Ολόκληρο το άρθρο του Γιώργου Λακόπουλου:
«Όσο γάλα μάζευε το καλοκαίρι και ως ο ΔΕΘ ο Αλέξης Τσίπρας, τα μηνύματα που φεύγουν από το κόμμα του το αδειάζουν. Αρχής γενομένης από την επομένη , με τις αψυχολόγητες αντιδράσεις «προεδροφρουρών» στην ατυχή τοποθέτηση Κούλογλου.
Τις τελευταίες μέρες -και ενώ ο Μητσοτάκης κάνει δημοσκοπικές προσπάθειες να εμφανίσει ότι τη βγάζει με αμυχές.- ο ΣΥΡΙΖΑ του ρίχνει σωσίβια με τις εσωτερικές διεργασίες του που είτε προκαλούν τους δημοκρατικούς πολίτες, είτε καταλήγουν σε λάθος αποφάσεις.
Έτσι διαμορφώνεται κλίμα που διευκολύνει την κυβέρνηση και εμποδίζει τον Τσίπρα να καρπωθεί το όφελος από τα επακόλουθα της επικράτησης Σολτς στη Γερμανία.
Να δούμε δύο παραδείγματα που δείχνουν ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός – αλλά η Κουμουνδούρου αρμενίζει στραβά:
Αν ο Αλέξης Τσίπρας, ως επικεφαλής, δεν ορθοπλωρίσει το καράβι, η προοπτική της εκλογικής επικράτησης θα χαθεί πρόωρα.
Το ένα παράδειγμα είναι μια σύσκεψη που έγινε σε ιδιωτικό χώρο δίκην μυστικού δείπνου: ο Τσίπρας και δώδεκα στελέχη. Το θέμα ήταν υποτίθεται να γίνει «ενωτικό» συνέδριο.
Να γίνει. Αλλά ουδείς έχει και τόσο μεγάλο νταλκά για τον κομματικό ΣΎΡΙΖΑ. Αντίθετα πολλοί απόρησαν με τη εκλεκτική σύνθεση: Τσακαλώτος, Τζανακόπουλος, Γεροβασίλη, Βούτσης, Φλαμπουράρης, Παππάς, Σπίρτζης, Σκουρλέτης, Βίτσας, Ραγκούσης, Ρήγας.
Με εσωκομματικούς όρους ήταν «ενωτική»- αν και έλειπε περιέργως η «σημιτική» συνιστώσα. Αλλά με όρους πολιτικών προτεραιοτήτων απέναντι στην κοινωνία δείχνει αυτοκαταστροφική.
Δώρο στον Μητσοτάκη
Αν οι ψηφοφόροι το εκλάβουν ως μήνυμα ότι αυτοί αποτελούν τμήμα της ηγετικής ομάδας, θα γυρίσουν την πλάτη. Με εξαίρεση τρεις, οι υπόλοιποι μόνο ενθουσιασμό δεν προκαλούν στη ιδέα ότι ενδέχεται να κυβερνήσουν.
Καλή είναι η συσπείρωση, αλλά όταν γίνεται προς τα κάτω, δεν ωφελεί.
Κάπως έτσι φαίνεται να λειτουργεί κα η πρόθεση που φέρεται να διαμορφώθηκε στο λεγόμενο «Πολιτικό Κέντρο» παρόντος του Αλέξη Τσίπρα: να καταψηφιστεί η ελληνογαλλική συμφωνία για τους εξοπλισμούς.
Μεγαλύτερο δώρο στον Μητσοτάκη δεν θα μπορούσε να κάνει αυτή τη στιγμή η αξιωματική αντιπολίτευση. Για συγκεκριμένους λόγους:
Πρώτο, γιατί συνιστά πρόβα αυτοκτονίας να ανακοινώνεται εσπευσμένα η καταψήφιση- που θα μπορούσε πράγματι να προκύψει. Αλλά μετά τη συζήτηση στη Βουλή και ως αποτέλεσμά της. Γιατί εκ των προτέρων;
Δεύτερο, στην Κουμουνδούρου δεν κατάλαβαν ακόμη γιατί ο Ανδρέας Παπανδρέου, ακόμη και στην περίοδο που ο Καραμανλής τον έλεγε » αριστερά της αριστεράς» υπερψήφιζε πάντα τις αμυντικές δαπάνες του προϋπολογισμού..
