πλανήτη έχει στα χέρια του το 50% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ την ίδια στιγμή το 1% ευθύνεται για την εκπομπή υπερδιπλάσιων ρύπων CO2 στην ατμόσφαιρα από ό,τι το 50% του φτωχότερου πληθυσμού».
«Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ φαίνεται αποφασισμένος να δώσει αποτελεσματική απάντηση στο θέμα των ανισοτήτων: «Είναι καιρός οι αμερικανικές εταιρείες και το 1% των πιο πλούσιων Αμερικανών να αρχίσουν να πληρώνουν το δίκαιο μερίδιο που τους αναλογεί. Οι κοινωνικές δαπάνες θα αυξηθούν, αλλά δεν θα τις πληρώσει η μεσαία τάξη, θα τις πληρώσουν οι πιο πλούσιοι», είπε στην ιστορική ομιλία του στο Κογκρέσο. Ομιλία που σηματοδοτεί περισσότερα από την αλλαγή οικονομικού υποδείγματος στις ΗΠΑ. Ο πρόεδρος Μπάιντεν έφερε τη συζήτηση στο έδαφος της κοινής λογικής. Η ανθρωπότητα είναι σε πολύ οριακό σημείο για να πορεύεται με βάση δόγματα και συνταγές που απέτυχαν. Και είναι σχεδόν βέβαιο ότι όσα προοικονομεί η στάση Μπάιντεν, αργά ή γρήγορα θα επηρεάσουν και την Ευρώπη».
«Δυστυχώς στη χώρα μας, η κυβέρνηση υπερασπίζεται τον παλιό κόσμο. Δεν παρακολουθεί τις πρωτοβουλίες Μπάιντεν για την αύξηση του κατώτατου μισθού, τη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου με νέα εργαλεία, την ενίσχυση της παρέμβασης του κράτους στην αγορά, αλλά εμπνέεται από όσα έλεγε προεκλογικά από το βήμα της ΔΕΘ το 2017 ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης: "Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες. Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση"».
«Το πρόβλημα με τη στρατηγική του κ. Μητσοτάκη είναι ότι υπερασπίζεται με σθένος τις αρχές ενός κόσμου που δείχνει να έχει κλείσει τον ιστορικό του κύκλο. Και παρότι ο ίδιος διά της επικοινωνίας θέλει να εμφανίσει κάθε οπισθοδρομική μεταρρύθμιση ως εξέλιξη, στην ουσία δεν είναι σε θέση να κατανοήσει τις τεκτονικές αλλαγές που συντελούνται και προκαλεί και η πανδημία σε όλα τα επίπεδα».
«Τη στιγμή κατά την οποία η παγκόσμια αγορά εργασίας αλλάζει, τα δημοσιονομικά περιθώρια υπάρχουν και η δημόσια συζήτηση περιστρέφεται γύρω από προτάσεις για τη μείωση των ωρών εργασίας, ο κ. Μητσοτάκης σχεδιάζει μεταρρυθμίσεις βγαλμένες από τη ναφθαλίνη των Ρέιγκαν και Θάτσερ, όπως την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και του οκταώρου».
«Στην περίπτωση της εργασίας αναδεικνύεται ακόμα εμφανέστερα το δομικό πρόβλημα. Ο κόσμος μας όμως αλλάζει με μεγάλη ταχύτητα. Και όσο πιο σύντομα η χώρα συντονιστεί και πρωταγωνιστήσει στην αλλαγή, τόσο πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά για την κοινωνική πλειοψηφία, θα βγει από την κρίση».
«Είναι εξαιρετικά κρίσιμο, για παράδειγμα, να αξιοποιήσουμε τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης και του νέου ΕΣΠΑ, με τρόπο που να μετασχηματίζει επιτέλους το παραγωγικό μοντέλο σε βιώσιμη κατεύθυνση, να διαχέει το όφελος στο σύνολο της κοινωνίας, να προστατεύει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και να μειώνει τις ανισότητες. Οι ευρωπαϊκοί πόροι να χρηματοδοτήσουν τους αναγκαίους μετασχηματισμούς προς ένα νέο παραγωγικό μοντέλο που θα χαρακτηρίζεται από στροφή σε ποιοτικά προϊόντα και υπηρεσίες υψηλής προστιθέμενης αξίας. Γιατί η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να ανταγωνιστεί άλλες χώρες στη βάση μείωσης του κόστους εργασίας, επομένως των μισθών, αλλά στη βάση αύξησης της παραγωγικότητας, ενσωματώνοντας τη συλλογική γνώση, την έρευνα, και την καινοτομία».
