Την ώρα που το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν μπορεί να ξεφύγει από το αμαρτωλό παρελθόν του, με την κοινή γνώμη να παρακολουθεί άφωνη τις αποκαλύψεις στην υπόθεση Καλογρίτσα, ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε έναν φθηνό αντιπερισπασμό για ένα θέμα, την εγκληματικότητα, που σε γενικές γραμμές και παρά τα τελευταία κρούσματα να βρίσκεται χαμηλά στη χώρα μας σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές και αναπτυγμένες περιπτώσεις.
Αλλά σε κάθε περίπτωση δεν νομιμοποιείται να μιλά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επ’ αυτού, καθώς είναι ακόμη νωπές οι μνήμες της δικής της διακυβέρνησης, όταν η χώρα ήταν ξέφραγο αμπέλι και όταν χιλιάδες καταδικασμένοι εγκληματίες έλαβαν πράσινο πιστοποιητικό εξόδου από τις φυλακές με την υπογραφή του κ. Παρασκευόπουλου και την αυτονόητη συγκατάθεση του Αλέξη Τσίπρα.
Αντί να λοιπόν να σηκώνει μπαϊράκι, ας κάνει λίγο αυτοκριτική και ας σταματήσει την αλά καρτ ευαισθησία στα θέματα τάξης, καθώς ο εναγκαλισμός με τους μπαχαλάκηδες και ακατανόητη ανεκτικότητα σε κρούσματα βίας και καταστροφών στα πανεπιστήμια τον εκθέτουν εδώ και χρόνια ανεπανόρθωτα και αποτελεί έναν από τους βασικούς λόγους που οι μετριοπαθείς ψηφοφόροι και οι υποστηρικτές της κοινής λογικής έχουν γυρίσει την πλάτη στην Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Μέσα σ' αυτό το σκηνικό πόλωσης ο ΣΥΡΙΖΑ σε πολλές περιπτώσεις θυμίζει ένα ακραίο γκρουπούσκουλο που ισορροπεί στα όρια της δημοκρατικής νομιμότητας, παρά έναν από τους βασικούς πυλώνες του αστικού κράτους.