Τρίτο, για να καταψηφίσεις μια συμφωνία πρέπει να προβάλεις πειστικούς λόγους. Σ’ αυτούς δεν ανήκει το θεωρητικό ενδεχόμενο να βρεθούν στην Υποσαχάρια Αφρική ελληνικά στρατεύματα δίπλα τους Γάλλους- όταν έχουν βρεθεί ήδη αλλού και δεν άνοιξε μύτη την Αθήνα- ούτε για την παράλειψη της, προς διευθέτηση, ΑΟΖ- η αναφορά στην οποία σε διακρατική συμφωνία θα εξασθενούσε την ελληνική θέση για τη Χάγη.
Η προαναγγελθείσα καταψήφιση είναι βούτυρο στο ψωμί του Μητσοτάκη- που θα είναι πλέον έτοιμος στη συζήτηση , να κρύψει τα πραγματικά, παραπλανητικά και κυρίως τα «ύποπτα» σημεία της συμφωνίας.
Αυτά αρκούσαν για να τον στριμώξει στη Βουλή ο Τσίπρας τον Μητσοτάκη χωρείς να απορρίπτει μια μια συμφωνία που ο ίδιος ξεκίνησε. Και είναι συγκεκριμένα.
Ποιοι ακριβώς αποφάσισαν- και με ποια κριτήρια- το εύρος, κυρίως το κόστος , αλλά και τη χρονική στιγμή της συμφωνίας;
Γιατί δεν προβλέπονται αντισταθμιστικά οφέλη που θα ωφελούσαν την ελληνική οικονομία και την αντίστοιχη ελληνική βιομηχανία;
Τι ακριβώς ισχύει για τους μεσάζοντες και τους γνωστούς εμπόρους όπλων, – που συμβάλλουν αυτές τις μέρες στον επικοινωνιακό εξωραϊσμό της συμφωνίας;
Η Συμφωνία με την Γαλλία
Μπορεί να συνάπτουν «διακρατικές συμφωνίες » οι κυβερνήσεις, αλλά τα όπλα τα πουλάνε εταιρίες- για τις συμβάσεις με τις οποίες υπάρχει σκοτάδι.
΄Γιατί η κυβέρνηση παραπλανά την κοινή γνώμη πλασάροντας το περίφημο άρθρο 2 της συμφωνίας ως ρήτρα συστράτευσης της Γαλλίας στο πλευρό της Ελλάδας αν δεχθεί επίθεση;
Αυτό αφ’ ενός καλύπτεται ήδη από τη Συνθήκη της Λισαβώνας και ταυτόχρονα προσκρούει το άρθρο 5 του Καταστατικού του ΝΆΤΟ -και τις ερμηνείες που ήδη έχει δώσει η Συμμαχία.
Ποιες δεσμεύσεις εξασφάλισε ο Πρωθυπουργός από γαλλικό Δημόσιο ότι δεν θα πουλήσει τα ίδια όπλα, ή την επόμενη γενιά τους, στην Τουρκία και σε μεγαλύτερες ποσότητες;
Αν και δεν είναι το κρίσιμο σημείο- είναι όμως περίεργο-, πράγματι τι δουλειά έχει η Ελλάδα να εκστρατεύσει το Σαλέχ, το πλευρό της παρακμάζουσας Γαλλίας;
Με αυτά τα δεδομένα ο Τσίπρας θα είχε εύκολη δουλειά στη Βουλή. Αν ζητούσε συγκεκριμένες διευκρινίσεις για τη συμφωνία από τον Μητσοτάκη προσωπικά- γιατί προσωπικά την έκλεισε με ό,τι σημαίνει αυτό- αντί να την καταψηφίσει.
Δεν θα διευκόλυνε τον Πρωθυπουργό να ξεφύγει από τα δύσκολα, ούτε θα βρισκόταν απέναντι στη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών. Και με μια μερίδα στο κόμμα του».