"Είναι εξαιρετικά κρίσιμο η παραγωγική και τεχνολογική ανασυγκρότηση να συνδυαστεί με την «πράσινη» μετάβαση και τον ψηφιακό μετασχηματισμό της οικονομίας. Και να οικοδομήσουμε ένα σύγχρονο, αποτελεσματικό και αποκεντρωμένο κράτος με την ενεργό συμμετοχή της κοινωνίας. Γιατί μόνο μια ισχυρή κοινωνία μπορεί να οδηγήσει την αναπτυξιακή διαδικασία και όχι οι αγορές. Συνεπώς, οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να στοχεύσουν σε ένα καθολικό κοινωνικό κράτος, εγγυητή της πραγματικής κοινωνικής ασφάλειας».
Παρέθεσα μεγάλο μέρος του άρθρου του κ. Τσίπρα που σίγουρα θα εντυπωσιάσει το μεγάλο πλήθος των αφελών και εύπιστων κεντροδεξιών. Το πρόβλημα είναι ότι τα όσα ισχυρίζεται ότι σκέφτεται ο κ. Τσίπρας και μας εκθέτει στο άρθρο του δεν αφορούν την Ελλάδα διότι αν την αφορούσαν θα τα είχαμε δει, έστω μερικά από αυτά, κατά τη διάρκεια της υπερ-τετραετούς πρωθυπουργίας του.
Ισχυρίζεται ο κ. Τσίπρας ότι είναι εξαιρετικά κρίσιμο να οικοδομήσουμε ένα σύγχρονο, αποτελεσματικό και αποκεντρωμένο κράτος. Έχει απολύτως δίκιο. Συμφωνώ μαζί του.
Θα πρέπει συνεπώς να φύγουν οι 200 έως 300.000 συσσωρευμένοι υπεράριθμοι σε Δημόσιο και ΔΕΚΟ που παρεμποδίζουν την ανάπτυξη. Επιβαρύνουν μέχρις εξόντωσης τους φορολογούμενους. Κάν'το λοιπόν κ. Τσίπρα όπως ο Μπάϊντεν. Εφάρμοσε για τους υπεράριθμους ό,τι ακριβώς ισχύει στις ΗΠΑ που είναι το νέο σου πρότυπο.
Ισχυρίζεται ο κ. Τσίπρας ότι ο κ. Μητσοτάκης σχεδιάζει εργασιακές μεταρρυθμίσεις βγαλμένες από τη ναφθαλίνη των Ρέιγκαν και Θάτσερ, όπως την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και του οκταώρου. Μολονότι δεν έχω μελετήσει τις σχεδιαζόμενες μεταρρυθμίσεις εκτιμώ, με βάση τη μέχρι σήμερα εμπειρία μου, ότι θα είναι ανεπαρκείς. Προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά λίγες και ανεπαρκείς.
Αλλά μια και ο κ. Τσίπρας θαυμάζει τα συστήματα του κ. Μπάιντεν θα ήταν σπουδαίο να καθιερώσουμε αμέσως στην Ελλάδα όλα όσα ισχύουν στις ΗΠΑ για την εργασία.
Με μόνες αυτές τις δύο αλλαγές στα χνάρια των Αμερικανών, που τώρα θαυμάζει και υμνεί ο κ. Τσίπρας, προεξοφλώ ότι η ελληνική οικονομία θα αναπτυσσόταν με ρυθμούς μεγαλύτερους από 4% ετησίως αντί του μίζερου 2%.
Αν όμως ο κ. Μητσοτάκης τολμήσει να διακηρύξει τα οφέλη της ελευθερίας και της ανάπτυξης που θα ήταν η συνέπεια της εφαρμογής της αμερικανικής νομοθεσίας στο Δημόσιο και τις εργασιακές σχέσεις, μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι θα ξυπνήσουν οι μοιρολογίστρες της Αριστεράς που έχουν καταφέρει, μέχρι τώρα, να στομώσουν την ανάπτυξη στην Ελλάδα.
Υπάρχει ευτυχώς ο πρόσφατος εκλογικός θρίαμβος της Ιζαμπέλ Αγιούζο στην Ισπανία που έστειλε στα αζήτητα τους PODEMOS, τα παλαιά συνεταιράκια του ΣΥΡΙΖΑ. Δίδαγμα ότι στην άλλη άκρη της Μεσογείου έπαψαν να έχουν πέραση οι αριστερές γαλιφιές.
* Ο Στέφανος Μάνος είναι πρώην Υπουργός
liberal.gr