Αυτή τη φορά, ήταν η σειρά του εξαδέλφου του προέδρου, Γιώργου Τσίπρα, όχι απλώς να διαφωνήσει με το «μαξιλάρι» των 37 δισεκατομμυρίων ευρώ, αλλά να αφήσει βαρείς υπαινιγμούς εναντίον του «αρχιτέκτονα» του «μαξιλαριού», Ευκλείδη Τσακαλώτου.
Συγκεκριμένα, με άρθρο του στην εφημερίδα «Documento» του... γνωστού και μη εξαιρετέου «εχθρού» του Τσακαλώτου, Κώστα Βαξεβάνη, ο Γιώργος Τσίπρας (ο οποίος, σημειωτέον, όταν τον εξεδίωξε ο Νίκος Κοτζιάς από το υπουργείο Εξωτερικών έγινε διευθυντής του οικονομικού γραφείου του τότε πρωθυπουργού στο Μαξίμου...), κάνει... «πενηνταράκια» τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και την απόφασή του για θηριώδες δημοσιονομικό «μαξιλάρι». «...Αλλά χάριν απλούστευσης ας δεχτούμε ότι «έπρεπε» και αυτά να προστεθούν στο σκληρό «μαξιλάρι».
Μέχρι τα 37 δισ. του συνόλου παραμένει μια διαφορά, όση και τα υπερπλεονάσματα του 2015-18, για την οποία δεν υπάρχει δημόσια αιτιολόγηση υπολογισμών ή εκβιασμών που ασκήθηκαν. Αντίθετα, και αυτό είναι αναντίρρητο, στις θετικές εκτιμήσεις διεθνών χρηματοοικονομικών οίκων της περιόδου για τις ελληνικές προοπτικές μετά τη συμφωνία για το χρέος αρκούσε το όποιο σκληρό «μαξιλάρι».
Γιατί «έπρεπε» να είναι 37 και όχι π.χ. 27 δισ.; Ενα μικρότερο «μαξιλάρι» απειλούσε μήπως τη ρύθμιση του χρέους ή την έξοδο από τα μνημόνια; Οχι», επισημαίνει ο Γιώργος Τσίπρας που, στη συνέχεια, ρίχνει την πρώτη «μπηχτή» σε βάρος του πρώην «τσάρου» της κυβέρνησης Τσίπρα: «Ακόμη και το υπερπλεόνασμα περασμένων ετών, που δεν μπορούσε να εγγραφεί στον προϋπολογισμό για κοινωνικές πολιτικές, υπήρχαν χρηματοοικονομικοί τρόποι να μετατραπεί έμμεσα σε ενέσεις προς την πραγματική οικονομία. Αρκεί να υπήρχε η βούληση», γράφει, υπονοώντας ότι ο Ευκλείδης... δεν είχε τη βούληση να στηρίξει την πραγματική οικονομία.
«Τα γενναιόδωρα πλεονάσματα είναι για οικονομίες με λυμένα τα βασικά προβλήματα, όπως της Νορβηγίας. Για τη χειμαζόμενη Ελλάδα κάθε δισ. πλεονάσματος προς πιστωτές ή κομπόδεμα χωρίς να είναι αδήριτη ανάγκη σήμαινε δυσανάλογη αποστράγγιση της πραγματικής οικονομίας, όπως ορθά υποστηριζόταν και πριν και μετά το 2015.
Διαφορετικά, ποιος δεν ήθελε και 37 και 47 δισ. ευρώ κομπόδεμα;», διερωτάται ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Αμέσως μετά, ο Γιώργος Τσίπρας «ανεβάζει στροφές»: «Το «δυστυχώς δεν γινόταν αλλιώς» θα ήταν μια λογική βάση συζήτησης. Αλλά ορισμένοι έχουν πάει με φόρα στο «ευτυχώς», στην αναδρομική επίκληση της πανδημίας του 2020 και στον αυτοθαυμασμό μιας «ταξικότητας» επιλογών που αντικειμενικά εξυπηρετούσαν τρίτους και όχι λαϊκές τάξεις, ακόμη κι αν θεωρηθούν αναγκαστικές επιλογές», γράφει, φωτογραφίζοντας ευκρινώς τον Τσακαλώτο.
Όμως, για να μη μείνει καμία αμφιβολία, ο Γιώργος Τσίπρας αναφέρει ονομαστικά τον πρώην υπουργό στο τέλος του άρθρου του: «Σε επισήμανση δημοσιογράφου «το λένε και σύντροφοί σας: ας μην ήταν 37 δισ. και ας ρίχνατε και μερικά δισ. στην αγορά», ο Ευκ. Τσακαλώτος απάντησε ότι «οι κυρίαρχες ιδέες κάθε κοινωνίας είναι οι ιδέες της άρχουσας τάξης και επηρεάζονται και δικοί μας άνθρωποι».
Αν αποκαλούμε το αίτημα για κοινωνικές και αναπτυξιακές δαπάνες «ιδέες της άρχουσας τάξης», υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Αλλά έχει δίκιο ότι ορισμένοι επηρεάστηκαν από την άρχουσα τάξη, τραπεζίτες και θεσμούς…», καταλήγει ο Γιώργος Τσίπρας, που δεν περιορίζεται απλώς να επιστρέψει τα πυρά στον Τσακαλώτο, αλλά τον κατηγορεί υπαινικτικά αλλά σαφέστατα πως... «επηρεάστηκε από την άρχουσα τάξη, τραπεζίτες και θεσμούς».
Και η σφαγή συνεχίζεται...